-
1.《鶗鴂吟》 唐·刘禹锡
朝阳有鸣凤,不闻千万祀。
鶗鴂催众芳,晨间先入耳。
秋风白露晞,从是尔啼时。
如何上春日,唧唧满庭飞。 -
2.《冬夜吟》 宋·陆游
昨夜凝霜皎如月,碧瓦鳞鳞冻将裂;今夜明月却如霜,竹影横窗更清绝。
造物有意娱诗人,供与诗材次第新。
饥鸿病鹤自无寐,山穷水绝谁为邻?西村梅花消息动,唧唧寒醅渐鸣瓮。
尽将醉帽插幽香,此生莫作长安梦。 -
3.《雪晓舟中生火二首》 宋·杨万里
乌银玉质金石声,见火忽学爆竹鸣。
腷腷膞膞久不停,白日坐上飞繁星。
不知何怒泄不平,不知何喜唧唧吟。
待渠自静勿与争,切莫借箸怒复生。
到渠缄口两耳热,铜鉼在旁却饶舌。 -
4.《拙妇吟》 宋·岳珂
西风策策黄叶舞,茅檐三尺鸣秋雨。
东家拙妇拥面啼,强剔孤灯诉愁窭。
当年采桑陌上归,嬉游不管春蚕饥。
千丝万缕繭白雪,便学红女攀花枝。 -
5.《丙子诏后需捷四绝》 宋·王迈
促织墙阴唧唧吟,早催衣褐上寒砧。
砧声似助蛩声切,勾引征夫万里心。 -
6.《寒士吟》 宋·方回
小贪咂蚊蝇,大贪噬豺狼。
此类殊不少,毒虐纷披猖。
独彼寒士者,自身无衣裳。
唧唧如蟋蟀,与人忧雪霜。 -
7.《琵琶行/琵琶引》 唐·白居易
元和十年,予左迁九江郡司马。
明年秋,送客湓浦口,闻舟中夜弹琵琶者,听其音,铮铮然有京都声。
问其人,本长安倡女,尝学琵琶于穆、曹二善才,年长色衰,委身为贾人妇。
遂命酒,使快弹数曲。 -
8.《琵琶行》 唐·白居易
浔阳江头夜送客,枫叶荻花秋瑟瑟。
主人下马客在船,举酒欲饮无管弦。
醉不成欢惨将别,别时茫茫江浸月。
忽闻水上琵琶声,主人忘归客不发。 -
9.《吊卢殷》 唐·孟郊
诗人多清峭,饿死抱空山。
白云既无主,飞出意等闲。
久病床席尸,护丧童仆孱。
故书穷鼠啮,狼藉一室间。 -
10.《午阴坐清足轩》 宋·董嗣杲
云过秋天乱擘絮,风透秋窗遗剪刀。
客衣难禁如此候,离家失侣徒呼号。
肌骨癯然病易入,况复加以思虑劳。
行来行往失神隽,蛰此何殊悬壁猱。 -
11.《秋怀十五首》 唐·孟郊
孤骨夜难卧,吟虫相唧唧。
老泣无涕洟,秋露为滴沥。
去壮暂如剪,来衰纷似织。
触绪无新心,丛悲有馀忆。 -
12.《骊山老妓行(补唐天宝遗事,戏效白乐天作)》 明·孙蕡
秋风杨柳凋金缕,冷露芙蓉落芳渚。
寒香晚色何所如,骊山唐姬教坊女。
蛾眉淡扫山远碧,蝉鬓半抛云乱吐。
时妆无复新妖娆,曩态犹存旧娇妩。 -
13.《杂曲歌辞·轻薄篇二首》 唐·贯休
绣林锦野,春态相压。
谁家少年,马蹄蹋蹋。
斗鸡走狗夜不归,一掷赌却如花妾。
惟云不颠不狂, -
14.《和薛先辈见寄初秋寓怀即事之作二十韵》 唐·韦庄
玉律初移候,清风乍远襟。
一声蝉到耳,千炬火然心。
岳静云堆翠,楼高日半沉。
引愁憎暮角,惊梦怯残砧。 -
15.《菩萨鬘(秋)》 宋·朱淑真
秋声乍起梧桐落。
蛩吟唧唧添萧索。
_枕背灯眠。
月和残梦圆。
起来钩翠箔。
何处寒砧作。
独倚小阑干。
逼人风露寒。 -
16.《菩萨蛮·秋声乍起梧桐落》 宋·朱淑真
秋声乍起梧桐落,蛩吟唧唧添萧索。
欹枕背灯眠,月和残梦圆。
起来钩翠箔,何处寒砧作。
独倚小阑干,逼人风露寒。 -
17.《偈颂一百三十六首》 宋·释惟一
禅禅,风生木杪,叶坠庭前。
唧唧寒蛩吟破壁,声声归雁度辽天。
诸人若也会得,此去吴屯不远。
若也不会,蓝溪水透洋边。
阿呵呵,笑倒武夷张大仟。 -
18.《池亭夜游》 宋·赵善涟
踏月清诗骨,露华夜已深。
树摇知鸟宿,波静觉鱼沉。
报国惭无术,思亲空有心。
踌躇谁与语,唧唧乱蛩吟。 -
19.《夕虫》 明·钦叔阳
君不闻兮候虫,彼何忧兮忡忡。
俟秋吟兮独切,如有悲兮回风。
栖倚雕阑之宇,潜跃文础之宫。
时游井幹,独翳蒙茸。 -
20.《明月篇》 明·王廷相
明月漾金波,盈盈隔绛河。
桂殿飘香迥,兔宫丸药多。
七襄机冷停织女,九重帘卷颦嫦娥。
嫦娥织女时同伴,天上人间愿相见。