-
141.《秋日晚思》 唐·李商隐
桐槿日零落,雨馀方寂寥。
枕寒庄蝶去,窗冷胤萤销。
取适琴将酒,忘名牧与樵。
平生有游旧,一一在烟霄。 -
142.《燕台四首·冬》 唐·李商隐
天东日出天西下,雌凤孤飞女龙寡。
青溪白石不相望,堂中远甚苍梧野。
冻壁霜华交隐起,芳根中断香心死。 -
143.《送从翁从东川弘农尚书幕》 唐·李商隐
大镇初更帅,嘉宾素见邀。
使车无远近,归路更烟霄。
稳放骅骝步,高安翡翠巢。
御风知有在,去国肯无聊。 -
144.《塞下曲二首》 唐·马戴
旌旗倒北风,霜霰逐南鸿。
夜救龙城急,朝焚虏帐空。
骨销金镞在,鬓改玉关中。
却想羲轩氏,无人尚战功。 -
145.《望九华山》 唐·卢嗣立
九华深翠落轩楹,迥眺澄江气象明。
不遇阴霾孤岫隐,正当寒日众峰呈。
坐观风雪销烦思,惜别烟岚驻晓行。
得路归山期早诀,夜来潜已告精诚。 -
146.《津阳门诗》 唐·郑嵎
津阳门北临通逵,雪风猎猎飘酒旗。
泥寒款段蹶不进,疲童退问前何为。
酒家顾客催解装,案前罗列樽与卮。 -
147.《和道溪君别业(一作和友人溪居别业)》 唐·温庭筠
积润初销碧草新,凤阳晴日带雕轮。
风飘弱柳平桥晚,雪点寒梅小苑春。
屏上楼台陈后主,镜中金翠李夫人。
花房透露红珠落,蛱蝶双飞护粉尘。 -
148.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
149.《宿白盖峰寺寄僧》 唐·温庭筠
山房霜气晴,一宿遂平生。
閤上见林影,月中闻涧声。
佛灯销永夜,僧磬彻寒更。
不学何居士,焚香为宦情。 -
150.《茶中杂咏·茶笋》 唐·皮日休
褎然三五寸,生必依岩洞。
寒恐结红铅,暖疑销紫汞。
圆如玉轴光,脆似琼英冻。
每为遇之疏,南山挂幽梦。 -
151.《早春以橘子寄鲁望》 唐·皮日休
个个和枝叶捧鲜,彩凝犹带洞庭烟。
不为韩嫣金丸重,直是周王玉果圆。
剖似日魂初破后,弄如星髓未销前。
知君多病仍中圣,尽送寒苞向枕边。 -
152.《记事》 唐·陆龟蒙
本作渔钓徒,心将遂疏放。
苦为饥寒累,未得恣闲畅。
去年十二月,身住霅溪上。
病里贺丰登,鸡豚聊馈饷。 -
153.《江湖散人歌》 唐·陆龟蒙
江湖散人天骨奇,短发搔来蓬半垂。
手提孤篁曳寒茧,口诵太古沧浪词。
词云太古万万古,民性甚野无风期。 -
154.《奉和袭美古杉三十韵》 唐·陆龟蒙
众木尽相遗,孤芳独任奇。
锸天形硉兀,当殿势頫危。
恐是夸娥怒,教临嶻嶭衰。
节穿开耳目,根瘿坐熊罴。 -
155.《新岁对写真》 唐·司空图
得见明时下寿身,须甘岁酒更移巡。
生情暗结千重恨,寒势常欺一半春。
文武轻销丹灶火,市朝偏贵黑头人。
自伤衰飒慵开镜,拟与儿童别写真。 -
156.《兵后寻边三首》 唐·李山甫
千里烟沙尽日昏,战馀烧罢闭重门。
新成剑戟皆农器,旧著衣裳尽血痕。
卷地朔风吹白骨,柱天青气泣幽魂。 -
157.《柳十首》 唐·李山甫
灞岸江头腊雪消,东风偷软入纤条。
春来不忍登楼望,万架金丝著地娇。
受尽风霜得到春,一条条是逐年新。
寻常送别无馀事,争忍攀将过与人。 -
158.《庐山》 唐·李咸用
非岳不言岳,此山通岳言。
高人居乱世,几处满前轩。
秀作神仙宅,灵为风雨根。
馀阴铺楚甸,一柱表吴门。 -
159.《雪》 唐·罗隐
细玉罗纹下碧霄,杜门颜巷落偏饶。
巢居只恐高柯折,旅客愁闻去路遥。
撅冻野蔬和粉重,扫庭松叶带酥烧。
寒窗呵笔寻诗句,一片飞来纸上销。 -
160.《中元甲子以辛丑驾幸蜀四首(第五首一作偶怀)》 唐·罗隐
子仪不起浑瑊亡,西幸谁人从武皇。
四海为家虽未远,九州多事竟难防。
已闻旰食思真将,会待畋游致假王。