-
1.《圣人出》 明·刘基
圣人出,临万方,赤若白日登扶桑。
阴灵韬精星灭芒,群氛辟易归大荒。
晻暧寒谷熙春阳,枯根发茁畅幽藏。
潜鱼跃波谷鸟翔,花明草暖青天长。 -
2.《长庆二年七月自中书舍人出守杭州,路次蓝溪作》 唐·白居易
太原一男子,自顾庸且鄙。
老逢不次恩,洗拔出泥滓。
既居可言地,愿助朝廷理。
伏阁三上章,戆愚不称旨。 -
3.《运命论》 魏晋·李康
夫治乱,运也;穷达,命也;贵贱,时也。
故运之将隆,必生圣明之君。
圣明之君,必有忠贤之臣。
其所以相遇也,不求而自合;其所以相亲也,不介而自亲。 -
4.《获麟解》 唐·韩愈
麟之为灵,昭昭也。
咏于《诗》,书于《春秋》,杂出于传记百家之书,虽妇人小子皆知其为祥也。
然麟之为物,不畜于家,不恒有于天下。
其为形也不类,非若马牛犬豕豺狼麋鹿然。 -
5.《丰乐亭记》 宋·欧阳修
修既治滁之明年,夏,始饮滁水而甘。
问诸滁人,得于州南百步之远。
其上则丰山,耸然而特立;下则幽谷,窈然而深藏;中有清泉,滃然而仰出。
俯仰左右,顾而乐之。 -
6.《五人墓碑记》 明·张溥
五人者,盖当蓼洲周公之被逮,激于义而死焉者也。
至于今,郡之贤士大夫请于当道,即除魏阉废祠之址以葬之;且立石于其墓之门,以旌其所为。
呜呼,亦盛矣哉!夫五人之死,去今之墓而葬焉,其为时止十有一月耳。
夫十有一月之中,凡富贵之子,慷慨得志之徒,其疾病而死,死而湮没不足道者,亦已众矣;况草野之无闻者欤?独五人之皦皦,何也?予犹记周公之被逮,在丙寅三月之望。 -
7.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
8.《鲁人锯竿入城》 魏晋·邯郸淳
鲁有执长竿入城门者,初竖执之,不可入。
横执之,亦不可入。
计无所出。
俄有老父至,曰:“吾非圣人,但见事多矣,何不以锯中截而入。
”遂依而截之。
世之愚,莫之及也。 -
9.《后出师表》 魏晋·诸葛亮
先帝深虑汉、贼不两立,王业不偏安,故托臣以讨贼也。
以先帝之明,量臣之才,固知臣伐贼,才弱敌强也。
然不伐贼,王业亦亡。
惟坐而待亡,孰与伐之?是故托臣而弗疑也。 -
10.《庆历圣德颂》 宋·石介
于维庆历,三年三月。
皇帝龙兴,徐出闱闥。
晨坐太极,书开阊阖。
躬揽英贤,手锄奸枿。 -
11.《子张子夏庙同邻几圣俞过作》 宋·韩维
峨峨道旁庙,庭户焕丹黝,恭闻师商贤,下拜奠卮酒。
大梁故王都,豪杰所奔走。
当时多尊荣,死不道人口。 -
12.《江湖散人歌》 唐·陆龟蒙
江湖散人天骨奇,短发搔来蓬半垂。
手提孤篁曳寒茧,口诵太古沧浪词。
词云太古万万古,民性甚野无风期。 -
13.《采选示王圣美葛子明》 宋·王令
酒盏厌连行,众客喧已醉。
忽得簿上籍,共出名外仕。
孤昂忽雄轩,泯默亦驯致。
追争相後先,得失自愚智。 -
14.《深出赘归省再往妇氏家》 宋·陈著
父子恩爱重,人生别离苦。
惟汝善事我,我亦深爱汝。
我年今七十,又有多病母。
出赘非汝心,事有难直取。 -
15.《奉和圣制千秋节宴应制》 唐·张说
五德生王者,千龄启圣人。
赤光来照夜,黄云上覆晨。
海县衔恩久,朝章献舞新。
高居帝座出,夹道众官陈。 -
16.《甲辰岁张郡伯鄮西如觐京师其母太夫人出中馈》 明·卢柟
凤历开皇纪,龙池忆紫烟。
青阳调玉烛,白日转幽天。
河朔风云会,漳涯气概先。
诸公梁苑客,明府汉庭铨。 -
17.《李氏园》 宋·苏辙
有客骑白驹,扬鞭入青草。
悠悠无远近,但择林亭好。
萧条北城下,园号李家媪。
系马古车门,随意无洒扫。 -
18.《和子瞻凤翔八观八首其七李氏园》 宋·苏辙
有客骑白驹,扬鞭入青草。
悠悠无远近,但择林亭好。
萧条北城下,园号李家媪。
系马古车门,随意无洒扫。 -
19.《送圣民出城即事》 宋·张耒
东风堤上送行人,渐出城来渐少尘。
柳色已深花又落,客来下马独伤春。 -
20.《送人出牧》 宋·夏竦
圣主念元元,良臣选掖垣。
紫墀分使节,红旆出都门。
雪浅斜阳路,云深晚烧村。
期年如报政,应许贺新恩。