-
1.《长短吟》 宋·邵雍
君子喜淳诚,小人喜欺罔。
淳诚岁时长,欺罔日月短。 -
2.《长歌行赠旺兄》 明·何景明
兄为吾祖之长孙,能将孝义持家门。
耕凿不随时俗改,衣冠颇有古风存。
我家东冈旧乡土,谷有田场桑有圃。
诸兄喧哗逐城市,兄也萧条守环堵。 -
3.《答杨辟喜雨长句》 宋·欧阳修
吾闻阴阳在天地,升降上下无时穷。
环回不得不差失,所以岁时无常丰。
古之为政知若此,均节收歛勤人功。
三年必有一年食,九岁常备三岁凶。 -
4.《此日足可惜赠张籍(愈时在徐籍往谒之辞去作是诗以送)》 唐·韩愈
此日足可惜,此酒不足尝。
舍酒去相语,共分一日光。
念昔未知子,孟君自南方。
自矜有所得,言子有文章。 -
5.《去岁重阳日得彦威信附六月间二小倒及从弟倒》 宋·程公许
今节恩赐沐,把菊开清尊。
天涯信音来,扩缄为一欣。
展视未竟幅,泪雨益帨帉。
辞家甫八年,边尘覆全坤。 -
6.《万历己酉秋初游白下潘景升俞羡长王太古柳陈》 明·胡梅
我家白板扉,覆檐乌桕树。
远山若画屏,颇适栖迟趣。
每忆七岁时,摊书未能句。
偷线作钓丝,频遭邻媪怒。 -
7.《吊卢殷》 唐·孟郊
诗人多清峭,饿死抱空山。
白云既无主,飞出意等闲。
久病床席尸,护丧童仆孱。
故书穷鼠啮,狼藉一室间。 -
8.《余在北门时每立春必前索宫中春词十馀解今逢》 宋·宋祁
故岁犹长新岁晚,东君破腊便回春。
花枝稍稍暗红上,已觉轻寒不著人。 -
9.《杨公济岁暮惠酒》 宋·强至
绀瓶白酒下吟堂,洗盏倾甆肯漫尝。
寒屋自融春日面,煖杯能转少年肠。
山妻相对惊愁破,稚子无端笑饮狂。
百岁光阴空自远,醉时苦短醒时长。 -
10.《重九道中怀长兄二首》 宋·廖行之
客里匆匆饱岁时,今谁能免利名羁。
有人骑鹤去千岁,顾我巢林方一枝。
后日空怀棠杕燕,经年慙愧菊花期。
白云飞处湘天碧,心在南陔日咏诗。 -
11.《哭魏兼遂》 唐·刘长卿
古今俱此去,修短竟谁分。
樽酒空如在,弦琴肯重闻。
一门同逝水,万事共浮云。
旧馆何人宅,空山远客坟。 -
12.《晦日重宴高氏林亭(见《岁时杂咏》)》 唐·陈子昂
公子好追随,爱客不知疲。
象筵开玉馔,翠羽饰金卮。
此时高宴所,讵减习家池。
循涯倦短翮,何处俪长离。 -
13.《送黄作霖》 宋·吴芾
有志男儿走四方,怜君羇旅岁时长。
数千里外干微禄,三十年余返帮乡。
老著青衫唯可恨,光生白屋亦非常。
时来会有抟风便,莫道穷途便感伤。 -
14.《岭下卧疾,寄刘长卿员外》 唐·包佶
唯有贫兼病,能令亲爱疏。
岁时供放逐,身世付空虚。
胫弱秋添絮,头风晓废梳。
波澜喧众口,藜藿静吾庐。
丧马思开卦,占鸮懒发书。
十年江海隔,离恨子知予。 -
15.《次韵和真长幕中偶书》 宋·黄庶
人情岁时登,乡县自无讼。
公庭破莓苔,日苦黥徒送。
幕府隐诗书,黄堂卧梁栋。
几字署纸尾,朝夕宁倥偬。 -
16.《夜坐》 宋·陆游
老眼清无寐,孤怀默自伤。
思人交旧尽,抚事岁时长。
篱犬吠残月,江枫凋早霜。
放翁殊耐事,掩卷拨炉香。 -
17.《皇帝阁端午帖子词》 宋·宋庠
天关却暑金为狄,帝坐禳氛斗转枢。
不似人间传节物,岁时长作辟兵符。 -
18.《为迪上人赋寒倚》 宋·薛嵎
山僧爱修竹,种此出嚣尘。
霜雪不知苦,岁时长自春。
定回闲坐石,风过动吟身。
傥欲求归止,清虚即道真。 -
19.《季提刑自夔宪知常德府》 宋·袁说友
十年踪迹两参商,解后天涯一咏觞。
老景不堪朋旧别,客怀惟觉岁时长。
猛辞蜀道浮江白,稳上吴船逆诏黄。
我欲着鞭归路日,更期相过水云乡。 -
20.《泷冈阡表》 宋·欧阳修
呜呼!惟我皇考崇公,卜吉于泷冈之六十年,其子修始克表于其阡。
非敢缓也,盖有待也。
修不幸,生四岁而孤。
太夫人守节自誓;居穷,自力于衣食,以长以教俾至于成人。