-
241.《浣溪沙》 唐·顾夐
春色迷人恨正赊,可堪荡子不还家,细风轻露著梨花¤
帘外有情双燕扬,槛前无力绿杨斜,小屏狂梦极天涯。
红藕香寒翠渚平,月笼虚阁夜蛩清,塞鸿惊梦两牵情¤
宝帐玉炉残麝冷,罗衣金缕暗尘生,小窗孤烛泪纵横。 -
242.《清平乐》 唐·冯延巳
深冬寒月,庭户凝霜雪。
风雁过时魂断绝,塞管数声呜咽¤
披衣独立披香,流苏乱结愁肠。
往事总堪惆怅, -
243.《阮郎归》 唐·冯延巳
南园春半踏青时,风和闻马嘶。
青梅如豆柳如丝,日长蝴蝶飞¤
花露重,草烟低,人家帘幕垂。 -
244.《奉酬袭美先辈吴中苦雨一百韵》 唐·陆龟蒙
微生参最灵,天与意绪拙。
人皆机巧求,百径无一达。
家为唐臣来,奕世唯稷卨.只垂青白风,凛凛自贻厥。
犹残赐书在,编简苦断绝。 -
245.《碧户》 唐·张泌
碧户扃鱼锁,兰窗掩镜台。
落花疑怅望,归燕自裴回。
咏絮知难敌,伤春不易裁。
恨从芳草起,愁为晚风来。 -
246.《成相杂辞》 先秦·佚名
请成相。
世之殃。
愚暗愚暗堕贤良。
人主无贤。 -
247.《答客难》 两汉·东方朔
客难东方朔曰:“苏秦、张仪一当万乘之主,而身都卿相之位,泽及后世。
今子大夫修先王之术,慕圣人之义,讽诵诗书百家之言,不可胜记,著于竹帛;唇腐齿落,服膺而不可释,好学乐道之效,明白甚矣;自以为智能海内无双,则可谓博闻辩智矣。
然悉力尽忠,以事圣帝,旷日持久,积数十年,官不过侍郎,位不过执戟。
意者尚有遗行邪?同胞之徒,无所容居,其故何也?”东方先生喟然长息,仰而应之曰:“是故非子之所能备。 -
248.《北征赋》 两汉·班彪
余遭世之颠覆兮,罹填塞之阨灾。
旧室灭以丘墟兮,曾不得乎少留。
遂奋袂以北征兮,超绝迹而远游。
朝发轫于长都兮,夕宿瓠谷之玄宫。 -
249.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
250.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
251.《杂诗七首》 魏晋·曹植
高台多悲风,朝日照北林。
之子在万里,江湖逈且深。
方舟安可极,离思故难任。
孤鴈飞南游,过庭长哀吟。 -
252.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
253.《咏史八首》 魏晋·左思
弱冠弄柔翰,卓荦观群书。
著论准过秦,作赋拟子虚。
边城苦鸣镝,羽檄飞京都。
虽非甲胄士,畴昔览穰苴。 -
254.《望荆山》 南北朝·江淹
奉义至江汉,始知楚塞长。
南关绕桐柏,西岳出鲁阳。
寒郊无留影,秋日悬清光。
悲风桡重林,云霞肃川涨。
岁宴君如何,零泪沾衣裳。
玉柱空掩露,金樽坐含霜。
一闻苦寒奏,再使艳歌伤。 -
255.《浣溪沙(渔父)》 宋·苏轼
西塞山边白鹭飞。
散花洲外片帆微。
桃花流水鳜鱼肥。
自庇一身青箬笠,相随到处绿蓑衣。
斜风细雨不须归。 -
256.《鹧鸪天》 宋·黄庭坚
句耳。
”因以玄真子遗事足之。
宪宗时,画玄真子像,访之江湖,不可得,因令集其歌诗上之。
玄真之兄松龄,惧玄真放浪而不返也,和答其渔父云:“乐在风波钓是闲。 -
257.《调笑转踏》 宋·郑仅
上助清欢。
女伴相将,调笑入队。
春楼有女字罗敷。
二十未满十五余。 -
258.《浣溪沙》 宋·徐俯
西塞山前白鹭飞。
桃花流水鳜鱼肥。
一波才动万波随。
黄帽岂如青D72A笠,羊裘何似绿穰衣。
斜风细雨不须归。 -
259.《鹧鸪天》 宋·徐俯
西塞山前白鹭飞。
桃花流水鳜鱼肥。
朝廷若觅元真子,晴在长江理钓丝。
青D72A笠,绿蓑衣。
斜风细雨不须归。
浮云万里烟波客,惟有沧浪孺子知。 -
260.《鹧鸪天》 宋·徐俯
七泽三湘碧草连。
洞庭江汉水如天。
朝廷若觅元真子,不在云边则酒边。
明月棹,夕阳船。