-
1.《苏武慢·识破尘寰》 元·冯尊师
识破尘寰,樊笼跳出,飘荡幸无拘束。
萍踪自在,雅操孤高,还若野云麋鹿。
遇坎乘流,混俗和光,知止有何荣辱。
恣陶陶、海上人间,不管岁华催促。 -
2.《幽居》 宋·詹体仁
投老安闲世味疏,深深水竹葺幽居。
床头昨夜风吹落,多是经年未报书。 -
3.《初夏寄兴》 未知·王中
日长庭馆倦琴书,久病情怀偶自如。
苔遍空墙新雨后,泥香小径落花余。
耽闲会遣形骸累,向老全将世味疏。
风满北窗清梦觉,翛然心境上皇初。 -
4.《自述》 宋·陆游
意望天公本自廉,甘餐美睡偶容兼。
一生忧患如山重,此日安闲抵蜜甜。
拙宦虽无齐虏舌,早归亦免楚人钳。
但余一味疏慵在,储药千斤未易砭。 -
5.《斋中闻急雨》 宋·陆游
一味疏慵养不才,饭蔬亦已罢衔杯。
衡茆终日人声绝,卧听芭蕉报雨来。 -
6.《鹧鸪引 辛卯九月二十三日,靖伯仲先携酒相》 元·王恽
波荡江湖万里余。
归来缩首伴凡鱼。
门后席后轩车盛,鬓自霜来宦味疏。
思往事,注残书。
闲锄明月种秋蔬。
傍人莫笑扬雄宅,好事时过载酒 -
7.《和寄钱稷臣二首》 宋·王洋
白酒东家一饭馀,仙翁题字石榴书。
知君招饮先歌曲,莫道神仙世味疏。 -
8.《疏帘淡月·寓桂枝香秋思》 宋·张辑
梧桐雨细。
渐滴作秋声,被风惊碎。
润逼衣篝,线袅蕙炉沈水。
悠悠岁月天涯醉。 -
9.《暗香疏影·夹钟宫赋墨梅》 宋·吴文英
占春压一。
卷峭寒万里,平沙飞雪。
数点酥钿,凌晓东风□吹裂。
独曳横梢瘦影,入广平、裁冰词笔。 -
10.《疏影(催雪)》 宋·刘辰翁
香篝素被。
听花犯低低,瑶花开未。
长记那时,炽炭围炉,瘦妻换酒行试。
党家人在销金帐,约莫是、打围归际。