-
1.《灵隐寺行呈伏虎岩》 宋·方回
蓬莱水浅尘几扬,历劫不动此道场。
黄金何年佛氏土,白云自古仙人乡。
吾故不能知鸿荒,尝闻许由避陶唐。
南巡会稽忆夏后,西渡浙水传秦皇。 -
2.《菩萨蛮(次韵)》 宋·韩淲
人间多少闲风度。
薄情失记相逢处。
绿鬓画鸦儿。
旧巢双燕栖。
舞衫回素玉。
檀板声何蹙。
一抹晚霞飞。
泪痕无脸啼。 -
3.《除夕》 明·张掞
岁事今宵尽,悠悠动所思。
忽惊为客处,失记离家时。
药里扶衰弱,诗囊寓别离。
阿咸能慰意,椒颂酒盈卮。 -
4.《白醉》 宋·楼钥
处世难独醒,时作映檐醉。
年少足裘马,安知老夫味。
天梳与日帽,且免供酒事。
谪居幸三适,得此更慙愧。 -
5.《新市杂咏十首》 宋·华岳
不带冠儿不插花,过门佯把扇儿遮。
嗔人贪数天边雁,失记回头唤吃茶。 -
6.《史记引逸诗》 先秦·佚名
得人者兴。
失人者崩。 -
7.《沧浪亭记》 宋·苏舜钦
予以罪废,无所归。
扁舟吴中,始僦舍以处。
时盛夏蒸燠,土居皆褊狭,不能出气,思得高爽虚辟之地,以舒所怀,不可得也。
一日过郡学,东顾草树郁然,崇阜广水,不类乎城中。 -
8.《别周记室》 隋代·王胄
五里徘徊隺,三声断绝猿。
何言俱失路,相对泣离樽。
别路悽无已,当歌寂不喧。
贫交欲有赠,掩涕竟无言。 -
9.《沁园春·读史记有感》 宋·程必
试课阳坡,春后添栽,多少杉松。
正桃坞昼浓,云溪风软,从容延叩,太史丞公:底事越人,见垣一壁,比过秦关遽失瞳?江神吏,灵能脱罟,不发卫平蒙?
休言唐举无功,更休笑丘轲自阣穷。
算汨罗醒处,元来醉里;真敖假孟,毕竟谁封?太史亡言,床头酿熟,人在晴岚烟霭中。 -
10.《谏院题名记》 宋·司马光
古者谏无官,自公卿大夫,至於工商,无不得谏者。
汉兴以来,始置官。
夫以天下之政,四海之众,得失利病,萃於一官使言之,其为任亦重矣。
居是官者,常志其大,舍其细;先其急,后其缓;专利国家而不为身谋。