-
161.《春雪》 唐·秦韬玉
云重寒空思寂寥,玉尘如糁满春朝。
片才著地轻轻陷,力不禁风旋旋销。
惹砌任他香粉妒,萦丛自学小梅娇。
谁家醉卷珠帘看,弦管堂深暖易调。 -
162.《咏怀》 唐·郑谷
迂疏虽可欺,心路甚男儿。
薄宦浑无味,平生粗有诗。
淡交终不破,孤达晚相宜。
直夜花前唤,朝寒雪里追。 -
163.《题无本上人小斋》 唐·郑谷
寒寺唯应我访师,人稀境静雪销迟。
竹西落照侵窗好,堪惜归时落照时。 -
164.《送广利大师东归》 唐·吴融
紫殿久沾恩,东归过海门。
浮荣知是梦,轻别肯销魂。
明发先晨鸟,寒栖入暝猿。
蕺山如重到,应老旧云根。 -
165.《个人三十韵》 唐·吴融
袅袅复盈盈,何年坠玉京。
见人还道姓,羞客不称名。
故事谙金谷,新居近石城。
脸横秋水溢,眉拂远山晴。 -
166.《秋色》 唐·吴融
染不成乾画未销,霏霏拂拂又迢迢。
曾从建业城边路,蔓草寒烟锁六朝。 -
167.《惆怅诗十二首》 唐·王涣
八蚕薄絮鸳鸯绮,半夜佳期并枕眠。
钟动红娘唤归去,对人匀泪拾金钿。
李夫人病已经秋,汉武看来不举头。
得所浓华销歇尽,楚魂湘血一生休。 -
168.《三堂早春》 唐·韦庄
独倚危楼四望遥,杏花春陌马声骄。
池边冰刃暖初落,山上雪棱寒未销。
溪送绿波穿郡宅,日移红影度村桥。
主人年少多情味,笑换金龟解珥貂。 -
169.《和郑拾遗秋日感事一百韵》 唐·韦庄
祸乱天心厌,流离客思伤。
有家抛上国,无罪谪遐方。
负笈将辞越,扬帆欲泛湘。
避时难驻足,感事易回肠。 -
170.《送徐州薛尚书》 唐·张蠙
上将出儒中,论诗拟立功。
州从禹后别,军自汉来雄。
远驿销寒日,严城肃暮空。
龙颜有遗庙,犹得奠英风。 -
171.《松》 唐·翁承赞
倚涧临溪自屈蟠,雪花销尽藓花干。
幽枝好折为谈柄,入手方知有岁寒。 -
172.《吊赤水李先生》 唐·徐夤
三年悲过隙,一室类销冰。
妻病入仙观,子穷随岳僧。
荒丘寒有雨,古屋夜无灯。
往日清猷著,金门几欲征。 -
173.《冬暮野寺》 唐·任翻
江东寒近腊,野寺水天昏。
无酒可销夜,随僧早闭门。
照墙灯影短,著瓦雪声繁。
飘泊仍千里,清吟欲断魂。 -
174.《清明登奉先城楼》 唐·罗衮
年来年去只艰危,春半尧山草尚衰。
四海清平耆旧见,五陵寒食小臣悲。
烟销井邑隈楼槛,雪满川原泥酒卮。
拭尽贾生无限泪,一行归雁远参差。 -
175.《宫词百首》 唐·和凝
紫燎光销大驾归,御楼初见赭黄衣。
千声鼓定将宣赦,竿上金鸡翅欲飞。
北阙晴分五凤楼,嵩山秀色护神州。
洛河自契千年运,更拟波中出九畴。 -
176.《田家三首》 唐·李建勋
毕岁知无事,兵销复旧丁。
竹门桑径狭,春日稻畦青。
犬吠隈篱落,鸡飞上碓桯.归田起囗思,蛙叫草冥冥。
不识城中路,熙熙乐有年。 -
177.《春雪》 唐·李建勋
南国春寒朔气回,霏霏还阻百花开。
全移暖律何方去,似误新莺昨日来。
平野旋销难蔽草,远林高缀却遮梅。
不知金勒谁家子,只待晴明赏帝台。 -
178.《水调词十首》 唐·陈陶
黠虏迢迢未肯和,五陵年少重横戈。
谁家不结空闺恨,玉箸阑干妾最多。
羽管慵调怨别离,西园新月伴愁眉。
容华不分随年去,独有妆楼明镜知。 -
179.《天竺国胡僧水晶念珠》 唐·无名氏
天竺胡僧踏云立,红精素贯鲛人泣。
细影疑随焰火销,圆光恐滴袈裟湿。
夜梵西天千佛声,指轮次第驱寒星。 -
180.《杂诗》 唐·无名氏
劝君莫惜金缕衣,劝君须惜少年时。
有花堪折直须折,莫待无花空折枝。
青天无云月如烛,露泣梨花白如玉。
子规一夜啼到明,美人独在空房宿。