-
21.《刘母七十封安人再庆诗》 明·罗玘
赣滩二十四至此,舟人落帆趋入市。
木铎道人呼净街,白头病妪出呼豕。
扫除如砥到县门,五步十步一结绮。
舟人眼眩脚颤掉,屏立背面人如蚁。 -
22.《丹阳行》 唐·孙逖
丹阳古郡洞庭阴,落日扁舟此路寻。
传是东南旧都处,金陵中断碧江深。
在昔风尘起,京都乱如燬. -
23.《初食车螯》 宋·欧阳修
累累盘中蛤,来自海之涯。
坐客初未识,食之先叹嗟。
五代昔乖隔,九州如剖瓜。
东南限淮海,邈不通夷华。 -
24.《圣人之孝十首·尧》 宋·林同
道原自天出,尧以是相传。
曰孝悌而已,人人具此天。 -
25.《人日侍宴大明宫应制》 唐·赵彦昭
宝契无为属圣人,雕舆出幸玩芳辰。
平楼半入南山雾,飞阁旁临东墅春。
夹路秾花千树发,垂轩弱柳万条新。
处处风光今日好,年年愿奉属车尘。 -
26.《三日兄弟侍老人展墓归和尊韵》 宋·洪咨夔
云淡风柔霁色轻,泷冈阡上气和明。
莫思旧日遨头出,且试新年便面行。
饱饭即为君子泰,浊醪不失圣人清。
一翁二季春无尽,更愿诸孙向老成。 -
27.《和人伏日》 宋·李复
太极剖元气,五行均四时。
代谢密循环,母子相挈维。
土散无定位,金德乘火驰。
天刑发杀机,闭藏不敢施。 -
28.《洛出书》 唐·郭邕
德合天贶呈,龙飞圣人作。
光宅被寰区,图书荐河洛。
象登四气顺,文辟九畴错。
氤氲瑞彩浮,左右灵仪廓。
微造功不宰,神行利攸博。
一见皇家庆,方知禹功薄。 -
29.《出辽后(三首)》 唐·周祚
我马来自西,下马广宁城。
其地控千里,食者八万兵。
白水女直种,猎骑何纵横。
大统在中国,胡运方北倾。
圣人戒履霜,岂得事远征。
雄剑八九动,边风射高旌。
西望山海关,旦夕达神京。
¤ -
30.《杂诗》 宋·李复
万物忘我虽,圣人出同忧。
女娲断鳌足,轩辕殛蚩尢。
禹命洪水父,稷播百谷修。
元德与天通,珍符告帝休。 -
31.《圣人出》 宋·曹勋
升太微,法璇玑。
辟紫宫,清九围。
甄符命以膺历,廓氛祲而建灵旗。
同车书之文轨兮,纳民物於雍熙。 -
32.《皇太子生辰诗三首》 宋·马廷鸾
煌煌炎宋兴,奕世开燕谋。
建隆圣人出,庚年宝运周。
祥符帝子生,巳月神光流。
稽首颂储君,昭哉遹嘉猷。 -
33.《师说》 唐·韩愈
古之学者必有师。
师者,所以传道受业解惑也。
人非生而知之者,孰能无惑?惑而不从师,其为惑也,终不解矣。
生乎吾前,其闻道也固先乎吾,吾从而师之;生乎吾后,其闻道也亦先乎吾,吾从而师之。 -
34.《梅圣俞诗集序》 宋·欧阳修
予闻世谓诗人少达而多穷,夫岂然哉?盖世所传诗者,多出于古穷人之辞也。
凡士之蕴其所有,而不得施于世者,多喜自放于山巅水涯之外,见虫鱼草木风云鸟兽之状类,往往探其奇怪,内有忧思感愤之郁积,其兴于怨刺,以道羁臣寡妇之所叹,而写人情之难言。
盖愈穷则愈工。
然则非诗之能穷人,殆穷者而后工也。 -
35.《胠箧》 先秦·庄周
将为胠箧、探囊、发匮之盗而为守备,则必摄缄縢、固扃鐍;此世俗之所谓知也。
然而巨盗至,则负匮、揭箧、担囊而趋;唯恐缄縢扃鐍之不固也。
然则乡之所谓知者,不乃为大盗积者也?故尝试论之,世俗之所谓知者,有不为大盗积者乎?所谓圣者,有不为大盗守者乎?何以知其然邪?昔者齐国邻邑相望,鸡狗之音相闻,罔罟之所布,耒耨之所刺,方二千余里。
阖四竟之内,所以立宗庙、社稷,治邑、屋、州、闾、乡、曲者,曷尝不法圣人哉?然而田成子一旦杀齐君而盗其国。 -
36.《前出师表》 两汉·诸葛亮
先帝创业未半而中道崩殂,今天下三分,益州疲弊,此诚危急存亡之秋也。
然侍卫之臣不懈于内,忠志之士忘身于外者,盖追先帝之殊遇,欲报之于陛下也。
诚宜开张圣听,以光先帝遗德,恢弘志士之气,不宜妄自菲薄,引喻失义,以塞忠谏之路也。
宫中府中,俱为一体;陟罚臧否,不宜异同。 -
37.《劝学》 先秦·荀子
君子曰:学不可以已。
青,取之于蓝,而青于蓝;冰,水为之,而寒于水。
木直中绳,輮以为轮,其曲中规。
虽有槁暴(pù),不复挺者,輮使之然也。 -
38.《争臣论》 唐·韩愈
或问谏议大夫阳城于愈,可以为有道之士乎哉?学广而闻多,不求闻于人也。
行古人之道,居于晋之鄙。
晋之鄙人,熏其德而善良者几千人。
大臣闻而荐之,天子以为谏议大夫。 -
39.《天问》 先秦·屈原
曰:遂古之初,谁传道之?
上下未形,何由考之?
冥昭瞢暗,谁能极之?
冯翼惟象,何以识之? -
40.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。