-
321.《送方公美少卿宣谕说畿》 宋·郑刚中
春风入江南,红蒸小桃坼。
亚卿何壮哉,持节使江北。
雅牌刻金字,黄旗书御墨。
奉将出云天,万里布恩德。 -
322.《葛仙化》 宋·王灼
灵山信多异,孤起一万寻。
其上罗诸峰,耸秀欲相临。
危磴巧盘折,古洞閟清深。
丛木开锦帐,飞泉鸣玉琴。 -
323.《和郭信可秋夜有怀》 宋·冯时行
又是山寒水绿秋,年华冉冉鬓边流。
一声孤雁人千里,三点寒更月半楼。
宦海浮生成底事,骚人彻骨是长愁。
天空地迥凄凉夜,一曲商歌一掉头。 -
324.《江行书事》 宋·冯时行
扁舟如竹叶,块坐筋脉缓。
起寻筇竹杖,散步午沙暖。
石净困还坐,江绿污仍盥。
山转孤渚没,岸落细路断。 -
325.《题关云长庙》 宋·胡寅
西方有幻师,以利行幻术。
利他乃甘言,自利则其实。
曾微证形象,雇喜论恍惚。
可怜亿兆人,明智百无一。 -
326.《蜡梅二首》 宋·李石
黄昏澹烟晴,风健香骨透。
炼金呈赤心,山月惜孤瘦。 -
327.《天叔武示和人雪诗次韵二首》 宋·曾协
回瞻一色暮云垂,痴雀相看冻不飞。
地避烂银窥佛界,班连万玉想天威。
轻明照日千山静,寒碧浮江一棹归。
见说孤吟清到骨,知君不羡妓成围。 -
328.《陈彦博擢第后归拜先墓作此送之》 宋·李流谦
霜风著林不停吹,天涯有客衣征衣。
问客今归有何得,一株老桂和根移。
读书作文四十载,浪走不啻萍在池。
束书随身乃封户,睥睨一甑蒙蛛丝。 -
329.《秋雨兀坐王原庆携孙吉父菊花倡和见过有分遗》 宋·楼钥
五载杜门居海角,无复翻阶赋红药。
自怜荒径菊犹存,夕餐空待秋英落。
眼明喜见绿丛丛,始也抽苗今满握。
扶筇著意养孤芳,荆棘旁连细开斫。 -
330.《送林宗丞浙东议幕》 宋·楼钥
先生风骨天与清,孤松野鹤何瘦生。
胸中落落笥五经,大篇短章笔纵横。
壮年文场诸老惊,俯仰世故双鬓星。
万事不理诗自鸣,笑视轩冕秋豪轻。 -
331.《林子长见示悼鹤之诗若不能释然者因次韵以广》 宋·虞俦
君家青田姿,见之毛骨寒。
方当秋露警,遽迫夏景残。
年来纵饮啄,意外失防闲。
谁欤不具眼,死之于汝安。 -
332.《感梅属周文显二首》 宋·赵蕃
严冬今日更天风,我与梅花瘦骨同。
我纵寒生犹附火,尔能孤立乱山中。 -
333.《某曩在遂宁尝赋木犀云茂树幽花兀老苍不随众》 宋·魏了翁
洞烟溪月楚山苍,万木辞林稼涤场。
老桂挟秋清入骨,明河倚树烂成章。
城隅静女閒逾美,泽畔累臣晚更香。
若数秋花饶此品,未容陶菊逞孤芳。 -
334.《工侍国史奉御香祷雪上竺前一夕雪瑞已应道间》 宋·程公许
庚子岁维夏,亢阳一何骄。
侵寻徂暑迫,恻怛圣虑焦。
祈寿喧三农,雩礼奔百僚。
商飚忽以厉,老魃意愈嚣。 -
335.《和立斋番君吟》 宋·王柏
日月星辰天之精,山川草木地之文。
本乎天者既圆象,下者何不皆方形。
此疑千古不能决,读尽六经无异说。
依稀子夏微有言,譬诸草木区以别。 -
336.《独往》 宋·方岳
黄冠野服随孤鹤,竹迳松冈共往还。
不肯避人当道笋,相看如客对门山。
穷居作计未为左,造物於吾本不悭。
径扫石床供画寝,自怜诗骨尚坚顽。 -
337.《赋宣妙院古柏》 宋·卫宗武
饱经三百载风霜,几见林间古木僵。
修骨蜕龙鳞甲长,繁何擎凤羽毛苍。
孤高独与风云会,葱蒨深藏雨露香。
寄语山灵须爱护,殷勤重赋角弓章。 -
338.《三香图》 宋·赵文
梅花瘦而贞,霜磨雪折骨愈奇。
山礬清而野,桃李场中不肯移。
梅也似伯夷,礬也似叔齐。
水仙大似孤竹之中子,不瘦不野含仙姿。
人生但愿水仙福,梅兄礬弟真难为。 -
339.《上韩平原》 宋·华岳
君家勋业在盘盂,莫把头颅问钃镂。
汉地不埋王莽骨,唐天难庇禄山躯。
不随召奭始求老,便学孔明终托孤。
十庙英灵俨如在,谩于宗社作穿窬。 -
340.《和杨郎中北廊梅花》 宋·王炎
不临水曲与山隈,却在天台独自开。
幽韵可居兰友上,孤标惟许竹君陪。
广寒仙子云中下,姑射射人海上来。
冰玉皎然清彻骨,南廊亦欲斸根栽。