-
1.《宝林寺二首》 宋·宋日隆
宝林连上刹,独觉佛中尊。
石室真身隐,苔碑胜迹存。
空门留法嗣,俗舍有闻孙。
晴雨从民欲,枌榆万古恩。 -
2.《宝林寺》 宋·王申
千载宝林寺,清幽每往还。
两潮岩上井,一塔寺中山。
门对荒城冷,邻分古县闲。
道人高处坐,役役笑尘寰。 -
3.《先舅大中府君己亥岁尝制十四咏寿宝林褧老师》 明·杨循吉
维此鼓声何所起,击之则有本寂然。
此声既以击乃生,当其不击声何在?用手执捶以击鼓,三
者和合始有声。
如是究竟声所缘,非手非捶非鼓义。 -
4.《题宝林寺可赋轩》 宋·范成大
十里山行杂市声,道傍无处濯尘缨。
宝林寺里逢修竹,方有诗情约略生。 -
5.《观宝林塔张灯次胡瑗韵》 宋·秦观
飞来峰上塔,然蜜奉慈观。
互照三山冢,分辉七宝栏。
势擎金界迥,影蘸玉奁寒。
次第边烽举,高低祭烛攒。 -
6.《下元日五更诣天庆观宝林寺》 宋·陆游
朝罢琳宫谒宝坊,强扶衰疾具簪裳。
拥裘假寐篮舆稳,夹道吹烟桦炬香。
楼外晓星犹磊落,山头初日已苍凉。
鸣驺应有高人笑,五斗驱君早夜忙。 -
7.《宝林寺》 宋·王润之
支公曾驻锡,规矩旧业林。
飞鼠殿堂古,灵鳗井穴深。
磬声来竹外,塔影卧池阴。
幸有相知客,时时过我吟。 -
8.《寄前宝林相木空》 明·古春兰公
飞云渡江去,琼林化为棘。
山空流水间,而我继斯席。
松低鹤无巢,苔深虎留迹。
苍烟莽成虚,鸟啼四山寂。
缅怀行道彰,尚遗点头石。
花落春雨余,幽径望行屐。 -
9.《夏日归自宝林二首》 宋·王之道
远岫升初日,长林霭曙烟。
峰回遥风塔,溪转静鸣泉。
竹箨新披锦,茅花俗擘绵。
清和多美荫,归路得蹁跹。 -
10.《宝林晚坐》 宋·张嵲
寂历空阶惟落叶,黄昏古寺只栖鸦。
高僧相对共无语,坐看西林消暝霞。 -
11.《宝林寺鳗井》 宋·林景熙
云根藏海眼,灵物此中蟠。
吐沫晴岩雨,飞阴夏木寒。
何年化龙去,半日待潮看。
消长从谁问,微吟倚石阑。 -
12.《宝林寺作》 唐·徐浩
兹山昔飞来,远自琅琊台。
孤岫龟形在,深泉鳗井开。
越王屡登陟,何相传词才。
塔庙崇其巅,规模称壮哉。 -
13.《题宝林山禅院》 唐·方干
山捧亭台郭绕山,遥盘苍翠到山巅。
岩中古井虽通海,窟里阴云不上天。
罗列众星依木末,周回万室在檐前。
我来可要归禅老,一寸寒灰已达玄。 -
14.《题宝林寺禅者壁(山名飞来峰)》 唐·方干
邃岩乔木夏藏寒,床下云溪枕上看。
台殿渐多山更重,却令飞去即应难。 -
15.《浣溪沙(宝林山间见兰)》 宋·向子諲
绿玉丛中紫玉条。
幽花疏淡更香饶。
不将朱粉污高标。
空谷佳人宜结伴,贵游公子不能招。
小窗相对诵《离骚》。 -
16.《游宝林寺》 宋·邹应龙
乳燕啼鸠三月暮,淡云疏雨午时天。
金雀花落无人管,断送韶光又一年。 -
17.《宝林寺》 宋·杜衍
中怀无绊外缘间,深掩禅扉客到难。
胜景可曾飞锡去,好山多祇捲帘看。
画升讲座天花落,夜步吟轩海月残。
今日逢师堪论道,归心愁思一时宽。 -
18.《游宝林寺》 宋·葛庆龙
坐如有待思依依,看竹回廊出寺迟。
窅窅绿荫清寂处,半窗斜日两僧棋。 -
19.《游宝林寺》 宋·上官佑
野寺无人到,春风扫落花。
重寻旧游处,泉石绕烟霞。 -
20.《宝林寺二首》 宋·宋日隆
年来试凋邑,如僧住破庵。
颇识众因果,宁忍事嗔贪。
晨飧虽不饱,夜梦却自安。
缅怀百里内,何异一室间。