-
181.《贺新郎(环谷秋夜独酌)》 宋·汪卓
夜对灯花语。
且随宜、果盘草草,两三杯数。
翠玉环中园五亩,自唱山歌自舞。
况今夜、尊前无暑。 -
182.《沁园春(生日自述)》 宋·吴泳
__鸣兮,卉木萋止,维暮之春。
笑憨翁渐老,年加三豆,呆郎多事,诗记三星。
六十有三,高吟勇退,只有尧夫范景仁。
从今去,且亭前放鹤,溪上垂纶。 -
183.《沁园春(三和)》 宋·刘克庄
吉梦维何,男子之祥,载弄之璋。
嗟我辰安在,斯文后死,力侔元气,手抉天章。
学稼田荒,炼丹灶坏,稽首南华一瓣香。
休休也,免王良友笑,屑往来忙。 -
184.《乐语》 宋·王义山
◎寿崇节致语隆兴府
万年介寿,星辰拱文母之尊;四海蒙恩,雨露宠周臣之宴。
颂声交作,协气横流。
与天同心,为民立命。 -
185.《摸鱼儿》 宋·何梦桂
把人间、古今勋业,一时都付杯酒。
青山行遍人华发,老尽门前青柳。
试回首。
记晓雨征衫,又过年时后。 -
186.《摸鱼儿(辛巳自寿年五十)》 宋·刘辰翁
是耶非、吾年如此,更痴更悔今昨。
狂吟近日疏于酒,转似秋山瘦削。
浑未觉。
凭儿子门生,前度登高弱。 -
187.《摸鱼儿(寿王城山)》 宋·刘辰翁
对尊前、簪花骑竹,老胡起起能舞。
春风浩荡天涯去,惟有薰吟自语。
槐正午。
看万户蜂脾,帘幕双双乳。 -
188.《括意难忘》 宋·林正大
汹汹松风。
更浮云皓皓,轻度春空。
精神新发越,宾主少从容。
犀箸厌,涤昏E3C2。 -
189.《问说》 清·刘开
君子之学必好问。
问与学,相辅而行者也。
非学无以致疑,非问无以广识;好学而不勤问,非真能好学者也。
理明矣,而或不达于事;识其大矣,而或不知其细,舍问,其奚决焉?贤于己者,问焉以破其疑,所谓“就有道而正”也。 -
190.《送东阳马生序(节选)》 明·宋濂
余幼时即嗜学。
家贫,无从致书以观,每假借于藏书之家,手自笔录,计日以还。
天大寒,砚冰坚,手指不可屈伸,弗之怠。
录毕,走送之,不敢稍逾约。 -
191.《张衡传》 两汉·范晔
张衡字平子,南阳西鄂人也。
衡少善属文,游于三辅,因入京师,观太学,遂通五经,贯六艺。
虽才高于世,而无骄尚之情。
常从容淡静,不好交接俗人。 -
192.《齐宣王见颜斶/颜斶说齐王》 先秦·佚名
齐宣王见颜斶,曰:“斶前!”斶亦曰:“王前!”宣王不说。
左右曰:“王,人君也。
斶,人臣也。
王曰‘斶前’,亦曰‘王前’,可乎?”斶对曰:“夫斶前为慕势,王前为趋士。 -
193.《治安策》 两汉·贾谊
臣窃惟事势,可为痛哭者一,可为流涕者二,可为长太息者六,若其它背理而伤道者,难遍以疏举。
进言者皆曰天下已安已治矣,臣独以为未也。
曰安且治者,非愚则谀,皆非事实知治乱之体者也。
夫抱火厝之积薪之下而寝其上,火未及燃,因谓之安,方今之势,何以异此!本末舛逆,首尾衡决,国制抢攘,非甚有纪,胡可谓治!陛下何不一令臣得熟数之于前,因陈治安之策,试详择焉!夫射猎之娱,与安危之机孰急?使为治劳智虑,苦身体,乏钟鼓之乐,勿为可也。 -
194.《尚德缓刑书》 两汉·路温舒
汉昭帝逝世,昌邑王刘贺被废黜,汉宣帝刘询刚刚登上皇位。
路温舒呈上奏书,奏书说:昭帝崩,昌邑王贺废,宣帝初即位,路温舒上书,言宜尚德缓刑。
其辞曰:“臣闻齐有无知之祸,而桓公以兴;晋有骊姬之难,而文公用伯。
近世赵王不终,诸吕作乱,而孝文为太宗。 -
195.《争臣论》 唐·韩愈
或问谏议大夫阳城于愈,可以为有道之士乎哉?学广而闻多,不求闻于人也。
行古人之道,居于晋之鄙。
晋之鄙人,熏其德而善良者几千人。
大臣闻而荐之,天子以为谏议大夫。 -
196.《后十九日复上宰相书》 唐·韩愈
二月十六日,前乡贡进士韩愈,谨再拜言相公阁下:向上书及所著文后,待命凡十有九日,不得命。
恐惧不敢逃遁,不知所为,乃复敢自纳于不测之诛,以求毕其说,而请命于左右。
愈闻之:蹈水火者之求免于人也,不惟其父兄子弟之慈爱,然后呼而望之也。
将有介于其侧者,虽其所憎怨,苟不至乎欲其死者,则将大其声疾呼而望其仁之也。 -
197.《霍光传(节选)》 两汉·班固
霍光,字子孟,票骑将军去病弟也。
父中孺,河东平阳人也,以县吏给事平阳侯家,与侍者卫少儿私通而生去病。
中孺吏毕归家,娶妇生光,因绝不相闻。
久之,少儿女弟子夫得幸于武帝,立为皇后,去病以皇后姊子贵幸。 -
198.《送东阳马生序》 明·宋濂
余幼时即嗜学。
家贫,无从致书以观,每假借于藏书之家,手自笔录,计日以还。
天大寒,砚冰坚,手指不可屈伸,弗之怠。
录毕,走送之,不敢稍逾约。 -
199.《赠日本僧观语孟》 元·孙华孙
日本沙门性颇灵,自携语孟到禅扄。
也知中国尊朱子,不学南方诵墨经。 -
200.《曾国藩诫子书》 清·曾国藩
余通籍三十余年,官至极品,而学业一无所成,德行一无许可,老大徒伤,不胜悚惶惭赧。
今将永别,特将四条教汝兄弟。
一曰慎独而心安。
自修之道,莫难于养心;养心之难,又在慎独。