-
141.《寄友人》 宋·王安石
飘然羁旅尚无涯,一望西南百叹嗟。
江拥涕洟流入海,风吹魂梦去还家。
平生积惨应销骨,今日殊乡又见花。
安得此身如草树,根株相守尽年华。 -
142.《寄友人三首》 宋·王安石
万里书归说我愁,知君不忘北城幽。
一篇封禅才难学,三亩蓬蒿势易求。
欲与山僧论地券,愿为邻舍事田畴。
应须急作南征计,漠北风沙不可留。 -
143.《寄友人三首》 宋·王安石
水边幽树忆同攀,曾约移居向此间。
欲语林塘迷旧径,却随车马入他山。
飞花著地容难冶,鸣鸟窥人意转闲。
物色可歌春不返,相思空复惨朱颜。 -
144.《寄友人三首》 宋·王安石
一别三年各一方,此身漂荡只殊乡。
看沙更觉蓬莱浅,数日空惊霹雳忙。
渺渺水波低赤岸,蒙蒙云气淡扶桑。
登临旧兴无多在,但有浮槎意未忘。 -
145.《西征道中寄友人》 宋·宋祁
赋就江毫一黯然,柳衰犹足代征鞭。
鲛盘恨极无馀涕,鵾瑟悲多有剩弦。
斜日楚枫低候雁,早霜秦树送残蝉。
文章满腹真何益,深愧囊中赵壹钱。 -
146.《八月十王日夜寄友人》 宋·司马光
故人音信绝,对月动相思。
清露滴红叶,此怀当告谁。
秋风广陵郭,正是望涛时。 -
147.《雪中寄友人》 宋·欧阳修
楚岸梅香半入依,冻云银铄晓光飞。
遥应便面逢人处,走马章街失路归。 -
148.《寄友人》 宋·文同
惟秦抵于蜀,间可历万{左血右戏}。
遥怀向英义,潜想一夕驰。
乏人探道奥,求合常苦奇。
见谓可招纳,欲与相埙篪。
夫何断乖绝,出处各一涯。
秋风动孤况,西首劳所思。 -
149.《夜赋寄友》 宋·陈与义
卖药韩康伯,谈经管幼安。
向来甘寂寞,不是为艰难。
微月扶疏树,空园浩荡寒。
细题今夕景,持与故人看。 -
150.《代书寄友人》 宋·邵雍
一别光阴二纪馀,岁华如箭止堪吁。
东西契阔久经难,前后殷勤两得书。
故国山川皆梦寐,旧家人物半丘墟。
何时重讲当时事,笑对西风坼酒壶。 -
151.《代书寄友人》 宋·邵雍
当年有志高天下,尝读前书笑谢安。
岂谓此身甘老朽,尚无闲地可盘桓。
棋逢敌手才堪着,琴少知音不愿弹。
非止不才能退默,古贤长恨得时难。 -
152.《楼上寄友人》 宋·邵雍
有客常轻平地春,夫春不得不云云。
能安陋巷无如我,既上高楼远忆君。
满眼云林都是绿,万家烟瓦半来新。
冯栏须是心无事,谁是冯栏无事人。 -
153.《夜怀寄友生》 宋·寇准
遥夜独无趣,怳然思故交。
泉声飞石壁,星影动林梢。
志壮难低俗,情闲任献嘲。
秋山虽入望,犹不似衡茅。 -
154.《寄友人臧奎》 宋·魏野
知己念不见,块然何为生。
慈母无丑子,澹父有妍情。
冻云少舒泰,独鹤多哀鸣。
兹怀若为写,援琴不成声。 -
155.《偶成寄友人》 宋·张元干
万里天南客,三年日至归。
群阴虽久否,吾道岂终微。
顾我民称逸,如君遁正肥。
鲸鱼波浪稳,云翼有时飞。 -
156.《春日遇题寄友人》 宋·李廌
低云不断风仍急,细雨无声晚更稠。
千里思君常在眼,黄昏天意自春愁。 -
157.《山居寄友人》 宋·李弥逊
结庐人境经过少,晚起长遭稚子催。
闲处赤心忧国尽,病中白发爱山回。
林泉可使居无竹,风雨空嗟摽有梅。
不遣悄奴频过我,欲将怀抱向谁开。 -
158.《送马秋山寄友人》 宋·王柏
赤城千古一东湖,谁肯重开太极图。
要得斯文传气脉,定须吾党立规模。
圣贤不尽七分易,天地长存三字符。
念念服行方是学,莫将枝叶费工夫。 -
159.《寄友人》 宋·方岳
面熟青山亦故人,霜逢肯负月粼粼。
如闻行李且家住,未必梅花知路贫。
荠老自堪供野饭,罾寒谁与脍溪鳞。
商量只是归耕是,不料归耕也误身。 -
160.《题画竹扇寄友》 宋·蒲寿宬
明月二千里,清风一万竿。
相思写不得,写出梦来看。