-
201.《缘识》 宋·宋太宗
还知受气禀天然,百法以方为事理全。
假合都来归至道,修持远大更通玄。
二仪交感成祥感瑞,八卦刚柔被俗牵。
何谓此中生恍惚,直须款曲细精研。 -
202.《缘识》 宋·宋太宗
六铢衣帔是神仙,劫劫曾修不偶然。
大道目前人岂会,九天常有万千千。 -
203.《缘识》 宋·宋太宗
坚心不退道皆同,元始天尊大教通。
多是世人迷自惑,岂能容易见仙踪。 -
204.《缘识》 宋·宋太宗
经到玄科大法中,先持道德济阴功。
三清有路人难到,但守虚无一迳同。 -
205.《缘识》 宋·宋太宗
君子淡交如似水,小人交结甘如醴。
微窪浪息派分流,倏忽之间生谤毁。
但去骄矜添意气,贞松全胜凡花卉。
狂风秪是有尘埃,大海潮宗深无底。 -
206.《缘识》 宋·宋太宗
淳化四年立春节,喜遇韶光看白雪。
祥云景象一时呈,凝情霭郁比难说。
人心丕变颜容别,乐天顺叙皆胥悦。
土牛击后便駈耕,万物从兹萌芽发。 -
207.《缘识》 宋·宋太宗
大道逢来是宿缘,终期定可访真仙。
山中修炼非州郡,城里无荒隐市鄽。
秘术岂教容易得,幽深还许递相传。
超凡入圣浑闲事,问取人间十洞天。 -
208.《缘识》 宋·宋太宗
大丈夫兮兼文武。
君子能仁潜喜怒。
强明非是尽周旋,满眼真如不自取。
三春花卉正芬芳,发作痴迷我也狂。 -
209.《缘识》 宋·宋太宗
大众仙坛几万仙,天嗔不许乱施为。
真心实行终归德,善事缘多恶可悲。 -
210.《缘识》 宋·宋太宗
孤云野鹤镇常闲,随宜自在杳冥间。
杉松高拔千万尺,寒泉引望峭青山。
大道烟霞看更远,将临少峤叩玄关。
知之修炼凡超圣,岁月空深不易攀。 -
211.《缘识》 宋·宋太宗
大道何异,俗情如花。
生前境趣,车碾黄砂。
无垢住相,勿用称夸。
非亲我亲,六合为家。 -
212.《缘识》 宋·宋太宗
泥丸本是命根宫,消息临时语话通。
大道比来行气术,其余效验藉阴功。
物情之理皆清净,造化玄微事莫同。
珍重此言深可意,腹中日运鼎花空。 -
213.《缘识》 宋·宋太宗
栖真大道於南北,清净之间求爱力,坚持雅志穷诸识。
寻常如观在眼前,唯仰三光无蹔息。
忧念苍生不暇食,自挫周遮尝反侧。 -
214.《缘识》 宋·宋太宗
栖心隐逸故非常,大约恒持要久长。
清净好为皆是益,周旋理度審安详。
法乾驭物须平稳,顺日成功自酌量。
倏忽之间堪匹配,临时巧拙见圆方。 -
215.《缘识》 宋·宋太宗
清洁恭虔烟上帝,郊仪大设康哉世。
人心肯悦化来同,礼乐咸修依古制。
景福照明何举措,千官俨雅登云路。
一阳初启煦仁风,我运唯扬均遍布。 -
216.《缘识》 宋·宋太宗
如花遇雨湿泷冻,審此言谈大道中。
世上几人知举措,故然不与我心同。 -
217.《缘识》 宋·宋太宗
乾刚展转运阴阳,一味清虚道不忙。
玄妙永通天地久,未言大海变田桑。 -
218.《缘识》 宋·宋太宗
蛮夷未必尽无知,上圣功成亦化之。
大道须归真见性,灰心达善即为师。 -
219.《缘识》 宋·宋太宗
灵无知大道,极意思悠然。
摩日云中雁,潇湘水似天。
孤峰高远近,宝月莹团圆。
信解明开悟,青霄在目前。 -
220.《缘识》 宋·宋太宗
大道常恭谨,明灵不降威。
少言知有信,多事自招非。
年寿看松柏,冠簪短布衣。
我心忙也乐,清净得同归。