-
181.《题竹》 唐·李群玉
一顷含秋绿,森风十万竿。
气吹朱夏转,声扫碧霄寒。 -
182.《题竹》 唐·李群玉
一顷含秋绿,森风十万竿。
气吹朱夏转,声扫碧霄寒。 -
183.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
184.《奉和袭美公斋四咏次韵·小桂》 唐·陆龟蒙
讽赋轻八植,擅名方一枝。
才高不满意,更自寒山移。
宛宛别云态,苍苍出尘姿。
烟归助华杪,雪点迎芳蕤。 -
185.《庆封宅古井行》 唐·陆龟蒙
古甓团团藓花碧,鼎渫寒泉深百尺。
江南戴白尽能言,此地曾为庆封宅。
庆封嗜酒荒齐政,齐人剪族封奔迸。 -
186.《奉和袭美古杉三十韵》 唐·陆龟蒙
众木尽相遗,孤芳独任奇。
锸天形硉兀,当殿势頫危。
恐是夸娥怒,教临嶻嶭衰。
节穿开耳目,根瘿坐熊罴。 -
187.《升天行》 唐·李咸用
堂堂削玉青蝇喧,寒鸦啄鼠愁飞鸾。
梳玄洗白逡巡间,兰言花笑俄衰残。
盘金束紫身属官,强仁小德终无端。 -
188.《题净众寺古松》 唐·崔涂
百尺森疏倚梵台,昔人谁见此初栽。
故园未有偏堪恋,浮世如闲即合来。
天暝岂分苍翠色,岁寒应识栋梁材。
清阴可惜不驻得,归去暮城空首回。 -
189.《阳羡杂咏十九首·苦行径》 唐·陆希声
山前无数碧琅玕,一径清森五月寒。
世上何人怜苦节,应须细问子猷看。 -
190.《送钟员外(赋松)》 唐·谢仲宣
送人多折柳,唯我独吟松。
若保岁寒在,何妨霜雪重。
森梢逢静境,廓落见孤峰。
还似君高节,亭亭鲜继踪。 -
191.《文宣王庙古松》 唐·李胄
列植成均里,分行古庙前。
阴森非一日,苍翠自何年。
寒影烟霜暗,晨光枝叶妍。
近檐阴更静,临砌色相鲜。
每愧闻钟磬,多惭接豆笾。
更宜教胄子,于此学贞坚。 -
192.《访云母山僧》 唐·护国
森然古岩里,净行一番僧。
松下滤寒水,佛前挑夜灯。
莲花国土异,贝叶梵书能。
想到空王境,无心问爱憎。 -
193.《迎春乐(双调)》 宋·周邦彦
清池小圃开云屋。
结春伴、往来熟。
忆年时、纵酒杯行速。
看月上、归禽宿。
墙里修篁森似束。
记名字、曾刊新绿。
见说别来长,沿翠藓、封寒玉。 -
194.《迎春乐(双调)》 宋·周邦彦
清池小圃开云屋。
结春伴、往来熟。
忆年时、纵酒杯行速。
看月上、归禽宿。
墙里修篁森似束。
记名字、曾刊新绿。
见说别来长,沿翠藓、封寒玉。 -
195.《玉楼春(王守生日)》 宋·谢逸
青钱点水圆荷绿。
解箨新篁森嫩玉。
轻风冉冉楝花香,小雨丝丝梅子熟。
华堂烛烬零金粟。
人在洞天三十六。
昭华吹彻管声寒,声入寿觞红浪蹙。 -
196.《多丽》 宋·吴则礼
听新蝉,舜琴初弄清弦。
伴薰风、葱葱佳气,钟希世英贤。
正芳蓂、更余九荚,况强仕,犹待三年。
笔下烟云,胸中岩壑,玉峰凛凛映人寒。 -
197.《雪夜渔舟》 宋·张继先
晚风歇。
谩自棹扁舟,顺流观雪。
山耸瑶峰,林森玉树,高下尽无分别。
性情澄彻。 -
198.《减字木兰花(呈鉴义王介甫)》 宋·张继先
严寒冬月。
前日阳生几降雪。
松柏凌霄。
森耸庭中叹后凋。
昔人犹豫。
身入山林深静处。
今古同符。
好趁笙歌且自娱。 -
199.《满江红(大热卧疾,浸石种蒲,强作凉想)》 宋·朱敦儒
竹翠阴森,寒泉浸、几峰奇石。
销畏日、溪蒲呈秀,水蕉供碧。
筠簟平铺光欲动,纱B23B高挂空无色。
似月明、萍叶起秋风,潇湘白。 -
200.《念奴娇》 宋·蔡伸
轻雷骤雨,洗千岩浓翠,层峦森列。
衣袂凉生,丛竹外、时有飞萤明灭。
云浪鳞鳞,兰舟泛泛,共载一轮月。
五湖当日,未应此段奇绝。