-
181.《缘识》 宋·宋太宗
我一囊盛宽世界,从头点取人数在。
万里山河宽更宽,一切众生智者解。
因缘殊胜是因缘,方便法门天最大。
天最大,无比擬, -
182.《缘识》 宋·宋太宗
无名大道气雄雄,日月昭明显圣功。
舒卷好将浮世誉,亦同天上在人中。 -
183.《缘识》 宋·宋太宗
谁是知非便肯休,空言大道眼前头。
惟思利已浮名重,岂信功高入品流。 -
184.《缘识》 宋·宋太宗
自家未达莫来看,解者从生真是汉。
世涂烦恼一齐休,修取菩提心不乱。
大觉因明凡圣同,苦空圆满光不散。
含识缘中晓了难,爱河须渡达彼岸。 -
185.《缘识》 宋·宋太宗
春色春兮景媚妍,薰风暖润物华鲜。
上林花结和香雾,絮压轻轻软似绵。
寰中运启大平年,文武须精百艺全。
弄影马骄难控勒,龟兹韵雅奏钓天。 -
186.《缘识》 宋·宋太宗
河决洪波东南流迤逦,苍生昏垫困其止。
去年今岁岂遑安,劳我关心情不已。
奔衡浩渺故无涯,十二州民皆忧水。
诸般度议自裁之,乃出禁军为夫使。 -
187.《缘识》 宋·宋太宗
君恩重,人心重,未知各各将何用?思量二事一般情,贤愚忧乐皆相踵。
大道不见是非心, -
188.《缘识》 宋·宋太宗
妙手弹琴无向束,知之修炼五音足。
先辨浮沈有指归,弦头制度相催促。
左手抑扬禁淫邪,右手徘徊堪瞻瞩。
法於天,象於地, -
189.《缘识》 宋·宋太宗
若言笔法穷绝艺,书一字,至百字,八法从前亦非细。
分间布白要審详,浓淡均匀看可戏。
一则一,二则二, -
190.《缘识》 宋·宋太宗
善事多兮恶事少,君子能言兮心自了。
杳杳冥冥幻之中,举目因缘还大小。
勿纵贪,勿纵巧,知有寒人饥是饱。 -
191.《缘识》 宋·宋太宗
无为本从清静出,知之修炼皆寂默。
大道玄门几百般,不拘东西及南北。
观其形貌欵共语,风云可变龙与虎。
灵源欲访不曾闲,捉得之时为伴侣。 -
192.《缘识》 宋·宋太宗
心问心,心非色相心,清静之心道理深。
验在目前诸境界,不是凡音有正音。
大道本来人难解,岂教离乐易求寻。 -
193.《缘识》 宋·宋太宗
峄阳之山,传名日桐,六律相沿五音中。
七轸弦调皆是意,審详悮则亦如空。 -
194.《缘识》 宋·宋太宗
是非人我利名心,情伪言同海似深。
浩渺无涯成理性,无为志大可胜任。
千年岁月周游在,万卷诗书不易寻。
世界之中宽更远,从分混沌至如今。 -
195.《缘识》 宋·宋太宗
雅颂文章顺化风,馨香不必在芳丛。
阳和远近随田亩,春雨如膏有大功。 -
196.《缘识》 宋·宋太宗
一茎枯竹作鱼竿,岂畏蛟螭坐钓滩。
若获得鱼舡许大,应想恐悚不心安。 -
197.《缘识》 宋·宋太宗
圆结都来曜日光,玄珠应感必为祥。
若悟一真能自守,始知大道隐非常。 -
198.《缘识》 宋·宋太宗
照耀乾坤大道光,神仙隐见不相妨。
非凡非圣能回向,始信三天日月长。 -
199.《缘识》 宋·宋太宗
语言端谨易求寻,己是他非祸返侵。
忠信先修销大伪,何曾呖隔圣缘心。 -
200.《缘识》 宋·宋太宗
还元到即见真归,不是虚传羽化飞。
大道勿将闲设用,精修别得便忘机。
安排稳入龙宫内,变易终藏虎鼎威。
豁达乾坤神妙理,逍遥铅汞共相依。