-
1.《柳闳展如子瞻甥也其才德甚美有意于学故以桃》 宋·黄庭坚
清润玉泉冰,高明秋景晴。
妙年勤翰墨,银鉤烂纵横。
蓝田生美璞,未琢价连城。
思为万乘器,柱下贵晚成。 -
2.《至诚吟》 宋·邵雍
不多求故得,不杂学故明。
欲得心常明,无过用至诚。 -
3.《人爱九日多以靖节之故仆以邠老七字为可以益》 宋·赵蕃
东篱满把菊,柯山一句诗。
四时皆有节,九日独如斯。
潘子夙所尚,陶翁何敢师。
是故逢此日,爱慕仍凄悲。 -
4.《经故明静师支离堂》 宋·强至
支公昔讲支离学,堂上无容坐客毡。
往日衣冠今尚否,经春几席自萧然。
谈间精义门人记,身后清风嗣子传。
一纪宦游寻旧社,空将感涕洒尘编。 -
5.《劝学》 先秦·荀子
君子曰:学不可以已。
青,取之于蓝,而青于蓝;冰,水为之,而寒于水。
木直中绳,輮以为轮,其曲中规。
虽有槁暴(pù),不复挺者,輮使之然也。 -
6.《袁州州学记》 宋·李觏
皇帝二十有三年,制诏州县立学。
惟时守令,有哲有愚。
有屈力殚虑,祗顺德意;有假官借师,苟具文书。
或连数城,亡诵弦声。 -
7.《为学一首示子侄》 清·彭端淑
天下事有难易乎?为之,则难者亦易矣;不为,则易者亦难矣。
人之为学有难易乎?学之,则难者亦易矣;不学,则易者亦难矣。
吾资之昏,不逮人也,吾材之庸,不逮人也;旦旦而学之,久而不怠焉,迄乎成,而亦不知其昏与庸也。
吾资之聪,倍人也,吾材之敏,倍人也;屏弃而不用,其与昏与庸无以异也。 -
8.《王冕好学》 明·宋濂
王冕者,诸暨人。
七八岁时,父命牧牛陇上,窃入学舍,听诸生诵书;听已,辄默记。
暮归,忘其牛。
或牵牛来责蹊田者。 -
9.《叙赵守备学释菜会馂》 宋·陈淳
嘉定四年日在房,赵侯来守南清漳。
下车百事所未遑,先务化原修泮宫。
发帑市材鸠众工,改偏易陋规模洪。
大门复旧正当阳,直挹名第真仙峰。 -
10.《里有蒋生者颇志于学迫于贫困吾叔德先见而怜》 宋·吴芾
君不见昔日泰山孙先生,蹭蹬穷途道未行。
读书有志破万卷,置锥无地可躬耕。
高堂亲老仰甘旨,未免道路长营营。
睢阳客舍一再过,牢落谁人如姓名。 -
11.《楞严经偈》 宋·蔡卞
觉海性澄图,图澄觉元妙。
元明照生所,所立照性亡。
迷妄有虚空,依空立世界。
相想澄国土,知觉乃众生。 -
12.《丙午中秋与余左司王山人高记室同过张文学宅》 明·徐贲
商飙吹秋天如蓝,出户圆月生东南。
众星次第敛芒角,独有桂影垂毵毵。
澄光无私照应遍,不间污泽兼清潭。
冰轮轧轧上银汉,玉龙左右驾两骖。 -
13.《予奉诏总裁元史故人操公琬实与纂修寻以病归》 明·宋濂
忆昔试艺时,年丁二十九。
不谙精与粗,运笔若挥帚。
欲尽王霸言,自寅直窥酉。
于时有操君,许子乃其友。 -
14.《诫子》 宋·何梦桂
鲁语诲时羽,商书称时敏。
一字该二义,学者盍重省。
又日新其德,成汤常自儆。
三月不违仁,颜子独深领。 -
15.《送儿沆赴昌国学录》 宋·陈著
来汝沆,吾语汝。
蓬莱乡,仙者寓,汝行岂为求仙故。
宝陀山, -
16.《太平守梅学士隔阔累年会遇京口喜道旧故特枉》 宋·苏颂
老洿朝绂退方荣,真室官犹寓帝城。
敢诧丘园蒙贲饰,深惭缰锁滥名声。
安居幸已归閒燕,饱食将何答圣明。
珍重雕章勤奖借,久要情好见平生。 -
17.《韩十八侍御见示岳阳楼别窦司直诗…自述故足成六十二韵》 唐·刘禹锡
楚望何苍然,曾澜七百里。
孤城寄远目,一写无穷已。
荡漾浮天盖,四环宣地理。
积涨在三秋,混成非一水。 -
18.《送方希直游学金华》 明·许继
良会古所惜,光景不可留。
故人今有行,出门复悠悠。
晨鸡号远陌,行色满道周。
千里从明师,岂徒事远游。 -
19.《以酒渴爱江清作五小诗寄廖明略学士兼简初和》 宋·黄庭坚
平生思故人,江汉不解渴。
谁言放逐地,烧烛饮至跋。
忧予先狗马,劝以爱肤发。
有罪当窜流,但惧不得活。 -
20.《以酒渴爱江清作五小诗寄廖明略学士兼简初和》 宋·黄庭坚
廖侯劝我酒,此亦雅所爱。
中年刚制之,常惧作灾怪。
连台盘拗倒,故人不相贷。
谁能知许事,痛饮且一快。