-
1.《太极诗上范天碧侍郎》 宋·陈普
涵涵六合八肱裹,类聚化生何可纪。
固然两人阴与阳,大要一个不得已。
所从无声亦无臭,所出如彼复如此。
成象效法森目前,大自三才小一虮。 -
2.《文章》 宋·陆游
文章如弈棋,分量固有极。
学不尽其才,识者为太息。
古来名世士,亦或堕此域。
至今读其文,曷尝不追惜。
士生千载後,夙慕当自力。
如其不能然,归哉事耕织。 -
3.《报任少卿书/报任安书》 两汉·司马迁
太史公牛马走司马迁,再拜言。
少卿足下:曩者辱赐书,教以慎于接物,推贤进士为务,意气勤勤恳恳。
若望仆不相师,而用流俗人之言,仆非敢如此也。
仆虽罢驽,亦尝侧闻长者之遗风矣。 -
4.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
5.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。 -
6.《秋夜与子充论文退而赋诗一首因简子充并寄胡》 明·宋濂
太虚之气随物形,天声地声由此生。
小或簸荡吼河海,大将触搏流风霆。
天轮胶戾神鬼战,地轴挺拔蛟龙争。
圈臼洼污各异奏,彯沙礜石咸齐鸣。 -
7.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
8.《石经山》 明·姚道衍
峨峨石经山,莲峰吐金碧。
秀气钟太题,胜概拟西域。
竺坟五千卷,华言百师译。
琬公惧变灭,铁笔苍苍石。 -
9.《隆庆徐守作堂名蜀固一夕梦与余赋诗堂上有何》 宋·洪咨夔
蜀踞国上流,蜀固天下固。
欲为天下谋,护蜀风寒处。
极边植藩篱,黄牛白环戍。
中间屹垣墉,武休河池路。 -
10.《鵩鸟赋》 两汉·贾谊
谊为长沙王傅三年,有鵩飞入谊舍。
鵩似鸮,不祥鸟也。
谊即以谪居长沙,长沙卑湿,谊自伤悼,以为寿不得长,乃为赋以自广也。
其辞曰:单阏之岁兮,四月孟夏,庚子日斜兮,鵩集予舍。 -
11.《汤宣城诗有长桥细月眉相约之句有所怀极赏之》 明·商家梅
子幸以斯言叙我诗,百世而下有指而目之者,曰此有明之
世一僻固狭隘之诗人也,视欧阳子之称圣俞者,不尤有余
荣矣乎!”余既诺孟和之请,而未及为。
今录其遗诗,追忆平时往复之语,聊举其绪言,以慰孟和 -
12.《和李太白(并叙〔四库原收有太白全诗,今删》 宋·苏轼
李太白有《浔阳紫极宫感秋》诗,紫极宫,今天庆观也。
道士胡洞微以石本示余,盖其师卓玘之所刻。
玘有道术,节义过人,今亡矣。
太白诗云:“四十九年非,一往不可复。 -
13.《寿史沧洲》 宋·熊以宁
梯旻一何高,其势如龙蟠。
下直湖万顷,襟抱沧洲湾。
潭居占其胜,缥缈云涛间。
海邦形势地,秀传此为尊。 -
14.《赠李定资深》 宋·王令
涉川固有道,造舟不如梁。
曾闻水覆舟,不闻死乘杠。
奈何揭厉子,先先勇褰裳。
岂尽水害人,固亦谋非臧。 -
15.《日铸岭下狂歌行》 宋·苏泂
我生天地不如意,甚欲飘然去人世。
却思一死胡足悲,死而不乐胡死为。
又思天地之间固有足乐者,安得庄周之鹏穆王马。
有时骑气或御风,天上天中更天下。 -
16.《奉答圣俞达头鱼之作》 宋·欧阳修
吾闻海之大,物类无穷极。
虫虾浅水间,蠃蚬如山积。
毛鱼与鹿角,一龠数千百。
收藏各有时,嗜好无南北。 -
17.《元度生日》 宋·毛滂
临安有山插圆紫,公家松楸当峻峙。
子胥涛江相向流,秦望横前为案几。
众言北山绝雄胜,世当公相贵莫比。
那知上帝赉良弼,岳灵孕秀初萌此。 -
18.《息壤》 宋·苏辙
江上寒沙薄如席,一夕坟起成高丘。
江流倾转力不胜,左啮右吐非自由。
南郡城南独何者,平地生长殊不休。
当中屋背不盈尺,深入百丈皆石楼。 -
19.《行夫寄黄山榧子有诗因同来韵》 宋·刘子翚
老坡文中哮阚声,凛凛常如对英峙。
琅然讽咏兴凌云,瞠若追攀颡流泚。
玉山妙唱久寂寥,可与言计有之子。
裁笺远饷风露新,坐我千尺黄山底。 -
20.《和子华兄宴王道损公宇》 宋·韩维
济济高燕会,众宾且喜乐。
方冬气常温,是日寒始若。
愁云际平林,垂见雪花落。
四座喜相顾,有引必虚爵。