-
1.《送杨廷芳三首》 宋·张栻
自吾友若人,叹息恨不早。
相逢未出语,已足慰怀抱。
寒窗逾浃旬,百虑略倾倒。
霜晴不留客,别语讵能好。
不尽此时情,梅边试深讨。 -
2.《余谪居齐安寓郡东佛舍而制不得逾岁今冬遂移》 宋·张耒
孟冬寒气至,北风群木衰。
微霖堕檐瓦,老客卧先知。
二年萧寺客,巾履忽复移。
谁令简书畏,易此鹪鹩枝。 -
3.《重阳后,半月天气温丽,忽变奇寒,晦日大雪》 宋·范成大
狂飙吹小春,刮面剧剑鋩。
云气泼浓墨,午窗变曛黄。
六花大如掌,浩荡来无乡。
青女正熟睡,不记行新霜。 -
4.《寒夜集家兄园居有怀唐光禄三丈》 明·朱邦宪
骑马冲寒共出城,一尊宵宴惬欢情。
棋声到树鸟不定,池影入窗人倒行。
林满清霜山更瘦,地留残雪月逾明。
天涯忽忆离群客,长乐闻钟梦未成。 -
5.《寒夜晓起呈斯远》 宋·赵蕃
黄昏月甚佳,夜半风忽起。
直疑天又变,况觉寒逾水。
破衾不能温,曲身岂复论。
窗明亟问似,霜里明朝暾。
梅开何处树,索莫谁能顾。
被褐复扶筇,从君觅诗去。 -
6.《岁暮》 宋·郑刚中
顽风动高空,阴云压平野。
霰雪跳珠玑,历乱击疏瓦。
袖手对寒窗,寂寞如噤哑。
良朋莫相过,谁可慰怀者。
岂不念得醉,倾壶绝馀泻。
火销灯烬残,一被不逾踝。
天道无私穷,其穷则命也。 -
7.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
8.《项脊轩志》 明·归有光
项脊轩,旧南阁子也。
室仅方丈,可容一人居。
百年老屋,尘泥渗漉,雨泽下注;每移案,顾视,无可置者。
又北向,不能得日,日过午已昏。 -
9.《郊陶潜体诗十六首》 唐·白居易
不动者厚地,不息者高天。
无穷者日月,长在者山川。
松柏与龟鹤,其寿皆千年。
嗟嗟群物中,而人独不然。 -
10.《秀山霜晴晚眺与赵宾暘黄惟月联句》 宋·方回
一峰何峥嵘,万象翻匍匐。
心包元气并,影立太空独。
遥瞻极乾端,俯瞰际坤轴。
飘飘凌云身,杳杳送鸿目。 -
11.《同刘二十八院长述旧言怀感时书事奉寄澧州…赠二君子》 唐·柳宗元
弱岁游玄圃,先容幸弃瑕。
名劳长者记,文许后生夸。
鷃翼尝披隼,蓬心类倚麻。
继酬天禄署,俱尉甸侯家。 -
12.《城南联句》 唐·韩愈
竹影金琐碎, ——孟郊
泉音玉淙琤.琉璃剪木叶, ——韩愈
翡翠开园英。
流滑随仄步, ——孟郊 -
13.《城南联句》 唐·韩愈
竹影金琐碎,--孟郊
泉音玉淙琤。
琉璃剪木叶,--韩愈
翡翠开园英。 -
14.《六月十三日病起走笔寄仇池》 宋·苏辙
入伏节气变,翛然如九秋。
墙上有短树,庭下风飕飕。
风来吹我衣,虻蚋各已收。
移床就堂下,仰见月成钩。 -
15.《括满江红》 宋·林正大
落魄高人,拚百万、青铜一醉。
挥素手、朱绳一抹,四筵惊起。
催织寒虫秋弄月,叫群独雁天水。
更黄鹂、紫燕对春风,争繁脆。 -
16.《大雪》 宋·朱翌
汉时长安雪一丈,少陵有诗不吾诳。
今年广陵雪一尺,忍寒长作缩龟状。
从来穷巷说多泥,自是泥深劳拄杖。
闭门不出动经旬,出门无路将可向。 -
17.《酬乐天东南行诗一百韵》 唐·元稹
我病方吟越,君行已过湖。
去应缘直道,哭不为穷途。
亚竹寒惊牖,空堂夜向隅。
暗魂思背烛,危梦怯乘桴。 -
18.《荐冰》 唐·赵蕃
仲月开凌室,斋心感圣情。
寒姿分玉坐,皓彩发丹楹。
积素因风壮,虚空向日明。
遥涵窗户冷,近映冕旒清。
在掌光逾澈,当轩质自轻。
良辰方可致,由此表精诚。 -
19.《满庭芳》 宋·葛立方
扉映琉璃,窗摇云母,水堂新甃云湾。
际天波面,玉镜宝奁宽。
栏外青山几垒,瑶烟敛、影落千鬟。
寒汀晚,芦花飞雪,风定白鸥闲。 -
20.《满江红·落魄高人》 宋·林正大
落魄高人,拼百万、青铜一醉。
挥素手、朱绳一抹,四筵惊起。
催织寒虫秋弄月,叫群独雁天浮水。
更黄鹂、紫燕对春风,争繁脆。