-
341.《府尹王侍郎准制拜岳,因状嵩高灵胜,寄呈三十韵》 唐·尉迟汾
雄雄天之中,峻极闻维嵩。
作镇盛标格,出云为雨风。
瑞时物不疠,顺泽年多丰。
加高冠四方,视秩居三公。 -
342.《奉和袭美二游诗·任诗》 唐·陆龟蒙
吴之辟疆园,在昔胜概敌。
前闻富修竹,后说纷怪石。
风烟惨无主,载祀将六百。
草色与行人,谁能问遗迹。 -
343.《叙雪寄喻凫(一作杜荀鹤)》 唐·方干
密片繁声旋不销,萦风杂霰转飘飖。
澄江莫蔽长流色,衰柳难黏自动条。
湿气添寒酤酒夜,素花迎曙卷帘朝。
此时明径无行迹,唯望徽之问寂寥。 -
344.《思旧赋》 魏晋·向秀
余与嵇康、吕安居止接近,其人并有不羁之才。
然嵇志远而疏,吕心旷而放,其后各以事见法。
嵇博综技艺,于丝竹特妙。
临当就命,顾视日影,索琴而弹之。 -
345.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
346.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
347.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
348.《舞鹤赋》 南北朝·鲍照
散幽经以验物,伟胎化之仙禽。
钟浮旷之藻质,抱清迥之明心。
指蓬壶而翻翰,望昆阆而扬音。
澘日域以回骛,穷天步而高寻。 -
349.《拟行路难十八首》 南北朝·鲍照
奉君金巵之美酒,瑇瑁玉匣之雕琴。
七彩芙蓉之羽帐,九华蒲萄之锦衾。
红颜零落岁将暮,寒光宛转时欲沉。
愿君裁悲且减思,听我扺节行路吟。 -
350.《倾杯·鹜落霜洲》 宋·柳永
鹜落霜洲,雁横烟渚,分明画出秋色。
暮雨乍歇,小楫夜泊,宿苇村山驿。
何人月下临风处,起一声羌笛。
离愁万绪,闲岸草、切切蛩吟如织。 -
351.《念奴娇·中秋》 宋·苏轼
凭高眺远,见长空万里,云无留迹。
桂魄飞来,光射处,冷浸一天秋碧。
玉宇琼楼,乘鸾来去,人在清凉国。
江山如画,望中烟树历历。 -
352.《西江月》 宋·黄庭坚
月,小舟坐水眠空。
雾窗春色翠如葱。
睡起云涛正拥。
¤往事回头笑处,此生弹指声中。 -
353.《念奴娇(大石)》 宋·周邦彦
醉魂乍醒,听一声啼鸟,幽斋岑寂。
淡日朦胧初破晓,满眼娇晴天色。
最惜香梅,凌寒偷绽,漏泄春消息。
池塘芳草,又还淑景催逼。 -
354.《浪淘沙》 宋·周邦彦
万叶战,秋声露结,雁度砂碛。
细草和烟尚绿,遥山向晚更碧。
见隐隐、云边新月白。
映落照、帘幕千家,听数声何处倚楼笛。 -
355.《念奴娇(大石)》 宋·周邦彦
醉魂乍醒,听一声啼鸟,幽斋岑寂。
淡日朦胧初破晓,满眼娇晴天色。
最惜香梅,凌寒偷绽,漏泄春消息。
池塘芳草,又还淑景催逼。 -
356.《浪淘沙》 宋·周邦彦
万叶战,秋声露结,雁度砂碛。
细草和烟尚绿,遥山向晚更碧。
见隐隐、云边新月白。
映落照、帘幕千家,听数声何处倚楼笛。 -
357.《雨中花令(吴兴道中,颇厌行役,作此曲寄武林交旧)》 宋·周紫芝
山雨细、泉生幽谷,水满平田。
雪茧红蚕熟后,黄云陇麦秋间。
武陵烟暖,数声鸡犬,别是山川。
嗟老去、倦游踪迹,长恨华颠。
行尽吴头楚尾,空惭万壑千岩。
不如休也,一庵归去,依旧云山。 -
358.《望江南(池阳道中)》 宋·李纲
归去客,迂骑过江乡。
茅店鸡声寒逗月,板桥人迹晓凝霜。
一望楚天长。
春信早,山路野梅香。
映水酒帘斜扬日,隔林渔艇静鸣榔。
杳杳下残阳。 -
359.《江城子(再游武夷,至晞真馆,与道士泛月而归)》 宋·李纲
武夷山里一溪横。
晚风清。
断霞明。
行至晞真、馆下月华生。 -
360.《忆秦娥(西湖)》 宋·蔡伸
湖光碧。
春花秋月无今昔。
无今昔。
十年往事,尽成陈迹。
玉箫声断云屏隔。
山遥水远长相忆。
长相忆。
一生怀抱,为君牵役。