-
121.《因览支使孙中丞看可准大师诗序有寄》 唐·齐己
一千篇里选,三百首菁英。
玉尺新量出,金刀旧剪成。
锦江增古翠,仙掌减元精。
自此为风格,留传诸后生。 -
122.《谢西川可准上人远寄诗集》 唐·齐己
匡社经行外,沃洲禅宴馀。
吾师还继此,后辈复何如。
江上传风雅,静中时卷舒。
堪随乐天集,共伴白芙蕖。 -
123.《和西蜀可准大师远寄之什》 唐·齐己
莫知何路去追攀,空想人间出世间。
杜口已同居士室,传心休问祖师山。
禅中不住方为定,说处无生始是闲。
珍重希音远相寄,乱峰西望叠孱颜。 -
124.《读襄阳耆旧传,因作诗五百言寄皮袭美》 唐·陆龟蒙
汉皋古来雄,山水天下秀。
高当轸翼分,化作英髦囿。
暴秦之前人,灰灭不可究。
自从宋生贤,特立冠耆旧。 -
125.《传华枝(大石调)》 宋·柳永
平生身负,风流才调。
口儿里、道知张陈赵。
唱新词,改难令,总知颠倒。
解剧扮,能兵嗽,表里都峭。 -
126.《渔家傲(红白莲不可并栽,用酒盆种之,遂皆有花,呈周倅)》 宋·张孝祥
红白莲房生一处。
雪肌霞艳难为喻。
当是神仙来紫府。
双禀赋。
人间相见犹相妒。
清雨轻烟凝态度。
风标公子来幽鹭。
欲遣微波传尺素。
歌曲误。
醉中自有周郎顾。 -
127.《贺新郎(题传岩叟悠然阁)》 宋·辛弃疾
路入门前柳。
到君家、悠然细说,渊明重九。
岁晚凄其无诸葛,惟有黄花入手。
更风雨、东篱依旧。 -
128.《传言玉女》 宋·袁綯
眉黛轻分,惯学玉真梳掠。
艳容可画,那精神怎貌。
鲛绡映玉,钿带双穿缨络。
歌音清丽,舞腰柔弱。 -
129.《无愁可解》 宋·陈慥
天下传咏,以谓几于达者。
龙丘子犹笑之。
此虽免乎愁,犹有所解也。
若夫游于自然而托于不得已,人乐亦乐,人愁亦愁,彼且恶乎解哉。 -
130.《无愁可解》 宋·陈慥
天下传咏,以谓几于达者。
龙丘子犹笑之。
此虽免乎愁,犹有所解也。
若夫游于自然而托于不得已,人乐亦乐,人愁亦愁,彼且恶乎解哉。 -
131.《廉颇蔺相如列传(节选)》 两汉·司马迁
廉颇者,赵之良将也。
赵惠文王十六年,廉颇为赵将,伐齐,大破之,取阳晋,拜为上卿,以勇气闻于诸侯。
蔺相如者,赵人也,为赵宦者令缪贤舍人。
赵惠文王时,得楚和氏璧。 -
132.《苏武传(节选)》 两汉·班固
武字子卿,少以父任,兄弟并为郎,稍迁至栘中厩监。
时汉连伐胡,数通使相窥观。
匈奴留汉使郭吉、路充国等前后十余辈,匈奴使来,汉亦留之以相当。
天汉元年,且鞮侯单于初立,恐汉袭之,乃曰:「汉天子我丈人行也。 -
133.《伯夷列传》 两汉·司马迁
夫学者载籍极博。
尤考信于六艺。
《诗》、《书》虽缺,然虞、夏之文可知也。
尧将逊位,让于虞舜,舜、禹之间,岳牧咸荐,乃试之于位,典职数十年,功用既兴,然后授政。 -
134.《屈原列传》 两汉·司马迁
屈原者,名平,楚之同姓也。
为楚怀王左徒。
博闻强志,明于治乱,娴于辞令。
入则与王图议国事,以出号令;出则接遇宾客,应对诸侯。 -
135.《游侠列传序》 两汉·司马迁
韩子曰:“儒以文乱法,而侠以武犯禁。
”二者皆讥,而学士多称于世云。
至如以术取宰相、卿、大夫,辅翼其世主,功名俱著于《春秋》,固无可言者。
及若季次、原宪,闾巷人也,读书怀独行君子之德,义不苟合当世,当世亦笑之。 -
136.《滑稽列传》 两汉·司马迁
孔子曰:“六艺于治一也。
《礼》以节人,《乐》以发和,《书》以道事,《诗》以达意,《易》以神化,《春秋》以义。
”太史公曰:“天道恢恢,岂不大哉!谈言微中,亦可以解纷。
淳于髡者,齐之赘婿也。 -
137.《圬者王承福传》 唐·韩愈
圬之为技贱且劳者也。
有业之,其色若自得者。
听其言,约而尽。
问之,王其姓。 -
138.《种树郭橐驼传》 唐·柳宗元
郭橐驼,不知始何名。
病偻,隆然伏行,有类橐驼者,故乡人号之“驼”。
驼闻之,曰:“甚善。
名我固当。 -
139.《梓人传》 唐·柳宗元
裴封叔之第,在光德里。
有梓人款其门,愿佣隙宇而处焉。
所职,寻、引、规、矩、绳、墨,家不居砻斫之器。
问其能,曰:“吾善度材,视栋宇之制,高深圆方短长之宜,吾指使而群工役焉。 -
140.《五代史伶官传序》 宋·欧阳修
呜呼!盛衰之理,虽曰天命,岂非人事哉!原庄宗之所以得天下,与其所以失之者,可以知之矣。
世言晋王之将终也,以三矢赐庄宗而告之曰:“梁,吾仇也;燕王,吾所立;契丹与吾约为兄弟;而皆背晋以归梁。
此三者,吾遗恨也。
与尔三矢,尔其无忘乃父之志!”庄宗受而藏之于庙。