-
81.《别房太尉墓》 唐·杜甫
他乡复行役,驻马别孤坟。
近泪无干土,低空有断云。
对棋陪谢傅,把剑觅徐君。
唯见林花落,莺啼送客闻。 -
82.《秋兴八首》 唐·杜甫
玉露凋伤枫树林,巫山巫峡气萧森。
江间波浪兼天涌,塞上风云接地阴。
丛菊两开他日泪,孤舟一系故园心。
寒衣处处催刀尺,白帝城高急暮砧。 -
83.《九日五首》 唐·杜甫
重阳独酌杯中酒,抱病起登江上台。
竹叶于人既无分,菊花从此不须开。
殊方日落玄猿哭,旧国霜前白雁来。 -
84.《舟出江陵南浦,奉寄郑少尹(审)》 唐·杜甫
更欲投何处,飘然去此都。
形骸元土木,舟楫复江湖。
社稷缠妖气,干戈送老儒。
百年同弃物,万国尽穷途。 -
85.《送褚大落第东归》 唐·钱起
离琴弹苦调,美人惨向隅。
顷来荷策干明主,还复扁舟归五湖。
汉家侧席明扬久,岂意遗贤在林薮。 -
86.《忝官引》 唐·元结
天下昔无事,僻居养愚钝。
山野性所安,熙然自全顺。
忽逢暴兵起,闾巷见军阵。
将家瀛海滨,自弃同刍粪。 -
87.《露青竹杖歌》 唐·顾况
鲜于仲通正当年,章仇兼琼在蜀川。
约束蜀儿采马鞭,蜀儿采鞭不敢眠。
横截斜飞飞鸟边,绳桥夜上层崖颠。 -
88.《晚登虔州即事寄李侍御》 唐·耿湋
章溪与贡水,何事会波澜。
万里归人少,孤舟行路难。
春光浮曲浪,暮色隔连滩。
花发从南早,江流向北宽。 -
89.《留别舍弟》 唐·王建
孤贱相长育,未曾为远游。
谁不重欢爱,晨昏阙珍羞。
出门念衣单,草木当穷秋。
非疾有忧叹,实为人子尤。 -
90.《哭韩淮端公兼上崔中丞》 唐·刘商
坚贞与和璧,利用归干将。
金玉徒自宝,高贤无比方。
挺生岩松姿,孤直凌雪霜。
亭亭结清阴,不竞桃李芳。 -
91.《汴州乱二首》 唐·韩愈
汴州城门朝不开,天狗堕地声如雷。
健儿争夸杀留后,连屋累栋烧成灰。
诸侯咫尺不能救,孤士何者自兴哀。 -
92.《游南亭夜还叙志七十韵》 唐·柳宗元
夙抱丘壑尚,率性恣游遨。
中为吏役牵,十祀空悁劳。
外曲徇尘辙,私心寄英髦。
进乏廓庙器,退非乡曲豪。 -
93.《游桃源一百韵》 唐·刘禹锡
沅江清悠悠,连山郁岑寂。
回流抱绝巘,皎镜含虚碧。
昏旦递明媚,烟岚分委积。
香蔓垂绿潭,暴龙照孤碛。 -
94.《浙西李大夫述梦四十韵并浙东元相公酬和斐然继声》 唐·刘禹锡
位是才能取,时因际会遭。
羽仪呈鸑鷟,铓刃试豪曹。
洛下推年少,山东许地高。
门承金铉鼎,家有玉璜韬。 -
95.《衰松》 唐·孟郊
近世交道衰,青松落颜色。
人心忌孤直,木性随改易。
既摧栖日干,未展擎天力。
终是君子材,还思君子识。 -
96.《秋怀十五首》 唐·孟郊
孤骨夜难卧,吟虫相唧唧。
老泣无涕洟,秋露为滴沥。
去壮暂如剪,来衰纷似织。
触绪无新心,丛悲有馀忆。 -
97.《寒溪》 唐·孟郊
霜洗水色尽,寒溪见纤鳞。
幸临虚空镜,照此残悴身。
潜滑不自隐,露底莹更新。
豁如君子怀,曾是危陷人。 -
98.《寄陕府邓给事》 唐·孟郊
陕城临大道,馆宇屹几鲜。
候谒随芳语,铿词芬蜀笺。
从来镜目下,见尽道心前。
自谓古诗量,异将新学偏。 -
99.《观放鱼歌》 唐·卢仝
常州贤刺史,从谏议大夫除。
天地好生物,刺史性与天地俱。
见山客,狎鱼鸟。 -
100.《常州孟谏议座上闻韩员外职方贬国子博士有感五首》 唐·卢仝
忽见除书到,韩君又学官。
死生纵有命,人事始知难。
烈火先烧玉,庭芜不养兰。
山夫与刺史,相对两巑岏。