-
301.《送禅客入高峰》 宋·李处权
茫茫人间世,佛法最长久。
山林坐九年,面壁不挂口。
须是丈夫儿,悬崖能撒手。
为语学道人,何须天下走。
夜寒云去尽,横参挂南斗。
我已办青鞋,要闻狮子吼。 -
302.《李毅师载出塞归熟食日邀客湖上有诗求和遂用》 宋·李复
新知剑外朱兼阮,旧侣江边白与张。
去国杜翁为客久,传诗韩老遇春忙。
一年喜竞清明日,千里归从战伐场。
山寺雪消云已暖,湖亭冰尽水生光。
半生几见逢三雅,此举无辞略百觞。
莫负高名兴苦叹,静中阅尽喜难忘。 -
303.《有客山中来》 宋·李复
有客山中来,遗我双支松。
身虽咫尺长,势有百丈容。
空庭土花碧,不种夭桃红。
春悲香魄尽,秋怨绿枝空。 -
304.《中秋客至不赴郡会次范君武韵》 宋·李复
经岁相期尽赏心,虚堂有客阻趋尘。
登楼君似庾老子,挟策我为臧丈人。
清据胡床兴不浅,来寻奇字夜相亲。
莫言糟粕无佳味,未许桓公愧斲轮。 -
305.《送客至西湖》 宋·李复
湖亭独往客初归,春去春来尽不知。
新竹出梢才放箨,断蒲经雨别生枝。
山寒藏雪生云湿,风送飞鸥过水迟。
却笑偷閒得忙事,自寻邻叟问钩丝。 -
306.《送客归戏书》 宋·释绍嵩
险尽途方坦,溪鸣锦幄傍。
暝烟沉古道,幽草恋残阳。
寂寂春将晚,迢迢日自长。
东门因送客,行得汗如浆。 -
307.《孤客》 宋·释文珦
众人皆汲汲,孤管自俞俞。
方外居来久,囊中物尽无。
行将筇作伴,讲以石为徒。
若问何宗旨,饥来饭一盂。 -
308.《客裏》 宋·释文珦
客裏还惊节序还,倚阑搔首独凄然。
垂开柳眼如相看,落尽梅花又可怜。
幻境自知如梦螘,离情几欲托啼鹃。
数声忽听乌檐角,款曲吹残谷口烟。 -
309.《初夏客怀》 宋·释行海
塞雁南来已北归,乡心空逐暮云飞。
楝花落尽寒犹在,月下金波点客衣。 -
310.《金刚随机无尽颂·结实分主》 宋·释印肃
青山藏不得,走杀参禅客。
拶破洛浦珠,面前光烜赫。 -
311.《金刚随机无尽颂·能净业障分第十六》 宋·释印肃
恶道自销溶,因明智慧通。
久客还元舍,不离旧家风。 -
312.《金刚随机无尽颂·不受不贪分第二十八》 宋·释印肃
不应贪福德,强接无生客。
闻声恰似聋,见声非外色。 -
313.《明知客江心访竺峰》 宋·释智愚
历尽风霜貌不枯,髑髅前下死工夫。
檮林句了千钧重,江上归来记得无。 -
314.《客好》 宋·舒岳祥
薄田岁罕收,柴门客多好。
车辙处厉趣,蒿莱不须扫。
邻家知客到,亦复馈梨枣。
酒尽当复沽,言论自颠倒。
万事皆可谈,慎忽谈世道。 -
315.《昨日纳还公择诗卷相次复示三篇不独说茶曲尽》 宋·苏颂
近闻朝客建溪回,说得茶园次第来。
何事社前先厥篚,只缘春晚向无雷。 -
316.《客思》 宋·孙应时
意作西江去,其如客思何。
无情秋色老,不尽楚山多。
且赋南蛮句,休怀下里歌。
平生一柱观,明日得经过。 -
317.《郑吏部设川馔招客戏成长言呈诸丈》 宋·王洋
茫茫四海天宇高,九州列贡分地毛。
江黄之区橘柚国,细腰宫衣无吴庖。
□□不得供刀匕,况走川珍自岷水。
郑翁幻戏不作难,缩地分甘五千里。 -
318.《和谹父携家南坡期以招客》 宋·王洋
日日寻春春未休,高情可是惬风流。
诗如濯锦江波色,身在浣花流水头。
行想袿裳分襞积,晚因鱼鸟得迟留。
草堂费尽无人寄,怅望前溪独自愁。 -
319.《鲁吉父以诗招客次韵》 宋·王洋
醉吟居士桃李曲,忠孝相家鹦鹉杯。
情随兰畹碧香注,诗送茶山烟雨来。
溪边官柳意欲尽,枝上海棠红半开。
不应物色相携手,惊唤南池春梦回。 -
320.《四月二十九日迓伯氏久渴得雨田父交贺而行客》 宋·王洋
尽是行人券内愁,钩辀猿叫杂鸺鹠。
四时各有宜人处,只怕萧萧风雨秋。