-
1.《龙孙竹生辰阳山谷间高不盈尺细仅如针而凡所》 宋·张栻
小竹如针能具体,方春茁笋更堪怜。
乾坤妙用无余欠,隐几旁观为莞然。 -
2.《题眉山程侅所藏山谷写杜诗帖》 宋·杨万里
杜家碧山银鱼诗,黄家虎卧龙跳字。
六丁难取真寄愁,程家十袭今三世。
程家苏家元舅甥,子瞻正辅外弟兄。
正辅有孙文百链,笔倒三江胸万卷。 -
3.《邓掾知言再和暮春诗见视过形推奖有意论诗报》 宋·晁说之
君侯哦苦淡,雅不爱深红。
冷眼看春尽,愁肠欲海空。
近寻山谷体,远到建安风。
只恐妨高步,令君似我穷。 -
4.《送秘书监丞张受还都傚山谷体》 宋·方回
君家所有吾弗如,价估万金犹有余。
科斗字前古彝器,椰子腹中行秘书。
楚吴闽粤吏狼虎,淮浙海江民鳖鱼。
归阙一言动天听,生灵百万免沦胥。 -
5.《送李愿归盘谷序》 唐·韩愈
太行之阳有盘谷。
盘谷之间,泉甘而土肥,草木丛茂,居民鲜少。
或曰:“谓其环两山之间,故曰‘盘’。
”或曰:“是谷也,宅幽而势阻,隐者之所盘旋。 -
6.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
7.《诸子喻山水》 先秦·先秦诸子
子曰:“譬如为山,未成一篑,止,吾止也;譬如平地,虽覆一篑,进,吾往也。
《论语·子罕》上不天则下不遍覆,心不地则物不必载。
太山不立好恶,故能成其高;江海不择小助,故能成其富。
故大人寄形于天地而万物备,历心于山海而国家富。 -
8.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
9.《山河叹送刘左史归简州》 宋·魏了翁
山河两戒南北分,天地一气华戎钧。
譬诸指搐非害事,往往西体为不信。
惟今愧虏相噬吞,人言雪耻兹其辰。
盍驱卞庄刺刺虎,又嗾庐{捉去扌加犭}擒狡{皴去皮加兔}。 -
10.《二鬼》 明·刘基
忆昔盘古初开天地时,以土为肉石为骨,水为血脉天为皮
,昆仑为头颅,江海为胃肠,蒿岳为背膂,其外四岳为四
肢。
四肢百体咸定位,乃以日月为两眼,循环照烛三百六十骨