-
1.《答卢谌诗》 魏晋·刘琨
厄运初遘。
阳爻在六。
干象栋倾。
坤仪舟覆。 -
2.《蕙花初开五言》 宋·杨万里
幽人非爱山,出山将何之。
山居种兰蕙,岁寒久当知。
初蓺止百亩,余地惜奚为?
先生无广居,千岩一茅茨。 -
3.《比干墓》 唐·徐彦伯
大位天下宝,维贤国之镇。
殷道微而在,受辛纂颓胤。
山鸣鬼又哭,地裂川亦震。
媟黩皆佞谀,虔刘尽英隽。 -
4.《山行见孤松成咏》 唐·张宣明
孤松郁山椒,肃爽凌清霄。
既挺千丈干,亦生百尺条。
青青恒一色,落落非一朝。
大厦今已构,惜哉无人招。
寒霜十二月,枝叶独不凋。 -
5.《馀干旅舍》 唐·刘长卿
摇落暮天迥,青枫霜叶稀。
孤城向水闭,独鸟背人飞。
渡口月初上,邻家渔未归。
乡心正欲绝,何处捣寒衣。 -
6.《秋杪江亭有作(一作秋杪干越亭)》 唐·刘长卿
寂寞江亭下,江枫秋气斑。
世情何处澹,湘水向人闲。
寒渚一孤雁,夕阳千万山。
扁舟如落叶,此去未知还。 -
7.《负谪后登干越亭作》 唐·刘长卿
天南愁望绝,亭上柳条新。
落日独归鸟,孤舟何处人。
生涯投越徼,世业陷胡尘。
杳杳钟陵暮,悠悠鄱水春。 -
8.《登馀干古县城》 唐·刘长卿
孤城上与白云齐,万古荒凉楚水西。
官舍已空秋草绿,女墙犹在夜乌啼。
平江渺渺来人远,落日亭亭向客低。
沙鸟不知陵谷变,朝飞暮去弋阳溪。 -
9.《孤桐》 唐·雍陶
疏桐馀一干,风雨日萧条。
岁晚琴材老,天寒桂叶凋。
已悲根半死,复恐尾全焦。
幸在龙门下,知音肯寂寥。 -
10.《奉和袭美太湖诗二十首·孤园寺》 唐·陆龟蒙
浮屠从西来,事者极梁武。
岩幽与水曲,结构无遗土。
穷山林干尽,竭海珠玑聚。
况即侍从臣,敢爱烟波坞。 -
11.《干霄亭晚望怀王棨侍郎》 唐·贯休
霜打汀岛赤,孤烟生池塘。
清吟倚大树,瑶草何馨香。
久别青云士,常思白石房。
谁能共归去,流水似鸣珰。 -
12.《与独孤穆冥会诗》 唐·临淄县主
江都昔丧乱,阙下多构兵。
豺虎恣吞噬,干戈日纵横。
逆徒自外至,半夜开重城。
膏血浸宫殿,刀枪倚檐楹。 -
13.《江城子·孤山竹阁送述古》 宋·苏轼
翠蛾羞黛怯人看。
掩霜纨,泪偷弹。
且尽一尊,收泪唱《阳关》。
漫道帝城天样远,天易见,见君难。
画堂新构近孤山。
曲栏干,为谁安?飞絮落花,春色属明年。
欲棹小舟寻旧事,无处问,水连天。 -
14.《木兰花慢(用韩干闻喜亭柱间韵)》 宋·袁去华
□中原望眼,正汉水、接天流。
渐霁雨虹消,清风面旋,借我凉秋。
草庐旧三顾处,但孤云、翠壁晚悠悠。
唯有兰皋解佩,至今犹话离愁。 -
15.《江城子(次韵西叔兄访王宣干万)》 宋·魏了翁
梦随瘦马渡晨烟。
月犹弦。
稻初眠。
宇宙平宽,著我一人闲。 -
16.《江城子(次韵西叔兄访王宣干万)》 宋·魏了翁
梦随瘦马渡晨烟。
月犹弦。
稻初眠。
宇宙平宽,著我一人闲。 -
17.《水龙吟(和吴宪韵,且坚郁孤同游之约)》 宋·李公昴
驿飞稳驾高秋,迎人满目清新景。
秋还有色,芙容照水,晨妆对镜。
雪卷寒芦,字横过雁,渡浮孤艇。
是骚人行处,腔风调月,香满袖、过梅岭。 -
18.《过小孤山大孤山》 宋·陆游
八月一日,过烽火矶。
南朝自武昌至京口,列置烽燧,此山当是其一也。
自舟中望山,突兀而已。
及抛江过其下,嵌岩窦穴,怪奇万状,色泽莹润,亦与它石迥异。 -
19.《九日长干寺别友人》 明·陈芹
精舍长干绕,清池曲路通。
双桥云影上,疏雨梵声中。
晚岫沉孤翠,秋英吐艳红。
嘉辰聊一醉,世路漫西东。 -
20.《韩干马十四匹》 宋·苏轼
二马并驱攒八蹄,二马宛颈??尾齐。
一马任前双举后,一马却避长鸣嘶。
老髯奚官骑且顾,前身作马通马语。
后有八匹饮且行,微流赴吻若有声。