-
1.《采桑行》 宋·陈允平
妾本秦罗敷,家住曲江曲。
门前杨柳青,春风啼布谷。
树头桑初芽,家家蚕始浴。
相呼出采桑,采桑如采玉。 -
2.《望夫山》 宋·陈造
亭亭碧山椒,依约凝黛立。
何年荡子妇,登此望行役。
君行断音信,妾恨无终极。
坚城不磨灭,化作山上石。 -
3.《相和歌辞·乌夜啼》 唐·聂夷中
众鸟各归枝,乌乌尔不栖。
还应知妾恨,故向绿窗啼。 -
4.《代春闺》 唐·崔液
江南日暖鸿始来,柳条初碧叶半开。
玉关遥遥戍未回,金闺日夕生绿苔。
寂寂春花烟色暮,檐燕双双落花度。
青楼明镜昼无光,红帐罗衣徒自香。
妾恨十年长独守,君情万里在渔阳。 -
5.《闲怨(一作闺怨)》 唐·孟郊
妾恨比斑竹,下盘烦冤根。
有笋未出土,中已含泪痕。 -
6.《乌夜啼》 唐·聂夷中
众鸟各归枝,乌乌尔不栖。
还应知妾恨,故向绿窗啼。 -
7.《鹊桥仙(七夕)》 宋·李漳
迢迢郎意,盈盈妾恨,今夕鹊桥欲度。
世间儿女一何痴,斗乞巧、纷纷无数。
遥知此际,有人孤坐,心切天街云路。
好因缘是恶因缘,梦魂远、阳台雨暮。 -
8.《落月》 宋·宋祁
已照金枢穴,初乘玉女扉。
望花愁桂老,数叶畏蓂稀。
汉蚌兼珠隐,边兵背塞归。
持将离妾恨,一问上天飞。 -
9.《新弦曲》 明·高启
旧弦解,新弦张,冰丝牵愁六尺长。
宽急频从指边听,金雁参差移不定。
新弦响高调勿促,不如旧弦弹已熟。
怜新厌旧妾恨深,为君试奏《白头吟》。
他日愁如旧弦弃,泣向罗裙带头系。 -
10.《杂曲歌辞·妾薄命》 唐·李百药
团扇秋风起,长门夜月明。
羞闻拊背入,恨说舞腰轻。
太常应已醉,刘君恒带酲。
横陈每虚设,吉梦竟何成。 -
11.《杂曲歌辞·妾薄命》 唐·卢弼
君恩已断尽成空,追想娇欢恨莫穷。
长为蕣华光晓日,谁知团扇送秋风。
黄金买赋心徒切,清路飞尘信莫通。
闲凭玉栏思旧事,几回春暮泣残红。 -
12.《妾薄命》 唐·李百药
团扇秋风起,长门夜月明。
羞闻拊背入,恨说舞腰轻。
太常先已醉,刘君恒带酲。
横陈每虚设,吉梦竟何成。 -
13.《薄命篇(一作妾薄命篇)》 唐·权德舆
昔住邯郸年尚少,只是娇羞弄花鸟。
青楼碧纱大道边,绿杨日暮风袅袅。
婵娟玉貌二八馀,自怜颜色花不如。 -
14.《薄命妾》 唐·卢汝弼
君恩已断尽成空,追想娇欢恨莫穷。
长为蕣花光晓日,谁知团扇送秋风。
黄金买赋心徒切,清路飞尘信莫通。
闲凭玉栏思旧事,几回春暮泣残红。 -
15.《春恨三首》 唐·钱珝
负罪将军在北朝,秦淮芳草绿迢迢。
高台爱妾魂销尽,始得丘迟为一招。
久戍临洮报未归,箧香销尽别时衣。
身轻愿比兰阶蝶,万里还寻塞草飞。
永巷频闻小苑游,旧恩如泪亦难收。
君前愿报新颜色,团扇须防白露秋。 -
16.《风入松(戏人去妾)》 宋·蒋捷
东风方到旧桃枝。
仙梦已云迷。
画阑红子摴蒲处,依然是、春昼帘垂。
恨杀河东狮子,惊回海底鸥儿。 -
17.《江城子(春恨)》 宋·魏夫人
别郎容易见郎难。
几何般。
懒临鸾。
憔悴容仪,陡觉缕衣宽。 -
18.《妾薄命》 宋·毛直方
妾肌如玉颜如花,长眉窈窈青山斜。
深闺学成新妇礼,镜鸾不与留年丰。
昨朝东邻裁嫁认,今朝西邻催结褵。
自邻孤灯照春梦,年年风雨梨花时, -
19.《妾薄命》 明·刘尔牧
自怜妾薄命,敢怨主恩移。
遘此萋菲日,能忘欢乐时。
秋风难再热,落叶不胜悲。
独有高楼月,流光与恨随。 -
20.《妾薄命》 宋·刘学箕
佳人命薄今古悲,苦乐在人知者谁。
镜莺窥损春黛眉,洞房不出藏绣帷。
二十许嫁豪家儿,阿爷已受筐篚仪。
心旌暗许良人随,那知中道前议非。