-
61.《品令(咏棋)》 宋·杨泽民
日长风静。
浓香在、珠帘花影。
棋具对著明窗近。
未排角势,鸦鹭先分阵。
双叠远山非有恨。
正藏机休问。
便如喝采争堂印。
局番无定。
有幸君须尽。 -
62.《谒金门(花品)》 宋·朱子厚
娟娟二入清明了。
犹说淮阳早。
钱欧陆谱偏花光。
红到寿阳、也不说淮阳。
此花地望元非薄。
回首伤流落。
洛阳闲岁断春风。
怎不当时道是、洛阳红。 -
63.《二十四诗品》 唐·司空图
大风卷水,林木为摧。
适苦欲死,招憩不来。
百岁如流,富贵冷灰。
大道日丧,若为雄才。
壮士拂剑,浩然弥哀。
萧萧落叶,漏雨苍苔。 -
64.《二十四诗品》 唐·司空图
匪神之灵,匪机之微,如将白云,清风与归。
远引若至,临之已非。
少有道契,终与俗违。
乱山乔木,碧苔芳晖。
诵之思之,其声愈稀。 -
65.《二十四诗品》 唐·司空图
俯拾即是,不取诸邻,与道俱往,著手成春。
如逢花开,如瞻岁新,真与不夺,强得易贫。
幽人空山,过雨采苹,薄言情悟,悠悠天钧。 -
66.《二十四诗品》 唐·司空图
观化匪禁,吞吐大荒;由道反气,处得易狂。
天风浪浪,海风苍苍。
真力弥满,万象在旁。
前招三辰,后引凤凰;晓策六鳌,濯足扶桑。 -
67.《二十四诗品》 唐·司空图
畸人乘真,手把芙蓉,泛彼浩劫,窅然空纵。
月出东□,好风相从,太华夜碧,人闻清钟。
虚伫神素,脱然畦封,黄唐在独,落落元宗。 -
68.《二十四诗品》 唐·司空图
涓涓群松,下有漪流。
晴雪满竹,隔溪鱼舟。
可人如玉,步渫寻幽,载瞻载止,空碧悠悠。
神出古异,淡不可收。
如月之曙,如气之秋。 -
69.《二十四诗品》 唐·司空图
绝伫灵素,少□清真。
如觅水影,如写阳春。
风云变态,花草精神;海之波澜,山之嶙峋;
俱似大道,妙契同尘。
离形得似,庶几斯人。 -
70.《二十四诗品》 唐·司空图
绿林野室,落日气清,脱巾独步,时闻鸟声。
鸿雁不来,之子远行,所思不远,若为平生。
海风碧云,夜渚月明。
如有佳语,大河前横。 -
71.《二十四诗品》 唐·司空图
落落欲往,矫矫不群,缑山之鹤,华顶之云。
高人惠中,令色氤氲。
御风蓬叶,泛彼无根。
如不可执,如将有闻。
识者期之,欲得愈分。 -
72.《二十四诗品》 唐·司空图
若纳水輨,如转丸珠,夫其可道,假体如愚。
荒荒坤轴,悠悠天枢。
载要其端,载闻其符。
超超明神,反反冥无。
来往千载,是之谓乎! -
73.《二十四诗品》 唐·司空图
神存富贵,始轻黄金,浓尽必枯,淡者屡深。
雾余水畔,红杏在林,月明华屋,画桥碧阴。
金樽酒满,伴客弹琴,取之自足,良殚美襟。 -
74.《二十四诗品》 唐·司空图
生者百岁,相去几何,欢乐苦短,忧愁实多。
何如尊酒,日往烟萝,花复茆檐,疏雨相过。
倒酒即尽,杖黎行歌,孰不有古,南山峨峨。 -
75.《二十四诗品》 唐·司空图
是有真迹,如不可知,意象欲出,造化已奇。
水流花开,清露未□,要路愈远,幽行为迟。
语不欲犯,思不欲痴,犹春于绿,明月雪时。 -
76.《二十四诗品》 唐·司空图
惟性所宅,直取弗羁。
控物自富,与率为期。
□室松下,脱帽看诗。
但知旦暮,不辨何时。
倘然自适,岂必有为。
若其天放,如是得之。 -
77.《题静庐写秃松小品》 现代·老舍
作图如作字,笔笔走龙蛇。
霜苔墨数点,老干鳞皆花。
风雪一千载,岁岁无奇葩。
春来枝自绿,鸟雀歌朝霞。
落笔何朴拙,以见我生涯。
那堪为蜂蝶,肆意逐繁华。 -
78.《水调歌头 曹侯浩然,人品高秀,玉立而冠,》 金朝·蔡松年
在寒士右。
惜乎流离顿挫无以见于事业,身闲胜日,独对名酒,悠然得意,引满径醉。
醉中出豪爽语,往往冰雪逼人,翰墨淋漓,殆与海岳并驱争先。
虽其平生风味,可以想见,然流离顿挫之助,乃不为不多。 -
79.《双调 蟾宫曲 东皇太乙前九首以楚辞九歌品成》 元·阿鲁威
穆将愉兮太乙东皇,佩姣服菲菲,剑珥琳琅。
玉瑱琼芳,烝肴兰藉,桂酒椒浆。
扬枹鼓兮安歌浩倡,纷五音兮琴瑟笙簧。
日吉辰良,繁会祁祁,既乐而康。 -
80.《太常引 以上二首见词品卷五》 元·陈孚
短衣孤剑客乾坤。
奈无策,报亲恩。
三载隔晨昏。
更疏雨、寒灯断魂。
赤城霞外,西风鹤发,犹想倚柴门。
蒲醑谩盈尊。
倩谁写、青衫泪痕。