-
201.《拨棹子》 唐·尹鹗
风切切,深秋月,十朵芙蓉繁艳歇。
小槛细腰无力,空赢得,目断魂飞何处说¤
寸心恰似丁香结,看看瘦尽胸前雪。 -
202.《更漏子》 唐·孙光宪
听寒更,闻远雁,半夜萧娘深院。
扃绣户,下珠帘,满庭喷玉蟾¤
人语静,香闺冷,红幕半垂清影。 -
203.《江城子》 唐·张泌
碧阑干外小中庭,雨初晴,晓莺声。
飞絮落花,时节近清明。
睡起卷帘无一事,匀面了,没心情。 -
204.《卖花者》 唐·司马扎
少壮彼何人,种花荒苑外。
不知力田苦,却笑耕耘辈。
当春卖春色,来往经几代。
长安甲第多,处处花堪爱。 -
205.《奉酬袭美先辈吴中苦雨一百韵》 唐·陆龟蒙
微生参最灵,天与意绪拙。
人皆机巧求,百径无一达。
家为唐臣来,奕世唯稷卨.只垂青白风,凛凛自贻厥。
犹残赐书在,编简苦断绝。 -
206.《成相杂辞》 先秦·佚名
请成相。
世之殃。
愚暗愚暗堕贤良。
人主无贤。 -
207.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
208.《答客难》 两汉·东方朔
客难东方朔曰:“苏秦、张仪一当万乘之主,而身都卿相之位,泽及后世。
今子大夫修先王之术,慕圣人之义,讽诵诗书百家之言,不可胜记,著于竹帛;唇腐齿落,服膺而不可释,好学乐道之效,明白甚矣;自以为智能海内无双,则可谓博闻辩智矣。
然悉力尽忠,以事圣帝,旷日持久,积数十年,官不过侍郎,位不过执戟。
意者尚有遗行邪?同胞之徒,无所容居,其故何也?”东方先生喟然长息,仰而应之曰:“是故非子之所能备。 -
209.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
210.《芜城赋》 南北朝·鲍照
沵迆平原,南驰苍梧涨海,北走紫塞雁门。
柂以漕渠,轴以昆岗。
重关复江之隩,四会五达之庄。
当昔全盛之时,车挂轊,人驾肩。 -
211.《仙掌铭》 唐·独孤及
阴阳开阖,元气变化,泄为百川,凝为崇山,山川之作,与天地并,疑有真宰而未知尸其功者。
有若巨灵赑屃,攘臂其间,左排首阳,右拓太华,绝地轴使中裂,坼山脊为两道,然后导河而东,俾无有害,留此巨迹于峰之巅。
后代揭厉于玄踪者,聆其风而骇之,或谓诙诡不经,存而不议。
及以为学者拘其一域,则惑于余方。 -
212.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
213.《菩萨蛮》 宋·苏轼
买田阳羡吾将老。
从来只为溪山好。
来往一虚舟。
聊随物外游。
有书仍懒著。
水调歌归去。
筋力不辞诗。
要须风雨时。 -
214.《千秋岁》 宋·黄庭坚
世间好事。
恰恁厮当对。
乍夜永,凉天气。
雨稀帘外滴,香篆盘中字。 -
215.《调笑》 宋·毛滂
中秀外谁争怜。
花娇叶困春相逼。
燕子楼头作寒食。
月明空照合欢床,霓裳舞罢犹无力。 -
216.《谒金门》 宋·陈克
愁脉脉。
目断江南江北。
烟树重重芳信隔。
小楼山几尺。
细草孤云斜日。
一向弄晴天色。
帘外落花飞不得。
东风无气力。 -
217.《鹧鸪天》 宋·陈克
禁罥余寒酒半醒。
蒲萄力软被愁侵。
鲤鱼不寄江南信,绿尽菖蒲春水深。
疑梦断,怆离襟。
重帘复幕静愔愔。
赤阑干外梨花雨,还是去年寒食心。 -
218.《浣溪沙》 宋·陈克
罨画溪头春水生。
铜官山外夕阳明。
暖风无力小舟横。
万事悠悠生处熟,三杯兀兀醉时醒。
杏花杨柳更多情。 -
219.《蝶恋花(游南山过陈公立后亭作)》 宋·李弥逊
足力穷时山已晦。
却上轻舟,急棹穿沙背。
云影渐随风力退。
一川月白寒光碎。
唤客主人陶谢辈。
拂石移尊,不管游人醉。
罗绮丛中无此会。
只疑身在烟霞外。 -
220.《浣溪沙(景卢以米书眉间一点黄之曲饯送郑宪,因用其韵)》 宋·洪适
举目霜林叶叶黄。
使星归骑未须忙。
烟鬟千叠弄残妆。
内殿恩光承雨露,外台风力挟冰霜。
应怀三径杂花香。