-
141.《襄阳隆中四十四韵》 明·黄辉
斩蛟寒浦外,何处卧龙岑。
乱世燕齐事,高人管乐心。
隆中山故阖,汉上日偏沈。
鱼水应奇会,蜗庐耐数寻。 -
142.《登黄山炼丹峰寻昔人隐处》 明·赵滂
我游黄山当严冬,雪消日暖无天风。
欲求昔人栖隐处,发兴况有高僧同。
危矼侧步目已眩,绝壁下瞰心为忡。
交流二涧泻寒碧,樵牧不来萝径穷。 -
143.《和冲卿崇文宿营直睹壁上题名见寄并寄如了不》 宋·司马光
白袍昔纷纷,相与会东堂。
帝梧碧萧瑟,翔集皆鸾凤。
伊余素空疏,滥吹翰黑场。
不为群隽遗,出处聊簪裳。 -
144.《悲秋辞》 宋·白玉蟾
虫声树声各已变,吾知流年暗中换。
昼乌夜兔忙如箭,各光渐入芦花岸。
芦花白兮蓼花红,鸿雁跧蹲满荻丛。
牡丹海棠如梦中,莲藕香散池馆空。 -
145.《道过成蹊菴偶成旧风一篇》 宋·白玉蟾
笑把青藜出武夷,不辞千里记幽奇。
吐吞风月一壶酒,拈弄溪山万首诗。
道过星河骇双目,万灶清烟缠华屋。
老岩峭拔森翠屏,大江东去流苍玉。 -
146.《乙巳四月比屋多疹痘虐痢间作五月尽犹未已病》 宋·李吕
去年秋冬交,白昼雷虺虺。
隆冬忽暝燠,青红开百卉。
雨泽不时下,快雪倾复霁。
井泉傍射鲋,涧水通一遂。 -
147.《戏作》 宋·曹勋
昨日暴热加蕴隆,今日寒色如穷冬。
居然寒暑变春事,大钧造化谁始终。
我欲直前扣天阙,万神森卫不可谒。
上玄岂纵勾芒神,朝驱赫日夜沉月。 -
148.《赋南墅竹》 宋·卫宗武
物得气之清,钟秀莫如竹。
是谓东南美,群植可奴仆。
虚心而独立,劲节不囘曲。
傍屋著数插,能洗尘万斛。 -
149.《渡溪水》 宋·张嵲
清溪寒不流,空明涵万象。
连山倒景来,顾盼迷俯仰。
云浮潭底深,鸟度镜中往。
悠悠寒藻疏,一一游鱼上。 -
150.《西谷歌》 宋·张嵲
西川峰岭皆绵延,一峰突兀如青莲。
崔嵬势压东南倒,穹崇下俯群峰小。
古木阴森寒未凋,长云惨澹晴犹绕。
阴岩积雪溜轻冰,南岭惊春啭幽鸟。 -
151.《踏雪》 宋·赵汝鐩
玉壶一色天漫漫,乱雪飞春减却寒。
屑琼筛瑰塞宇宙,柳絮如拳辊作团。
却愁花木不禁冷,携筇问讯遍玉栏。
老柯樛枝幸亡恙,红苞半吐怯牡丹。 -
152.《娟净轩》 明·张羽
绿竹有异质,夙著风人篇。
猗猗瞻淇隈,翟翟怀卫泉。
拾遗美形容,复有娟净言。
微植被奖饰,丽句永流传。 -
153.《寄题畅上人文溪别业诗》 宋·方回
爱僧予尤爱诗僧,千偈万颂传五灯。
寒山拾得两奇绝,妙压神秀卢慧能。
四明北郭四十里,文溪之名四海称。
文溪上人貌古怪,吟坛突兀高千层。 -
154.《资寿溱长老请赞》 宋·释心月
寒浦先零之姿,古岩后凋之操。
雪满颠一味寒酸,雪拥肩十分枯槁。
任缘而住也,触处有余。
随机而应也,无适不可。
家法森严,钳鎚糙暴。
承当者谁,如溱长老。 -
155.《种菊》 宋·喻良能
子猷借宅亦种竹,渊明荒径犹存菊。
九日黄英凛碎金,三冬翠干森寒玉。
亦好才围一亩宽,恨无九畹养芳兰。
聊种寒花一百本,要伴此君秋后看。 -
156.《杂曲歌辞·游子吟》 唐·顾况
故枥思疲马,故巢思迷禽。
浮云蔽我乡,踯躅游子吟。
游子悲久滞,浮云郁东岑。
客堂无丝桐,落叶如秋霖。 -
157.《山亭夜宴》 唐·王勃
桂宇幽襟积,山亭凉夜永。
森沉野径寒,肃穆岩扉静。
竹晦南汀色,荷翻北潭影。
清兴殊未阑,林端照初景。 -
158.《辋川集二十首·茱萸沜》 唐·裴迪
飘香乱椒桂,布叶间檀栾。
云日虽回照,森沉犹自寒。 -
159.《自巴东舟行经瞿唐峡,登巫山最高峰,晚还题壁》 唐·李白
江行几千里,海月十五圆。
始经瞿塘峡,遂步巫山巅。
巫山高不穷,巴国尽所历。
日边攀垂萝,霞外倚穹石。 -
160.《寇季膺古刀歌》 唐·韦应物
古刀寒锋青槭槭,少年交结平陵客。
求之时代不可知,千痕万穴如星离。
重叠泥沙更剥落,纵横鳞甲相参差。