-
101.《至金溪与康功》 宋·郑刚中
客子远羁棲,天寒夜幽独。
拥被荐孤枕,感叹不自足。
念怀公平时,书卷共灯烛。
事业志远大,可但慕爵禄。 -
102.《和仲固春日村居即事十二绝》 宋·胡寅
仙居何异武陵溪,泛出残红春水肥。
拟欲泝流兼载酒,应容艇子傍苔矶。 -
103.《和陶桃花源》 宋·吴芾
我闻桃花源,其先是秦世。
当时避地人,岁久俱已逝。
其后长子孙,生理还不废。
种桃以自营,结茅以自憇。 -
104.《庆陵季文尚书休致会者三十一人各赋诗》 宋·李洪
尚书妙德望,曳履闻直声。
献纳雨露边,斯文有统盟。
重席侍经幄,藻銮持铨衡。
不惮推毂士,规摹汉西京。 -
105.《次韵赵子野石城钓月图》 宋·楼钥
石城江头可怜月,曾照六朝清夜猎。
古往今来知几何,长江衮衮萧萧叶。
谪仙去后诗盟寒,王孙诗瘦清栾栾。
诗情浩荡坐无奈,扁舟笑把磻溪竿。 -
106.《送王仲方添倅海陵》 宋·楼钥
万卷诗卷老雪溪,欣然二子和埙篪。
绝怜伯氏久亡矣,犹幸夫君及见之。
来上鵷行人谓晚,往舒骥足自嫌迟。
他时还向云门否,布袜青鞋尚可期。 -
107.《投介庵先生并寄庐陵周侍郎四首》 宋·赵蕃
桐乡曾作令,使者复乘车。
风俗因子厚,溪山要我居。
此声闻旧矣,今日见归欤。
只恐功名事,毋庸遽舍诸。 -
108.《道中》 宋·方岳
山寒苦厌连宵雨,溪滑顿添兼尺水。
舆行两驿费十程,篷卧一篙余百里。
世事乘除类如此,人生俯仰知何似。
紫螯美不负秋风,但愧前头子陵耳。 -
109.《次韵张子华九日长诗》 宋·陈著
君家脉寿张,文气雄一乡。
顾我不自武,穷于冻履常。
异盼独见嗜,古道无炎凉。
忆昨夏季望,南风溪山香。 -
110.《谒乌龙庙》 宋·陈允平
断碑犹纪唐时事,山气阴沉暗绿苔。
松木已逾千岁寿,香烟知化几炉灰。
廊深无月鬼神过,殿古有云风雨来。
曲曲几溪春水落,子陵滩下复东回。 -
111.《逢曹子敬知录三首》 宋·董嗣杲
相逢愁醉霅溪西,老却陈思七步诗。
二十年前亲擢第,孤忠曾际穆陵知。 -
112.《黄陵庙》 宋·陶弼
溪上龙蛇屋,萧条帝子祠。
竹痕当日泪,山色后人疑。
仙服霞留绮,新装月印眉。
楚民亡水旱,箫鼓谢神禧。 -
113.《诗送韩简仍学官于临浦呈劝其重修四子祠》 宋·王铚
昔游临浦春正浓,小江萦委如无穷。
花浮千林锦绣幄,舟扬万顷玻璃风。
西施故乡擅佳丽,会稽秀气藏华稼。
是时山晴见真色,落日西南千万峰。 -
114.《读黄玉溪汤婆传》 宋·朱继芳
君不见汤家阿泉骊山阴,出入宫掖承恩深。
只流妃子脂粉气,不暖少陵如铁衾。
又不见汤家阿池紫塞上,沉香雾拥将军帐。
天寒十指堕弓刀,底用空言如挟纩。 -
115.《桃花源记》 魏晋·陶渊明
晋太元中,武陵人捕鱼为业。
缘溪行,忘路之远近。
忽逢桃花林,夹岸数百步,中无杂树,芳草鲜美,落英缤纷,渔人甚异之。
复前行,欲穷其林。 -
116.《雪窦游志》 元·邓牧
岁癸已春暮,余游甬东,闻雪窦游胜最诸山,往观焉。
廿四日,由石湖登舟,二十五里下北曳堰达江。
江行九折,达江口。
转之西,大桥横绝溪上,覆以栋宇。 -
117.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
118.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
119.《登敬亭山南望怀古赠窦主簿》 唐·李白
敬亭一回首,目尽天南端。
仙者五六人,常闻此游盘。
溪流琴高水,石耸麻姑坛。
白龙降陵阳,黄鹤呼子安。 -
120.《泷冈阡表》 宋·欧阳修
呜呼!惟我皇考崇公,卜吉于泷冈之六十年,其子修始克表于其阡。
非敢缓也,盖有待也。
修不幸,生四岁而孤。
太夫人守节自誓;居穷,自力于衣食,以长以教俾至于成人。