-
61.《贺新郎(三用韵寄旧宫怨)》 宋·何梦桂
更静钟初定。
卷珠帘、人人独立,怨怀难忍。
欲拨金猊添沈水,病力厌厌不任。
任蝶粉、蜂黄消尽。 -
62.《齐天乐(填温飞卿南曲)》 宋·衙元卿
藕花洲上芙蓉楫,羞郎故移深处。
弄影萍开,搴香袖罥,鸂鶒双双飞去。
垂鞭笑顾。
问住否横塘,试窥帘户。 -
63.《归朝欢(南剑双溪楼)》 宋·严仁
五月人间挥汗雨。
离恨一襟何处去。
双溪楼下碧千寻,双溪楼上匏尊举。
晚凉生绿树。 -
64.《沁园春(饯张倅)》 宋·姚勉
明月扁舟,轻逐江鸥,翩然赋归。
任颠风掀舞,涛山浪屋,少顷平定,一碧琉璃。
柳絮浮云,有无根蒂,到底不磨真是非。
呵呵笑,笑人情似纸,世事如棋。 -
65.《齐天乐(余闲书院拟赋蝉)》 宋·唐玨
蜡痕初染仙茎露,新声又移凉影。
佩玉流空,绡衣翦雾,几度槐昏柳暝。
幽窗睡醒。
奈欲断还连,不堪重听。 -
66.《满庭芳(贺晚生子)》 宋·百兰
有分非难,是缘终合,采来还换须臾。
少年培植,春意已敷腴。
毕竟花多驻果,坚牢是、蚌老生珠。
君知否,今番定也,颠不破翻琠。 -
67.《满庭芳(贺晚生子)》 宋·百兰
有分非难,是缘终合,采来还换须臾。
少年培植,春意已敷腴。
毕竟花多驻果,坚牢是、蚌老生珠。
君知否,今番定也,颠不破翻琠。 -
68.《纪事(八首选一)》 清·黄遵宪
众人耳目外,重以甘言诱;
浓绿茁芽茶,浅碧酿花酒。
斜纹黑普罗,杂俎红毡竓,琐屑到钗钏,取足供媚妇。 -
69.《前出师表》 两汉·诸葛亮
先帝创业未半而中道崩殂,今天下三分,益州疲弊,此诚危急存亡之秋也。
然侍卫之臣不懈于内,忠志之士忘身于外者,盖追先帝之殊遇,欲报之于陛下也。
诚宜开张圣听,以光先帝遗德,恢弘志士之气,不宜妄自菲薄,引喻失义,以塞忠谏之路也。
宫中府中,俱为一体;陟罚臧否,不宜异同。 -
70.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。 -
71.《王孙圉论楚宝》 先秦·佚名
王孙圉聘于晋,定公飨之。
赵简子鸣玉以相,问于王孙圉曰:“楚之白珩犹在乎?”对曰:“然。
”简子曰:“其为宝也,几何矣?”曰:“未尝为宝。
楚之所宝者,曰观射父,能作训辞,以行事于诸侯,使无以寡君为口实。 -
72.《太史公自序》 两汉·司马迁
太史公曰:“先人有言:‘自周公卒五百岁而有孔子。
孔子卒后至于今五百岁,有能绍明世、正《易传》,继《春秋》、本《诗》、《书》、《礼》、《乐》之际?’”意在斯乎!意在斯乎!小子何敢让焉!上大夫壶遂曰:“昔孔子何为而作《春秋》哉”?太史公曰:“余闻董生曰:‘周道衰废,孔子为鲁司寇,诸侯害子,大夫雍之。
孔子知言之不用,道之不行也,是非二百四十二年之中,以为天下仪表,贬天子,退诸侯,讨大夫,以达王事而已矣。
’子曰:‘我欲载之空言,不如见之于行事之深切著明也。 -
73.《范增论》 宋·苏轼
汉用陈平计,间疏楚君臣,项羽疑范增与汉有私,稍夺其权。
增大怒曰:“天下事大定矣,君王自为之,愿赐骸骨,归卒伍。
”未至彭城,疽发背,死。
苏子曰:“增之去,善矣。 -
74.《三槐堂铭》 宋·苏轼
天可必乎?贤者不必贵,仁者不必寿。
天不可必乎?仁者必有后。
二者将安取衷哉?吾闻之申包胥曰:“人定者胜天,天定亦能胜人。
”世之论天者,皆不待其定而求之,故以天为茫茫。 -
75.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
76.《柳毅传》 唐·李朝威
仪凤中,有儒生柳毅者,应举下第,将还湘滨。
念乡人有客于泾阳者,遂往告别。
至六七里,鸟起马惊,疾逸道左。
又六七里,乃止。 -
77.《霍光传(节选)》 两汉·班固
霍光,字子孟,票骑将军去病弟也。
父中孺,河东平阳人也,以县吏给事平阳侯家,与侍者卫少儿私通而生去病。
中孺吏毕归家,娶妇生光,因绝不相闻。
久之,少儿女弟子夫得幸于武帝,立为皇后,去病以皇后姊子贵幸。 -
78.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
79.《梅花岭记》 清·全祖望
顺治二年乙酉四月,江都围急。
督相史忠烈公知势不可为,集诸将而语之曰:“吾誓与城为殉,然仑皇中不可落于敌人之手以死,谁为我临期成此大节者?”副将军史德威慨然任之。
忠烈喜曰:“吾尚未有子,汝当以同姓为吾后。
吾上书太夫人,谱汝诸孙中。 -
80.《运命论》 魏晋·李康
夫治乱,运也;穷达,命也;贵贱,时也。
故运之将隆,必生圣明之君。
圣明之君,必有忠贤之臣。
其所以相遇也,不求而自合;其所以相亲也,不介而自亲。