-
281.《予久客思归以秋光都似宦情薄山色不如归意浓》 宋·仇远
游子悲凜秋,秋尽行当冬。
雨露变霜雪,寒色日以浓。
岂无紫绮裘,绽裂谁与缝。
不如早还家,山林专素封。 -
282.《九江易帅遂得尽游郡斋》 宋·董嗣杲
郡吏东征迓衮衣,不知郡圃掩芳扉。
樱桃熟处香山识,杨柳栽时靖节归。
壁帖嵌尘钟鼎碎,楼歌压市管弦飞。
庐山面目清如此,几客登临几夕晖。 -
283.《客寄写兴》 宋·董嗣杲
平生负奇崛,语出见肝膈。
栖栖离故巢,乃作富池客。
僧廊搘瘦竹,苦吟自相索。
不恨春雨横,但恨春怀窄。 -
284.《银树道上客怀》 宋·董嗣杲
舟绝顾城湖,始知泊银树。
脚夫亟装担,顿足跋涉惧。
水行困弊舟,陆出藉芒屦。
望远有异观,山水陶兴趣。 -
285.《饮阑月上不能留客再成一篇》 宋·王炎
绿幄阴深数树梅,胡床相对手行杯。
茫茫世事愁眉敛,亹亹谈谐笑口开。
欲把清风留客至,更呼明月出云来。
咄嗟难办厨中具,兴尽翩然命驾回。 -
286.《木兰花慢·叹西山归客》 元·王恽
叹西山归客,又愁里,过清明。
记幕燕巢倾,朝堂人去,往事堪惊。
行藏固非人力,顿尘缨、终愧草堂灵。
潘岳无间可赋,渊明何地堪耕。 -
287.《至竹客岭却寄金山闻老》 宋·项安世
二十五年丁令威,二十五日鬓成丝。
尘埃满面脚欲破,酒肉薰心舌尽痴。
雨出郭门聊一洗,日从原口便相随。
振衣直上千峰顶,却寄金山长老诗。 -
288.《客友》 宋·项安世
君为閒客过岂朝,我车日过南湖桥。
听君论诗发幽秘,问君索酒浇岧峣。
谁将君赋告天子,武皇夜唤相如起。
明朝车马满街来,从此相望隔湖水。 -
289.《送徐一之客赣上兼简赣守薛象先》 宋·陈傅良
清水一段出万壑,越玉五重陈两厢。
美人去作诸侯客,几年薖涧筹行藏。
系舟夷犹暮春堂,细雨冥冥烟树苍。
竹萌梅实尽此觞,别恨岂但山川长。
章贡分流合江水,西风为我送双鲤。
休言相忆强加餐,报道吴帆何日起。 -
290.《湖楼送客即事一首奉怀益之兼简同饯诸友》 宋·陈傅良
谁家喧马盍朋簪,屋压城头水照檐。
橘柚两山香尽在,蒲荷十里净相兼。
愁将久雨春无赖,别在明朝酒未厌。
甚欲去同三四友,鲈风更捲一江帘。 -
291.《秋雨未已客怀不佳夜诵少陵遣兴诗至生涯能几》 宋·章甫
愁阴错昏晓,北风振葭苇。
关塞来悲鸿,战场多哭鬼。
人生真幻戏,归尽同蝼螘。
贪夫患得失,违者今无几。 -
292.《春日汎舟南湖因遍游近港坐间书客所携四扇》 宋·张镃
远近高低锦树明,直疑春教蝶多情。
人间万事思量尽,只好园居过此生。 -
293.《谒客不值夜梦见之》 宋·张镃
澄湖楼畔梵王宫,门外陂塘尽日风。
来访故人嗟未值,绝怜秋色与谁同。
不遑将母君应叹,始可言诗我未工。
须信梦多因境熟,夜深犹在寺门东。 -
294.《有客》 宋·赵汝鐩
青春挽不回,白发摘不尽。
减围羞敝带,照面怯皎镜。
功名知傥来,肯问终南径。
荣枯默有数,岂待盖棺定。 -
295.《冬暮客中》 宋·王镃
典尽寒衣未得归,客囊惟有带来诗。
夜深月照回家梦,怕杀梅花笛又吹。 -
296.《用言客谈奉谢》 宋·艾性夫
门外黄尘透日飞,山中白发得春迟。
一身冠屦聊存古,半语诗书不入时。
佳桥尽从中路变,苍松独到岁寒知。
黑牛白犊今无验,空遣闲愁上两眉。 -
297.《外舅卫尉持节于此作尽心堂时与亲戚会饮今三》 宋·晁公溯
卫尉筑此堂,栋宇真杰立。
几容五百坐,可饮三千客。
府中省文书,堂上会亲戚。
金杯浪翻江,铜盘光吐日。 -
298.《今年正月二十五日行园见群花尽开怅然追思去》 宋·晁公溯
去年别津乡,两岸麦离离。
亲戚知我行,晓出相追随。
系船五里沙,江水清涟漪。
俯窥皆白石,绿色可染衣。 -
299.《江头閒行送去客》 宋·陈杰
正有寻梅约,今朝此见梅。
小停剡溪棹,更尽渭城杯。
人物良堪惜,山川会复来。
前村风雪夜,归意莫生埃。 -
300.《春尽》 宋·方回
时时屈指春余几,日日攒眉雨不晴。
邂逅三年为此客,蹉跎一事竟何成。
牡丹花过劳乡梦,石首鱼来听市声。
自古忍穷尽豪杰,囊无挑药未须惊。