-
1.《卖花吟》 明·程节
妆罢幽闺坐,门前叫卖花。
春光用钱买,那得到贫家。 -
2.《卖葛粉》 宋·钱时
市声朝暮过楼栏,喧得人来不耐烦。
寂寞山前闻叫卖,如何不作此心观。 -
3.《兰》 宋·邓林
野客过门叫卖兰,清风便自逼人寒。
孤根未必灵均种,推作离骚辈行看。 -
4.《渔家傲·七月都城争乞巧》 元·欧阳玄
七月都城争乞巧。
荷花旖旎新棚笊。
笼袖娇民儿女狡。
偏相搅。
穿针月下浓汝佼。
碧玉莲房和柄拗。
晡时饮酒醒时卯。
淋罢麻秸秋雨饱。
新凉稍。
夜灯叫卖鸡头*。 -
5.《岁晚书事十首》 宋·刘克庄
岁晚郊居苦寂寥,日高监酪去城遥。
深深榕迳苔墙里,忽有银钗叫卖樵。 -
6.《夜宿延平水东二首》 宋·陈藻
晚向溪西岸上行,溪东一带水为城。
两山相距能多少,听尽傍边叫卖声。 -
7.《昭君怨(卖花人)》 宋·止禅师
担子挑春虽小。
白白红红都好。
卖过巷东家。
巷西家。
帘外一声声叫。
帘里鸦鬟入报。
问道买梅花。
买桃花。 -
8.《卖痴呆词》 宋·范成大
除夕更阑人不睡,厌禳钝滞迎新岁;
小儿呼叫走长街,云有痴呆召人买。
二物于人谁独无?就中吴侬仍有余;
巷南巷北卖不得,相逢大笑相揶揄。
栎翁块坐重帘下,独要买添令问价。
儿云翁买不须钱,奉赊痴呆千百年。 -
9.《卖花声 词品卷六》 元·黄澄
人过天街,晓色担头红紫。
满筠筐、浮光浪蕊。
画楼睡醒,正眼横秋水。
听新腔、一声催起。
吟红叫白,报道蜂儿知未。
隔东西、余音软美。
迎门争买,早斜簪云髻,助春娇、粉香帘底。 -
10.《卖儿行》 明·王九思
村媪提携六岁儿,卖向吾庐得谷四斛半。
我前问媪:“卖儿何所为?”媪方致词再三叹:“夫老病
卧盲双目,朝暮死生未可卜。
近村五亩止薄田,环堵两间惟破屋。