-
281.《二风诗·乱风诗五篇·至荒》 唐·元结
国有世谟,仁信勤欤。
王实惛荒,终亡此乎。
焉有力恣谄惑,而不亡其国?呜呼亡王,忍为此心!
敢正亡王,永为世箴。 -
282.《梅花》 宋·王令
风吹冬暖变春暖,江梅艳艳横新枝。
经年不逢间何久,忽此相遇如有期。
初开珊珊尚寂寞,仙人缀佩悬瑶玑。
从日重来不可辨,漫漫月树留寒辉。 -
283.《沁园春·智慧男儿》 元·丘处机
智慧男儿,速悟尘劳,勿将性疲。
但此身彼物,皆名幼化,多虚少实,不可追随。
万种缠绵,千般汩没,荏苒光阴老却伊。
争如向,太玄真教法,讨论希夷。 -
284.《高其佩指头画虎》 清·乾隆
铁岭老人阎李流,画不用笔用指头,纵横挥洒饶奇趣,晚年手法弥警遒。
为吾染指画苍虎,气横幽壑寒飕飕,落墨伊始鸦雀避,着色欲罢豺狼愁。 -
285.《纪事二十四首》 清·梁启超
一夫一妻世界会,我与浏阳实创之。
尊重公权割私爱,须将身作后人师。 -
286.《和杨节推见赠》 宋·苏洵
与君多乖睽,邂逅同泛峡。
宋子虽世旧,谈笑顷不接。
二君皆宦游,畴昔共科甲。
唯我老且闲,独得离圈柙。 -
287.《九辩》 先秦·宋玉
悲哉!秋之为气也。
萧瑟兮,草木摇落而变衰。
憭栗兮,若在远行。
登山临水兮,送将归。 -
288.《大涤洞》 宋·白元鉴
灵山实秀德,仙圣杳难亲。
水溜空沿石,云扃不见人。
川原世上异,日月洞中春。
欲出虚无境,应修有待身。 -
289.《送吴荣楷之官浙江三首》 清·曾国藩
读书三十年,今来始一试。
自抱轮因材,构厦随所置。
世人苦寒俭,舞袖先择地。
斤削不能迁,罂盎各自器。 -
290.《孔雀东南飞》 两汉·汉无名氏
序曰:汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母
所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦 -
291.《何亨老筑堂里第榜曰安虚盖取司马子微不受外》 宋·沈与求
幻境如群狙,喜怒眩名实。
怜渠千劫迷,堕此一念失。
世路波涛翻,时事风雨疾。
胡为随物迁,坐此方寸窒。 -
292.《览古四十二首 其二十七》 元·杨维桢
王湛蓄深器,世人不能窥。
大慧实若愚,人遂以为痴。
可怜济父子,同门不识之。
何况隔千里,而欲求人知。 -
293.《题耕织图二十四首奉懿旨撰》 元·赵孟頫
仲夏苦雨干,二麦先后熟。
南风吹陇亩,惠气散清淑。
是为农夫庆,所望实其腹。
酤酒醉比邻,语笑声满屋。 -
294.《乙丑除夕追往愤五百字》 明·李梦阳
忆昔蕤宾初,皇疾辍临仗。
维日白气亘,黑风复排踢。
俄传天柱折,忽若慈母丧。
帝本尧舜姿,末履转清伉。 -
295.《挽王秀才斌》 清·吴嘉纪
赋诗悲乱世,易箦及芳春。
夙昔宁知佛?精魂实避秦。
老妻单冷墅,残帙委流尘。
杖履难重遇,桃花处处津。 -
296.《答梅圣俞问隐》 宋·谢绛
圣俞一幅书,间我小隐居。
小隐讵有异,筑室数亩馀。
岩壑不峻崒,田园非美腴。
所欲近丘墓,岁时来扫除。 -
297.《龙多仙》 宋·刘望之
金船载山知有无,大千浮空佛所书。
何人夜继海山臂,一手挈置西南隅。
白虹发晴涪水现,翠凤下晓巴山趋。
亮哉何邦实有此,但恐□舞皆凡姝。 -
298.《即事》 宋·虞俦
归来世一任浮沉,车马萧条门巷深。
一榻容身无妄想,两餐度日少关心。
园收佳实随时荐,甕有新篘待月斟。
老觉间居浑有味,不须荣宦说駸駸。 -
299.《游金精次韵》 宋·曾原郕
鲸奔兽骇罗群峰,晴岚湿雾深几重。
世言番君勇穿石,此事荒唐敢云实。
仙凡聚散那得知,祗今流水篆元之。
冲升坛在肯回雇,木鹤痴情飞不去。 -
300.《寿丞相》 宋·吴势卿
兼善工夫自古难,有谁志学合伊颜。
儒先拈得四书出,名相措诸万事閒。
功向时危尤易见,道於世运实相关。
鲁论一半犹收效,寿国应须安似山。