-
161.《哀巩仲至》 宋·叶适
老衰哭无泪,行叹复坐嗟。
荒凉鹤呜村,尚友初萌芽。
当时各年少,涉世迷骊騧。
中天悬明月,争欲伸手拿。 -
162.《正字南仲祭诗》 宋·周文璞
昭阳作噩冬,愁云凝上苍。
我堕豀谷底,卤莽闻公丧。
哲人困中寿,颇谓告者狂。
继执邸吏符,踯蹢抽肝肠。 -
163.《代赋三十韵呈李果州》 宋·刘宰
退之抗表出潮阳,高风万世为美谈。
衡开云气偶然尔,浪占显晦吾所惭。
皇华使者课第一,诏归台省陪朝参。
献疏岂止一痛哭,引去自言七不堪。 -
164.《舍轿马而步》 宋·孔武仲
严风驾雪霜,吾轿颇温燠。
白日暖郊原,吾马快驰逐。
二者皆得用,翩如两黄鹄。
马骄倦提策,桥狭厌挛束。 -
165.《单于行》 宋·晁公溯
单于连年压吴壁,道路当时多阻隔。
长安宫殿麋鹿游,目见铜驼在荆棘。
一龙渡江已升天,妖氛夜冲牛斗躔。
胡儿临江饮胡马,仓皇捐弃珊瑚鞭。 -
166.《秀山霜晴晚眺与赵宾暘黄惟月联句》 宋·方回
一峰何峥嵘,万象翻匍匐。
心包元气并,影立太空独。
遥瞻极乾端,俯瞰际坤轴。
飘飘凌云身,杳杳送鸿目。 -
167.《闵雨诗》 宋·李覯
吴江之南,是曰丰国。
五种之生天下食,一岁不登,吾民菜色。
如何天不仁, -
168.《诗挽史魏公》 宋·释宝昙
为帝先驱日,非我旧学谁。
玉京真可乐,夜壑不胜悲。
墓木行人拜,庭兰造物知。
临风三恸哭,天亦为低垂。 -
169.《偈颂一百四十一首》 宋·释师范
这老秃,无面目。
不具些子慈悲,却有十分恶毒。
喜亦不可近,怒尤不可触。
我昔被渠禁害,逼得顽蛇生足。
以至今日烧一炷香谩礼三拜,要且笑不成笑哭不成哭。
此冤此恨若为伸,唵部临唵齿临。 -
170.《赠别》 宋·释文珦
古道久沦丧,世涂堪痛哭。
鸾凤尽收声。
豺虎方择肉。
君从东方来,求我山北谷。 -
171.《遵璞禅人求赞》 宋·释宗杲
临济烧黄禅版,香严哭沩山拄杖。
云门村叟效颦,也作这般伎俩。
作麽生是这船伎俩。
咄。
传来铁钵盛猫饭,磨衲袈裟入墨盆。
祖翁活计都坏了,不知将底付儿孙。 -
172.《解梅嘲》 宋·舒岳祥
昨夜鸺鹠声婉娈,斗觉春随呼唤转。
今朝检历知立春,屋角梅花笑初囅。
向人带笑复含嗔,嗔我今为异代民。
我语梅花勿嗔笑,四海已非唐日照。 -
173.《知枢密院孙温靖公挽辞二首》 宋·苏颂
畴昔逍遥曳杖时,銮舆临哭从官悲。
三朝弼亮推公望,一品哀荣厚葬仪。
陪幄谋猷存故事,出藩慈惠有馀思。
伯喈辞刻虽无愧,还作乡人堕泪碑。 -
174.《大夫七弟有庆新居二百四十言次韵和之》 宋·苏颂
勿谓衡茅陋,门墙亦仅全。
山连京岘外,水接漕渠边。
乔木傍行列,幽花晚秀妍。
子孙环舍后,兄弟对斋前。 -
175.《挽刘宣义》 宋·孙应时
令子认绞重,三年为此来。
仪容亲几杖,笑语侍尊罍。
今日临归路,伤心哭夜台。
善人常罕见,宁独为公哀。