-
381.《满江红(雨中有怀)》 宋·萧允之
冷逼疏帘,浑不似、今春寂寞。
风雨横,赏心欢事,总如云薄。
柳眼花须空点缀,莺情蝶思应萧索。
但绕庭、流水碧潺潺,车音邈。 -
382.《游泾川水西寺蕳叶八宣慰刘七都事章卞二元师》 明·宋濂
水陆行兼旬,招摇月如醉。
筋弛遂莫支,神痴但思睡。
若非游名山,曷以豁幽闭。
泾川名汉县,宝胜标唐寺。 -
383.《西山道中》 宋·萧元之
省得离家日,秋风吹我衣。
客吟诗句赠,儿问几时归。
独宿孤村馆,长怀旧竹扉。
羁愁不堪触,山雨暗斜晖。 -
384.《梅》 宋·华岳
衰兰枯荷了秋色,几向寒梢问消息。
溪桥交马断肠时,翠袖佳人日暮归。
玉面亭亭汉宫样,一见风流慰心赏。
寒标孤绝太无情,谁为移春上玉京。
月华凄切霜华白,夜半飘香度帘额。
寄声横笛且休吹,愁杀江南未归客。 -
385.《满江红 咏雪》 元·李俊明
漠漠愁阴,银界晓、浩然一色。
谁翦水、就中撩乱,燕山如席。
天若有情天也老,高山底事头先白。
甚教人、错恨五更风,花狼藉。 -
386.《八声甘州 和邵复孺》 元·钱应庚
折阑难寄远,渺汀蒲,烟思共依依。
甚檐花听断,骚章歌罢,此意谁知。
满眼孤村流水,肠断去年时。
过了端阳日,重问归期。 -
387.《村游晚归感怀》 明·李开先
青山衔半日,别去莫淹留。
烟敛孤村晚,芦残两岸秋。
僧归山后寺,人倚夕阳楼。
篱菊寒犹艳,邻牛夜不收。 -
388.《送别》 清·吴琪
雪意满芳洲,苍山引去舟。
霜风醒客梦,笳月起边愁。
万里从军急,孤身倚剑游。
家园落日里,莫上最高楼。 -
389.《旅怀》 明·张羽
寥落无人问,青尊独自斟。
思亲两行泪,倦客十年心。
贫久难禁病,愁多欲废吟。
岁寒谁可语,莫逆有孤琴。 -
390.《残春》 现代·陈寅恪
家亡国破此身留,客馆春寒却似秋。
雨里苦愁花事尽,窗前犹噪雀声啾。
群心已惯经离乱,孤注方看博死休。
袖手沉吟待天意,可堪空白五分头。 -
391.《中秋后一日曾青藜寓斋燕集》 清·余楍
昨宵对月今宵雨,两日阴晴不可凭。
客里招邀常赖友,山中栖止但依僧。
才高何必愁贫贱,时至无烦感废兴。
几度浪浪檐际水,随风飘洒湿孤灯。 -
392.《沔阳秩满北上汉水舟中感旧书怀却寄污郡诸寮》 明·李濂
我本山海姿,躬耕嵩少阳。
八岁学籀篆,十岁《急就章》。
孺小不知难,欲升钟索堂。
波磔竟无成,临池心内伤。 -
393.《偶倚》 宋·柴随亨
西风独凭阑干处,可是愁中鬓易华。
老木不生秋后叶,孤灯空结夜来花。
中原落日无归雁,故国青山有去鸦。
欲向清尊消旧恨,路迷行客正思家。 -
394.《秋怀》 宋·黄庚
雨裹西风已倦游,老怀悲感不禁秋。
世无阮籍谁青眼,今有杜陵人白头。
雁摆行知兄弟义,燕营巢为子孙谋。
谁邻湖海飘蓬客,只影孤灯相对愁。 -
395.《送本如上人归四明》 宋·释尚能
随缘离旧隐,秋后却思归。
古寺山光满,重城海气围。
道孤愁作客,年长重忘机。
此去何人见,云根掩竹扉。 -
396.《江行》 宋·王君谟
暮云含雨意,江路转凄清。
夜泊扁舟处,时闻孤雁声。
莫愁秋欲老,只是客关情。
不信他乡恨,吟边分外生。 -
397.《古柟歌用严郑公韵》 宋·赵善期
秀挹奇峰佳客对,凌空下视孤鸿背。
夜□云□起山根,老蛟飞出崖裂痕。
高高不放行云度,鸟语去来分晓暮。
直疑种是万年枝,定应叶渍三危露。 -
398.《月夜江楼闻笛》 明·陈言
陈子别家经年,孤身千里,抚月色之凄清,感笛声之悲惋
,怅然集语,用写羁怀。
楼前澹月连江白,楼底谁家吹玉笛?笛声愤怨哀中流,一
夜愁杀江南客。 -
399.《岳阳楼》 明·高濲
巴陵城上岳阳楼,楼外长江日夜流。
残雨数峰衡岳晓,暮云孤树洞庭秋。
仙人夜奏沙边笛,估客春移树杪舟。
十二危阑闲极目,满汀杨柳不胜愁。 -
400.《汶上分水》 明·皇甫涍
异县值分流,客望倚孤舟。
情云南北散,离浪东西浮。
堤柳依吹管,山花覆酒楼。
惟当艳阳岁,含景送春愁。