-
321.《三萧行贺萧丞定夫子登科》 宋·傅西斋
吾乡前辈多风谊,教子读书全盛事。
刘斯立在庆历间,二子同升俱上第。
后来嘉佑孔长源,三子联登相后先。
一家科第光烨然。 -
322.《定泉井》 宋·高颐
方师凿破天地髓,碧龙吹出冰霜寒。
一泓清澄绝泥滓,万窍号勋无波澜。
倒海翻江俱是幻,贮风留月得真观。
我来酌饮冷彻骨,飘飘此身在霄汉。 -
323.《哀吕东莱》 宋·巩丰
呜呼吕夫子,天姿素颙昂。
文献绍家学,刻意稽虞唐。
看书如月,洞照所未详。
云雾养豹质,彝尊瑑龙章。 -
324.《示儿》 宋·洪钺
豫章实佳木,寻丈早异众。
匠石虽未顾,终解作梁栋。
社栋大蔽牛,不资世所用。
弃置成散材,岁久即空洞。 -
325.《仙都山》 宋·胡升
鼎湖不可见,巍然但孤峰。
特立亘万古,气压诸山雄。
黄帝久得仙,游行跨飞龙。
至今世俗传,尚指辇路通。 -
326.《赠陈公衮》 宋·黄师道
玉皇诏我自旴城,下车期年微政声。
唯得奇童颖川子,年始七岁业老成。
手挥椽笔书大字,口诵五经富强记。
君非祖德积馀庆,来裔安能具神智。 -
327.《宝善堂为薛玄卿题》 宋·黄叔美
人孰不有母,鲜能报其恩。
人孰不有弟,鲜能念同根。
汉兴尺布谣,郑有誓泉言。
所以忧世事,永叹鹡鴒原。 -
328.《和陶》 宋·黄文雷
黄河一再清,似是上古时。
风雅久已降,后来无文辞。
清风日沦落,世道皆如兹。
工华不工实,此话我所疑。
文章有心印,昔人端不欺。
但恨智者少,吾亦少卑之。 -
329.《积善堂诗》 宋·晃冲之
我家得姓自卫史,文王之照钟厥美。
西京御史府大夫,父慈子忠不惜列。
至今墓上无曲棘,颍川岁时虔庙祀。
中原丧乱厌风尘,南渡不及渡辽水。 -
330.《磨崖碑》 宋·江琼
元水部磨崖碑,为唐中兴作也。
唐事已矣,而碑崖□□独存。
本朝诸贤相与题咏,如张宛邱时有游人打碑卖之句。
□古一言□□□□□不已。 -
331.《船子和尚西亭》 宋·姜竹野
船翻亭迹尚依然,动有风波静有天。
人世不知行实地,每于船上又安船。 -
332.《范资政移镇杭州一百韵》 宋·金君卿
圣门高弟游渊源,当时所得惟十贤。
科张言行政与学,兼此四者谁能然。
公含天资得具美,出文入武材谟全。
轩昂盛时进以道,行高德钜齐回骞。 -
333.《二月四日游大云寺分韵得三字佛龛多题名韦独》 宋·李薰
野寺依绝壁,化身满诸龛。
后前莽难测,千亿纷相参。
妙斩谢斤斧,高楼轶烟岚。
旁行栗危栈,俯{左日右敢}惊深潭。 -
334.《寿胡运使》 宋·刘阆风
青原连峰郁嵯峨,中产瑞石如金螺。
清淑之气孕秀多,蜿蟺礴无偏颇。
间世人杰文星罗,六一鸣道继雄轲。
忠简名节森聱牙,乃孙所学能传家。 -
335.《次韵胡少瀹题梁王山蟠松诗》 宋·刘倓
长松上捎日月宫,昂霄耸壑材甚雄。
不肯甘心卧云巘,有时见梦十八公。
汗颜血指,那知大匠自有体。
斩伐丁丁,朝夕聒人幽耳聋。 -
336.《夜宿善权寺追怀陈述古》 宋·刘彝
精识世稀及,直道古难有。
哲人虽云亡,遗德不可朽。
尝厌石渠游,是邦爰出守。
浚河纳湖波,股泒活畎亩。 -
337.《题简上人西亭诗文后》 宋·刘翼
真如非字义,绮语道之疵。
未见西亭作,长为北磵欺。
晚因僧媚远,初实客从曦。
多少才名士,沉沦世不知。 -
338.《句》 宋·楼楚材
乍来固是最低树,外此都无许大花。
秋香无比魁天下,仙种非凡□月中。
满阎浮世香俱有,与广寒宫花对开。
春将结笔去时有,花在着身高处香。 -
339.《见梅杂兴》 宋·陆梦发
人间谁是识梅真,弃实求花后世心。
何似只如三代日,分甘投老万山深。
寄来陆凯浑多事,说到林逋亦费吟。
耿耿知音唯月在,无言相看古犹今。 -
340.《念奴娇 赠王道人性初归茅山》 宋·陆文圭
芙蓉城郭,有羽仙骑鹤,来从何处。
曾拉茅君峰顶会,瑶佩随风吹去。
玉笈偷开,青囊拾得,笑看人间世。
藏身壶里,个中别有天地。