-
1.《僧有示西湖墨本者就孤山左侧林萝秘邃间状出》 宋·林逋
泉石年来偶结庐,冷挨松雪瞰西湖。
高僧好事仍多艺,已共孤山入画图。 -
2.《怀高真动二首》 唐·贯休
知尔今何处,孤高独不群。
论诗唯许我,穷易到无文。
贳酒儿穿雪,寻僧月照云。
何时再相见,兵寇尚纷纷。 -
3.《神山寺访僧》 宋·林景熙
独客无清伴,高僧住别村。
空山卓锡影,断石系舟痕。
风细松生籁,沙虚竹走根。
小亭间坐久,落日啸孤猿。 -
4.《高山堂》 宋·梁佐
巍巍层阁倚云平,一凭阑干醉魄醒。
霁雨乱山生淡碧,带风寒竹有余青。
孤猨傍石为深磵,幽鸟冲烟入画屏。
却重高僧仙景象,蓬莱不独在沧溟。 -
5.《高山堂》 宋·梁佐厚
危巅层阁倚云平,一凭阑干醉魄醒。
霁雨乱山生淡碧,带风寒竹有馀青。
孤猿傍石来深涧,幽鸟冲烟入画屏。
却让高僧占仙境,蓬莱不独在沧溟。 -
6.《赠药山高僧惟俨二首》 唐·李翱
练得身形似鹤形,千株松下两函经。
我来问道无馀说,云在青霄水在瓶。
选得幽居惬野情,终年无送亦无迎。
有时直上孤峰顶,月下披云啸一声。 -
7.《送僧文江》 唐·鲍溶
吴王剑池上,禅子石房深。
久慕白云性,忽劳青玉音。
孤高知胜鹤,清雅似闻琴。
此韵书珍重,烦师出定吟。 -
8.《福州开元寺塔》 唐·周朴
开元寺里七重塔,遥对方山影拟齐。
杂俗人看离世界,孤高僧上觉天低。
唯堪片片紫霞映,不与濛濛白雾迷。
心若无私罗汉在,参差免向日虹西。 -
9.《满江红(甲午宜兴赋僧舍墨梅)》 宋·李曾伯
姑射山人,仙去后、唯存标格。
犹赖有、墨池老手,草玄能白。
留得岁寒风骨在,岂烦造化栽培力。
有世间、肉眼莫教看,非渠识。 -
10.《孤山诗三首》 宋·释智圆
仙贪湖西见,湖西景有馀。
春融迎晓日,秋碧礙空虚。
竹荫高僧塔,云迷处士居。
史迁今若在,此处合藏书。 -
11.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
12.《木兰花慢·别西湖两诗僧》 宋·卢祖皋
嫩寒催客棹,载酒去、载诗归。
正红叶漫山,清泉漱石,多少心期。
三生溪桥话别,怅薜萝、犹惹翠云衣。
不似今番醉梦,帝城几度斜晖。 -
13.《晚过盘石寺礼郑和尚》 唐·岑参
暂诣高僧话,来寻野寺孤。
岸花藏水碓,溪竹映风炉。
顶上巢新鹊,衣中得旧珠。
谈禅未得去,辍棹且踟蹰。 -
14.《题兴善院净师月岩图》 宋·欧阳守道
君不见长安市,扰扰行人如聚蚁。
不惟贾客与廛民,往往完冠绅大夫士。
投身闹处思山林,欲归未归长苦心。
夜深灯火如白昼,呕哑弦管喧繁音。 -
15.《寄赠含曦上人》 唐·卢仝
楞伽大师兄,夸曦识道理。
破锁推玄关,高辩果难揣。
论语老庄易,搜索通神鬼。
起信中百门,敲骨得佛髓。 -
16.《念奴娇 高座寺》 清·郑燮
暮云明灭,望破楼隐隐,卧钟残院。
院外青山千万叠,阶下流泉清浅。
鸦噪松廊,鼠翻经匣,僧与孤云远。
空梁蛇脱,旧巢无复归燕。 -
17.《贯休应梦罗汉画歌(一作禅月大师歌)》 唐·欧阳炯
西岳高僧名贯休,孤情峭拔凌清秋。
天教水墨画罗汉,魁岸古容生笔头。
时捎大绢泥高壁,闭目焚香坐禅室。 -
18.《奉和王世弼寄上七兄先生用其韵》 宋·黄庭坚
宫槐弄黄黄,莲叶绿婉婉。
时同二三友,竹轩凉夏晚。
驾言都城南,以望征车返。
何知苦淹回,及此秋景短。 -
19.《淳化五年秋八月二十四日钜鹿魏野江东僧用晦》 宋·魏野
危城闲登临,秋色际空碧。
四顾廊且平,万虑忽然释。
精诚日月暗,旷达天地窄。
壮节但孤耸,愤气欲四射。 -
20.《云居寺孤桐》 唐·白居易
一株青玉立,千叶绿云委。
亭亭五丈馀,高意犹未已。
山僧年九十,清净老不死。
自云手种时,一颗青桐子。
直从萌芽拔,高自毫末始。
四面无附枝,中心有通理。
寄言立身者,孤直当如此。