-
321.《早行》 唐·陆龟蒙
水寒孤棹触天文,直似乘槎去问津。
纵使碧虚无限好,客星名字也愁人。 -
322.《早行》 唐·陆龟蒙
水寒孤棹触天文,直似乘槎去问津。
纵使碧虚无限好,客星名字也愁人。 -
323.《江行二首》 唐·司空图
地阔分吴塞,枫高映楚天。
曲塘春尽雨,方响夜深船。
行纪添新梦,羁愁甚往年。
何时京洛路,马上见人烟。 -
324.《草虫》 唐·李咸用
如缲如织暮eV々,应节催年使我愁。
行客语停孤店月,高人梦断一床秋。
风低藓径疑偏急,雨咽槐亭得暂休。
须付画堂兰烛畔,歌怀醉耳两悠悠。 -
325.《君不来》 唐·方干
闲花未零落,心绪已纷纷。
久客无人见,新禽何处闻。
舟随一水远,路出万山分。
夜月生愁望,孤光必照君。 -
326.《君不来》 唐·方干
闲花未零落,心绪已纷纷。
久客无人见,新禽何处闻。
舟随一水远,路出万山分。
夜月生愁望,孤光必照君。 -
327.《夜泊东溪有怀》 唐·唐彦谦
水昏天色晚,崖下泊行舟。
独客伤归雁,孤眠叹野鸥。
溪声牵别恨,乡梦惹离愁。
酒醒推篷坐,凄凉望女牛。 -
328.《夜泊东溪有怀》 唐·唐彦谦
水昏天色晚,崖下泊行舟。
独客伤归雁,孤眠叹野鸥。
溪声牵别恨,乡梦惹离愁。
酒醒推篷坐,凄凉望女牛。 -
329.《叶落》 唐·吴融
红影飘来翠影微,一辞林表不知归。
伴愁无色烟犹在,替恨成啼露未晞。
若逐水流应万里,莫因风起便孤飞。
楚郊千树秋声急,日暮纷纷惹客衣。 -
330.《同旧韵》 唐·韦庄
大火收残暑,清光渐惹襟。
谢庄千里思,张翰五湖心。
暮角迎风急,孤钟向暝沈。
露滋三径草,日动四邻砧。 -
331.《三用韵》 唐·韦庄
素律初回驭,商飙暗触襟。
乍伤诗客思,还动旅人心。
蝉噪因风断,鳞游见鹭沈。
笛声随晚吹,松韵激遥砧。 -
332.《旅中感遇寄呈李秘书昆仲》 唐·韦庄
南望愁云锁翠微,谢家楼阁雨霏霏。
刘桢病后新诗少,阮籍贫来好客稀。
犹喜故人天外至,许将孤剑日边归。
怀乡不怕严陵笑,只待秋风别钓矶。 -
333.《过黄牛峡》 唐·张蠙
黄牛来势泻巴川,叠日孤舟逐峡前。
雷电夜惊猿落树,波涛愁恐客离船。
盘涡逆入嵌空地,断壁高分缭绕天。
多少人经过此去,一生魂梦怕潺湲。 -
334.《书怀》 唐·黄滔
退耕逢歉岁,逐贡愧行朝。
道在愁虽浅,吟劳鬓欲凋。
破村虹入井,孤馆客投魈。
谁怕秋风起,听蝉度渭桥。 -
335.《寄李校书游简寂观》 唐·黄滔
古观云溪上,孤怀永夜中。
梧桐四更雨,山水一庭风。
诗得如何句,仙游最胜宫。
却愁逢羽客,相与入烟空。 -
336.《避地冬夜与二三禅侣吟集茅斋》 唐·李洞
四海通禅客,搜吟会草亭。
撚髭孤烛白,闭目众山青。
松挂敲冰杖,垆温注月瓶。
独愁悬旧旆,笏冷立残星。 -
337.《九江旅夜寄山中故人》 唐·伍乔
弱柳风高远漏沈,坐来难便息愁吟。
江城雪尽寒犹在,客舍灯孤夜正深。
尘土积年粘旅服,关山无处寄归心。
此时遥羡闲眠侣,静掩云扉卧一林。 -
338.《旅泊涂江》 唐·陈陶
烟雨南江一叶微,松潭渔父夜相依。
断沙雁起金精出,孤岭猿愁木客归。
楚国柑橙劳梦想,丹陵霞鹤间音徽。
无因得似沧溟叟,始忆离巢已倦飞。 -
339.《途中闻子规》 唐·李中
春残杜宇愁,越客思悠悠。
雨歇孤村里,花飞远水头。
微风声渐咽,高树血应流。
因此频回首,家山隔几州。 -
340.《和方泰州见寄》 唐·徐铉
逐客凄凄重入京,旧愁新恨两难胜。
云收楚塞千山雪,风结秦淮一尺冰。
置醴筵空情岂尽,投湘文就思如凝。
更残月落知孤坐,遥望船窗一点星。