-
21.《诗品二十四则·疏野》 唐·司空图
惟性所宅,真取弗羁。
拾物自富,与率为期。
筑屋松下,脱帽看诗。
但知旦暮,不辨何时。
倘然适意,岂必有为。
若其天放,如是得之。 -
22.《诗品二十四则·清奇》 唐·司空图
娟娟群松,下有漪流。
晴雪满汀,隔溪渔舟。
可人如玉,步屟寻幽。
载行载止,空碧悠悠。
神出古异,淡不可收。
如月之曙,如气之秋。 -
23.《诗品二十四则·委曲》 唐·司空图
登彼太行,翠绕羊肠。
杳霭流玉,悠悠花香。
力之于时,声之于羌。
似往已回,如幽匪藏。
水理漩洑,鹏风翱翔。
道不自器,与之圆方。 -
24.《诗品二十四则·实境》 唐·司空图
取语甚直,计思匪深。
忽逢幽人,如见道心。
晴涧之曲,碧松之阴。
一客荷樵,一客听琴。
情性所至,妙不自寻。
遇之自天,冷然希音。 -
25.《诗品二十四则·悲慨》 唐·司空图
大风卷水,林木为摧。
意苦若死,招憩不来。
百岁如流,富贵冷灰。
大道日往,若为雄才。
壮士拂剑,浩然弥哀。
萧萧落叶,漏雨苍苔。 -
26.《诗品二十四则·形容》 唐·司空图
绝伫灵素,少回清真。
如觅水影,如写阳春。
风云变态,花草精神。
海之波澜,山之嶙峋。
俱似大道,妙契同尘。
离形得似,庶几斯人。 -
27.《诗品二十四则·超诣》 唐·司空图
匪神之灵,匪机之微。
如将白云,清风与归。
远引若至,临之已非。
少有道契,终与俗违。
乱山高木,碧苔芳晖。
诵之思之,其声愈稀。 -
28.《诗品二十四则·飘逸》 唐·司空图
落落欲往,矫矫不群。
缑山之鹤,华顶之云。
高人画中,令色絪缊。
御风蓬叶,泛彼无垠。
如不可执,如将有闻。
识者已领,期之愈分。 -
29.《诗品二十四则·旷达》 唐·司空图
生者百岁,相去几何?欢乐苦短,忧愁实多。
何如尊酒,日往烟萝。
花覆茆檐,疏雨相过。
倒酒既尽,杖藜行过。
孰不有古,南山峨峨。 -
30.《诗品二十四则·流动》 唐·司空图
若纳水輨,如转丸珠。
夫岂可道,假体遗愚。
荒荒坤轴,悠悠天枢。
载要其端,载同其符。
超超神明,返返冥无。
来往千载,是之谓乎。 -
31.《品令》 宋·欧阳修
渐素景。
金风劲。
早是凄凉孤冷。
那堪闻、蛩吟穿金井。
唤愁绪难整。
懊恼人人薄幸。
负云期雨信。
终日望伊来,无凭准。
闷损我、也不定。 -
32.《品令(送黔守曹伯达供备)》 宋·黄庭坚
败叶霜天晓。
渐鼓吹、催行棹。
栽成桃李未开,便解银章最报。
去取麒麟图画,要及年少。
劝公醉倒。
别语怎向醒时道。
楚山千里暮云,正锁离人情抱。
记取江州司马,坐中最老。 -
33.《品令·茶词》 宋·黄庭坚
凤舞团团饼。
恨分破、教孤令。
金渠体净,只轮慢碾,玉尘光莹。
汤响松风,早减了、二分酒病。
味浓香永。
醉乡路、成佳境。
恰如灯下,故人万里,归来对影。
口不能言,心下快活自省。 -
34.《品令(二之一)》 宋·秦观
幸自得。
一分索强,教人难吃。
好好地恶了十来日。
恰而今、较些不。
须管啜持教笑,又也何须乞织。
B666倚赖脸儿得人惜。
放软顽、道不得。 -
35.《品令(二之二)》 宋·秦观
掉又惧。
天然个品格。
于中压一。
帘儿下时把鞋儿踢。
语低低、笑咭咭。
每每秦楼相见,见了无限怜惜。
人前强不欲相沾识。
把不定、脸儿赤。 -
36.《品令》 宋·贺铸
怀彼美。
愁与泪。
分占眉丛眼尾。
求好梦、闲拥鸳鸯绮。
恨啼乌、唤人起。
目断清淮楼上,心寄长洲坊里。
迢迢地。
七百三十里。
几重山,几重水。 -
37.《品令(商调梅花)》 宋·周邦彦
夜阑人静。
月痕寄、梅梢疏影。
帘外曲角栏干近。
旧携手处,花发雾寒成阵。
应是不禁愁与恨。
纵相逢难问。
黛眉曾把春衫印。
后期无定。
断肠香销尽。 -
38.《品令(商调梅花)》 宋·周邦彦
夜阑人静。
月痕寄、梅梢疏影。
帘外曲角栏干近。
旧携手处,花发雾寒成阵。
应是不禁愁与恨。
纵相逢难问。
黛眉曾把春衫印。
后期无定。
断肠香销尽。 -
39.《品令》 宋·曾纡
纹漪涨绿。
疏霭连孤鹜。
一年春事,柳飞轻絮,笋添新竹。
寂寞幽花,独殿小园嫩绿。
登临未足。
怅游子、归期促。
他年清梦千里,犹到城阴溪曲。
应有凌波,时为故人凝目。 -
40.《品令》 宋·曹组
乍寂寞。
帘栊静,夜久寒生罗幕。
窗儿外、有个梧桐树,早一叶、两叶落。
独倚屏山欲寐,月转惊飞乌鹊。
促织儿、声响虽不大,敢教贤、睡不著。