-
1.《二月八日与黄焘僧昙颖过逍遥堂何道士宗一问》 宋·苏轼
安心守玄牝,闭眼觅《黄庭》。
问疾来三士,浇愁有半瓶。
风权时落蕊,病鹤不梳翎。
樽空我归去,山月照君醒。 -
2.《南台寺长老乃福州士人陈其姓语及光拙庵遭际》 宋·戴复古
元龙湖海士,参得石头禅。
卓笔翻千偈,住山今十年。
安心一丘壑,过眼几云烟。
莫笑拙庵拙,声名动九天。 -
3.《偈》 宋·释了性
一苇江头杨柳春,波心不见昔时人。
雪庭要识安心士,鼻孔依前搭上唇。 -
4.《寒食日同陆处士行报德寺,宿解公房》 唐·皎然
古寺章陵下,潜公住几年。
安心生软草,灌顶引春泉。
寂寂传灯地,寥寥禁火天。
世间多暗室,白日为谁悬。 -
5.《赠希声居士》 宋·洪咨夔
汗漫骑鲸去,西风发半簪。
安心元是药,得趣不妨琴。
人静恐鸣夜,天寒月出林。
为君重洗耳,别酒不须斟。 -
6.《寄题安福士人家赏静轩听雨二首》 宋·赵蕃
心远渊明趣,室虚庄叟书。
宅边种柳树,濠上乐鲦鱼。
往者不复作,斯人今则疏。
谁为赏静者,吾欲并门居。 -
7.《次韵洞真道士卢致远》 宋·陈著
虹桥关福地,门外任风涛。
襟带金钟秀,根基铁柱牢。
安心培大枣,办手摘蟠桃。
坐镇江山稳,新题立石高。 -
8.《赠蜀中李道士》 宋·释崇岳
透出重关一瘦筇,湖湘江折绝行踪。
自从得个安心法,禅道先儒只此宗。 -
9.《报任少卿书/报任安书》 两汉·司马迁
太史公牛马走司马迁,再拜言。
少卿足下:曩者辱赐书,教以慎于接物,推贤进士为务,意气勤勤恳恳。
若望仆不相师,而用流俗人之言,仆非敢如此也。
仆虽罢驽,亦尝侧闻长者之遗风矣。 -
10.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。 -
11.《生于忧患,死于安乐》 先秦·孟子及其弟子
舜发于畎亩之中,傅说举于版筑之间,胶鬲举于鱼盐之中,管夷吾举于士,孙叔敖举于海,百里奚举于市。
故天将降大任于是人也,必先苦其心志,劳其筋骨,饿其体肤,空乏其身,行拂乱其所为,所以动心忍性,曾益其所不能。
(是人 一作:斯人)
人恒过,然后能改;困于心,衡于虑,而后作;征于色,发于声,而后喻。
入则无法家拂士,出则无敌国外患者,国恒亡。 -
12.《治安策》 两汉·贾谊
臣窃惟事势,可为痛哭者一,可为流涕者二,可为长太息者六,若其它背理而伤道者,难遍以疏举。
进言者皆曰天下已安已治矣,臣独以为未也。
曰安且治者,非愚则谀,皆非事实知治乱之体者也。
夫抱火厝之积薪之下而寝其上,火未及燃,因谓之安,方今之势,何以异此!本末舛逆,首尾衡决,国制抢攘,非甚有纪,胡可谓治!陛下何不一令臣得熟数之于前,因陈治安之策,试详择焉!夫射猎之娱,与安危之机孰急?使为治劳智虑,苦身体,乏钟鼓之乐,勿为可也。 -
13.《贺进士王参元失火书》 唐·柳宗元
得杨八书,知足下遇火灾,家无余储。
仆始闻而骇,中而疑,终乃大喜。
盖将吊而更以贺也。
道远言略,犹未能究知其状,若果荡焉泯焉而悉无有,乃吾所以尤贺者也。 -
14.《临江王节士歌》 唐·李白
洞庭白波木叶稀,燕鸿始入吴云飞。
吴云寒,燕鸿苦。
风号沙宿潇湘浦,节士悲秋泪如雨。
白日当天心,照之可以事明主。
壮士愤,雄风生。
安得倚天剑,跨海斩长鲸。 -
15.《贺新郎·怀辛幼安用前韵》 宋·陈亮
话杀浑闲说。
不成教、齐民也解,为伊为葛。
樽酒相逢成二老,却忆去年风雪。
新著了、几茎华发。 -
16.《敬姜论劳逸》 先秦·佚名
公父文伯退朝,朝其母,其母方绩,文伯曰:“以歜之家而主犹绩,惧干季孙之怒也。
其以歜为不能事主乎?”其母叹曰:“鲁其亡乎?使僮子备官而未之闻耶?居,吾语女。
昔圣王之处民也,择瘠土而处之,劳其民而用之,故长王天下。
夫民劳则思,思则善心生;逸则淫,淫则忘善;忘善则恶心生。 -
17.《心术》 宋·苏洵
为将之道,当先治心。
泰山崩于前而色不变,麋鹿兴于左而目不瞬,然后可以制利害,可以待敌。
凡兵上义;不义,虽利勿动。
非一动之为利害,而他日将有所不可措手足也。 -
18.《赠黎安二生序》 宋·曾巩
赵郡苏轼,余之同年友也。
自蜀以书至京师遗余,称蜀之士,曰黎生、安生者。
既而黎生携其文数十万言,安生携其文亦数千言,辱以顾余。
读其文,诚闳壮隽伟,善反复驰骋,穷尽事理;而其材力之放纵,若不可极者也。 -
19.《皎然禅师《赠吴凭处士》诗云"世人不知心是》 宋·苏轼
寒时便具热时风,饥汉那知食药功。
莫怪禅师向西笑,缘师身在长安东。 -
20.《赠丹阳横山周处士惟长》 唐·李白
周子横山隐,开门临城隅。
连峰入户牖,胜概凌方壶。
时作白纻词,放歌丹阳湖。
水色傲溟渤,川光秀菰蒲。