-
121.《讲古文联句》 唐·皎然
帝出于震,文明始敷。
--潘述
山岳降气,龟龙负图。
--裴济 -
122.《伤春》 宋·华岳
衣袂怯春寒,春在江南岸。
我意正伤春,复被春萦绊。
一雨胭脂湿,万壑冰澌泮。
撩我惜春心,与春伤烂漫。 -
123.《春思曲》 明·魏学礼
别意落凄枝,闲怀写愁叶。
缄怨投素鳞,衔情卷故箧。
误嫁游侠郎,弃置薄命妾。
香缕罗衣襞不开,玉摇宝钗寒自叠。 -
124.《送江西曾雪笠歌》 宋·陈普
几人夸咏雪,不如柳一绝。
几家说渔父,不如柳两句,天阴岁晚寒江空,玉花四合为鸿蒙。
一片清虚画不得,孤舟一笠何精工。 -
125.《野庵曲》 宋·沈瀛
野叟最昏迷。
叹世间、光阴奔走如驰。
逢这闲时。
忽寻忖、一生里事都非。 -
126.《老儿诗五十韵》 宋·张师锡
鬓发尽皤然,眉分白雪鲜。
週遮延客话,伛偻抱孙怜。
无病常供粥,非寒亦衣绵。
假温衾拥背,借力杖搘肩。 -
127.《南京行》 明·孙蕡
南京自古说豪雄,远胜秦中与洛中。
吴越千山高拱北,巴江一道远朝东。
秦淮水入丹阳郭,北固城连六代宫。
岌?石头如踞虎,逶迤钟岳似盘龙。 -
128.《隋堤写怀寄上右丞》 宋·毛滂
前年买符入函谷,归来柴车仍露宿。
似联石室陈图书,敢累山公为题目。
苍梧只觉波浪高,尺泽那知鳞尾秃。
已将倦翮谢风云,便拟閒身寄松竹。 -
129.《送范彦覃》 宋·李处权
春风恼百物,物物不禁渠。
水为盎盎绿,柳亦毵毵舒。
芳菲遽如许,流光亦须臾。
谁令更别离,此恨当何如。 -
130.《长安宫女行》 明·韩邦靖
长安城头夜二鼓,力士敲门称太府。
为道君王巡幸势,选取娇娥看歌舞。
应酬未得话从容,阶除早已人三五。
仓皇便欲将我行,那肯相留到天曙。 -
131.《谪居感事》 宋·王禹偁
迁谪独熙熙,襟怀自坦夷。
孤寒明主信,清直上天知。
消息还依道,生涯只在诗。
惟尚谕山水,讵敢咏江蓠。 -
132.《畴昔篇》 唐·骆宾王
少年重英侠,弱岁贱衣冠。
既托寰中赏,方承膝下欢。
遨游灞水曲,风月洛城端。
且知无玉馔,谁肯逐金丸。 -
133.《代女道士王灵妃赠道士李荣》 唐·骆宾王
玄都五府风尘绝,碧海三山波浪深。
桃实千年非易待,桑田一变已难寻。
别有仙居对三市,金阙银宫相向起。 -
134.《感讽六首》 唐·李贺
人间春荡荡,帐暖香扬扬。
飞光染幽红,夸娇来洞房。
舞席泥金蛇,桐竹罗花床。
眼逐春瞑醉,粉随泪色黄。 -
135.《景申秋八首》 唐·元稹
年年秋意绪,多向雨中生。
渐欲烟火近,稍怜衣服轻。
咏诗闲处立,忆事夜深行。
濩落寻常惯,凄凉别为情。 -
136.《景申秋八首》 唐·元稹
年年秋意绪,多向雨中生。
渐欲烟火近,稍怜衣服轻。
咏诗闲处立,忆事夜深行。
濩落寻常惯,凄凉别为情。 -
137.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
138.《定西番》 唐·温庭筠
汉使昔年离别,攀弱柳,折寒梅,上高台¤
千里玉关春雪,雁来人不来。
羌笛一声愁绝,月裴回。
海燕欲飞调羽,萱草绿,杏花红,隔帘栊¤ -
139.《感讽六首》 唐·李贺
人闲春荡荡,帐暖香扬扬。
飞光染幽红,夸娇来洞房。
舞席泥金蛇,桐竹罗花床。
眼逐春瞑醉,粉随泪色黄。 -
140.《题支离叟》 元·高明
钱塘门里支离叟,短发萧疏色黧垢。
雪霜岁晚结轮囷,风雨年深增老丑。
挫蒧糊祇总无能,欲与冥灵齐上寿。
天公怒此怪且懒,敕遣灵官下搜龋勾娄吉利忽飞来,虎倒