-
101.《国宾黄先生之官义乌主簿赋诗奉赠》 明·王祎
黄君古君子,制行粹且夷。
恂恂美仪矩,蔼蔼赡文辞。
峨冠映长鬛,大布以为衣。
去岁应辟举,来自盱江湄。 -
102.《马道驿丞歌》 明·张佳胤
马道驿臣八十五,身寄西秦家东鲁。
耳聋齿脱鬓如霜,出入逢迎状伛偻。
路接青桥与武关,栈道崎岖无与伍。
不卑小官有展禽,不薄乘田有尼父。 -
103.《和子由记园中草木十一首》 宋·苏轼
煌煌帝王都,赫赫走群彦。
嗟汝独何为,闭门观物变。
微物岂足观,汝独观不倦。
牵牛与葵蓼,采摘入诗卷。 -
104.《留别叔通元弼坦夫》 宋·苏轼
田三昔同寮,向我每倾倒。
当年或龃龉,反覆看愈好。
寇三我部民,孝悌化邻保。
有如袁伯业,苦学到衰老。 -
105.《送安惇秀才失解西归》 宋·苏轼
旧书不厌百回读,熟读深思子自知。
他年名宦恐不免,今日栖迟那可追。
我昔家居断还往,著书不复窥园葵。
朅来东游慕人爵,弃去旧学従儿嬉。 -
106.《醉歌》 宋·陆游
读书三万卷,仕宦皆束阁;学剑四十年,虏血未染锷。
不得为长虹,万丈扫寥廓;又不为疾风,六月送飞雹。
战马死槽枥,公卿守和约,穷边指淮淝,异域视京雒。
於乎此何心,有酒吾忍酌?平生为衣食,敛版靴两脚;心虽了是非,口不给唯诺。 -
107.《岁晚》 宋·陆游
岁晚霜风正怒号,荒村败屋拥藜蒿。
穷犹可勉圣贤事,老岂遽忘铅椠劳。
从宦虽如棋已决,治经窃比茧初缫。
闭门养气渊源在,未敢摧伤学楚骚。 -
108.《读书示子遹》 宋·陆游
我生无它营,半世随宦牒。
谗波方稽天,忧与愁相接。
中间稍自觉,万事付马曹。
告归幸见听,泊与淡相遭。 -
109.《自责》 宋·陆游
穷途敢恃舌犹存,小筑城西十里村。
未挂衣冠惭士节,免输薪粲荷君恩。
文章跌宕忘绳墨,学问荒唐失本原。
仕宦一生成底事?子孙世世记吾言。 -
110.《游武夷山》 宋·陆游
少读封禅书,始知武夷君;晚乃游斯山,秀杰非昔闻。
三十六奇峰,秋晴无纤云。
空岩鸡晨号,峭壁丹夜暾。
巢居寄千仞,鸿荒想羲轩,风雨蜕玉骨,难以俗意论。 -
111.《春日对花有感》 宋·陆游
夭夭枝头花,郁郁地上草;方春万物遂,我乃独衰槁。
少时喜方药,晚亦学黄老,又非爱名宦,壮岁迹已扫,如何过八十,尚复未闻道?伛行阡陌间,齿摇而发缟。
名山可巢居,决去恨不早。
宴坐精思床,犹能养梨枣。 -
112.《山行见三十年前题名怅然有赋》 宋·陆游
百年村落半丘墟,垂老经过一柅车。
金石阙讹秦汉旧,山川胜绝晋唐余。
醉题墨淡尘昏壁,诗社人亡泪溅裾。
名宦半生成底事?早时恨不学犁鉏。 -
113.《雨中示子聿》 宋·陆游
穷阎父子自相依,寂寂茅庐映竹扉。
瓜蔓水生初抹岸,楝花寒动却添衣。
吾玄自笑岂尚白,汝瘦元知能胜肥。
苦学勿为干禄计,宦途虽乐不如归。 -
114.《定拆号日喜而有作》 宋·陆游
小雨如丝落复收,悄无人语但呜鸠。
挽须预想诸儿喜,倒指犹为五日留。
满案堆书惟引睡,侵天围棘不遮愁。
为农父子长相守,误计随人学宦游。 -
115.《闰五月十四日因哭小孙子蓬孙,归志浩然》 宋·杨万里
宪孙哭了哭蓬孙,老眼元枯也湿巾。
名宦何须深插脚,山林从此早抽身。
祸无避处唯辞福,命不如渠强学人。
吟了此诗还毁了,莫令一读一伤神。 -
116.《怀三封墅》 宋·宋祁
寡求愿易足,久计还中林。
君恩容有报,宿留未抽簪。
浅谋乏经济,流景倏颓侵。
企翰羡鸿翥,俯泳愧鱼沈。 -
117.《郭仲微见过问疾》 宋·宋祁
薄宦真何补,居然滞拙艰。
无心图作佛,有疾愿藏山,臂率愁肌减,毛惊暮领斑。
未能吴客问,谁恨越人弯。 -
118.《范参军挽词》 宋·张耒
力学志不就,多才宦可嗟。
生平叔知己,身后妇成家。
温洛新阡茂,东吴庆系赊。
功名付儿子,文史旧生涯。 -
119.《和冲卿崇文宿营直睹壁上题名见寄并寄如了不》 宋·司马光
白袍昔纷纷,相与会东堂。
帝梧碧萧瑟,翔集皆鸾凤。
伊余素空疏,滥吹翰黑场。
不为群隽遗,出处聊簪裳。 -
120.《读书》 宋·欧阳修
吾生本寒儒,老尚把书卷。
眼力虽已疲,心意殊未倦。
正经首唐虞,伪说起秦汉。
篇章异句读,解诂及笺传。