-
81.《湖州裴郎中赴阙后投简寄友生》 唐·罗隐
锦帐郎官塞诏年,汀洲曾驻木兰船。
祢衡酒醒春瓶倒,柳恽诗成海月圆。
歌蹙远山珠滴滴,漏催香烛泪涟涟。
使君入拜吾徒在,宣室他时岂偶然。 -
82.《初秋寄友人》 唐·罗隐
九华曾屏迹,罹乱与心违。
是处堪终老,新秋又未归。
病中芳草歇,愁里白云飞。
樵侣兼同志,音书近亦稀。 -
83.《湖上岁暮感怀有寄友人》 唐·罗隐
雪天萤席几辛勤,同志当时四五人。
兰版地寒俱受露,桂堂风恶独伤春。
音书久绝应埋玉,编简难言竟委尘。
唯有广都庞令在,白头樽酒忆交亲。 -
84.《寄友人》 唐·章碣
谢家山水属君家,曾共持钩掷岁华。
竹里竹鸡眠藓石,溪头鸂鶒踏金沙。
登楼夜坐三层月,接果春看五色花。
昨日西风动归思,满船凉叶在天涯。 -
85.《寄友三首》 唐·唐彦谦
新酒秦淮缩项鳊,凌霄花下共流连。
别来客邸空翘首,细雨春风忆往年。
寒灯孤对拥青毡,牢落何如似客边。
却忆花前酣后饮,醉呼明月上遥天。
客里逢春一惘然,梅花落尽柳如烟。
无情最恨东来雁,底事音书不肯传。 -
86.《寄友三首》 唐·唐彦谦
新酒秦淮缩项鳊,凌霄花下共流连。
别来客邸空翘首,细雨春风忆往年。
寒灯孤对拥青毡,牢落何如似客边。
却忆花前酣后饮,醉呼明月上遥天。
客里逢春一惘然,梅花落尽柳如烟。
无情最恨东来雁,底事音书不肯传。 -
87.《秋霁夜吟寄友人》 唐·唐彦谦
槐柳萧疏溽暑收,金商频伏火西流。
尘衣岁晚缘身贱,雨簟更深满背秋。
前事悲凉何足道,远书慵懒未能修。
惟思待月高梧下,更就东床访惠休。 -
88.《寄友人》 唐·韩偓
伤时惜别心交加,支颐一向千咨嗟。
旷野风吹寒食月,广庭烟著黄昏花。
长拟醺酣遗世事,若为局促问生涯。
夫君亦是多情者,几处将愁殢酒家。 -
89.《寄友人》 唐·韩偓
伤时惜别心交加,支颐一向千咨嗟。
旷野风吹寒食月,广庭烟著黄昏花。
长拟醺酣遗世事,若为局促问生涯。
夫君亦是多情者,几处将愁殢酒家。 -
90.《南迁途中作七首·寄友人》 唐·吴融
惊魂往往坐疑飘,便好为文慰寂寥。
若待清湘葬鱼了,纵然招得不堪招。 -
91.《春日山居寄友人》 唐·杜荀鹤
野吟何处最相宜,春景暄和好入诗。
高下麦苗新雨后,浅深山色晚晴时。
半岩云脚风牵断,平野花枝鸟踏垂。
倒载干戈是何日,近来麋鹿欲相随。 -
92.《寄友人》 唐·张蠙
恋道欲何如,东西远索居。
长疑即见面,翻致久无书。
甸麦深藏雉,淮苔浅露鱼。
相思不我会,明月几盈虚。 -
93.《别后寄友生(一作崔鲁诗)》 唐·张蠙
上马如飞鸟,飘然隔去尘。
共看今夜月,独作异乡人。
就养江南熟,移居井赋新。
襄阳曾卜隐,应与孟家邻。 -
94.《乱中寄友人》 唐·张蠙
别来难觅信,何处避艰危。
鬓黑无多日,尘清是几时。
人情将厌武,王泽即兴诗。
若便怀深隐,还应圣主知。 -
95.《寄友人》 唐·黄滔
君爱桃李花,桃李花易飘。
妾怜松柏色,松柏色难凋。
当年识君初,指期非一朝。
今辰见君意,日暮何萧条。
入门有势利,孰能无嚣嚣。 -
96.《书怀寄友人》 唐·黄滔
此生如孤灯,素心挑易尽。
不及如顽石,非与磨砻近。
常思扬子云,五藏曾离身。
寂寞一生中,千载空清芬。 -
97.《寄友人山居》 唐·黄滔
断峤沧江上,相思恨阻寻。
高斋秋不掩,几夜月当吟。
落石有泉滴,盈庭无树阴。
茫茫名利内,何以拂尘襟。 -
98.《旅怀寄友人》 唐·黄滔
重叠愁肠只自知,苦于吞蘖乱于丝。
一船风雨分襟处,千里烟波回首时。
故国田园经战后,穷荒日月逼秋期。
鸣蝉似会悠扬意,陌上声声怨柳衰。 -
99.《书怀寄友人》 唐·沈颜
江湖劳遍寻,只自长愁襟。
到处慵开口,何人可话心。
登楼得句远,望月抒情深。
却忆山斋后,猿声相伴吟。 -
100.《发邛州寄友人》 唐·唐求
茫茫驱一马,自叹又何之。
出郭见山处,待船逢雨时。
晓鸡鸣野店,寒叶堕秋枝。
寂寞前程去,闲吟欲共谁。