-
121.《雪赋》 南北朝·谢惠连
岁将暮,时既昏。
寒风积,愁云繁。
梁王不悦,游于兔园。
乃置旨酒,命宾友。 -
122.《永州八记》 唐·柳宗元
始得西山宴游记自余为僇人,居是州。
恒惴慄。
时隙也,则施施而行,漫漫而游。
日与其徒上高山,入深林,穷回溪,幽泉怪石,无远不到。 -
123.《虎丘记》 明·袁宏道
虎丘去城可七八里,其山无高岩邃壑,独以近城,故箫鼓楼船,无日无之。
凡月之夜,花之晨,雪之夕,游人往来,纷错如织,而中秋为尤胜。
每至是日,倾城阖户,连臂而至。
衣冠士女,下迨蔀屋,莫不靓妆丽服,重茵累席,置酒交衢间。 -
124.《赴洛道中作》 魏晋·陆机
远游越山川,山川修且广。
振策陟崇丘,安辔遵平莽。
夕息抱影寐,朝徂衔思往。
顿辔倚嵩岩,侧听悲风响。
清露坠素辉,明月一何朗。
抚枕不能寐,振衣独长想。 -
125.《醉花阴(学士生日)》 宋·李弥逊
池面芙蕖红散绮。
鹊噪朱门喜。
环佩响天风,香霭杯盘,更约麻姑侍。
尘寰不隔蓬莱水。
束带岩廊戏。
瘦鹤与长松,且伴F156仙,久住人间世。 -
126.《国香(中宫生辰)》 宋·曹勋
红染芙蓉。
似晓霞丽日,秋满珠宫。
瑞彩朝来,都做和气葱葱。
共庆龟台降祉,化均凤历同风。 -
127.《雁侵云慢(咏题)》 宋·曹勋
晓云低。
是残暑渐消,凉意初至。
翠帘燕去,觉商飙天气。
凝华吹、动绣额,乍殿阁、金茎风细。 -
128.《喜迁莺(癸酉岁元宵与绍兴守曹景游)》 宋·史浩
征鸿回北。
正雪洗烧痕,千岩匀绿。
鱼纵新漪,梅繁断岸,春到鉴湖一曲。
满城绣帘珠幌,暖响聒天丝竹。 -
129.《水调歌头(游银山寺和壁间张安国作)》 宋·王质
晚嶂倚斜日,秋树战悲风。
一泓绀紫澄碧,中有睡蛟龙。
散作清溪明玉,激上以流水,两电乱寒空。
抛却红尘袂,飞入妙光宫。 -
130.《水调歌头(次下洞流杯亭作)》 宋·黄机
金篆锁岩穴,玉斧凿山湫。
飞泉溅沫无数,六月自生秋。
天矫长松千岁,上有冷然天籁,清响眇难收。
亭屋创新观,客鞅棹还留。 -
131.《满江红(夷则宫、俗名仙吕宫淀山湖)》 宋·吴文英
云气楼台,分一派、沧浪翠蓬。
开小景、玉盆寒浸,巧石盘松。
风送流花时过岸,浪摇晴练欲飞空。
算鲛宫、祗隔一红尘,无路通。 -
132.《声声慢(和沈时斋八日登高韵)》 宋·吴文英
凭高入梦,摇落关情,寒香吹尽空岩。
坠叶消红,欲题秋讯难缄。
重阳正隔残照,趁西风、不响云尖。
乘半暝、看残山濯翠,剩水开奁。 -
133.《括贺新凉》 宋·林正大
环滁皆山也。
望西南、蔚然深秀,者琅邪也。
泉水潺潺峰路转,上有醉翁亭也。
亭、太守自名之也。 -
134.《括水调歌》 宋·林正大
庐山几千仞,屹立并长江。
杨澜左里,洪涛巨浪日春撞。
风止雪消冰净,相与泊舟登岸,攀磴望空谾。
岩壑响松桧,巨石激流淙。 -
135.《芳草(南屏晚钟)》 宋·奚岊
笑湖山、纷纷歌舞,花边如梦如薰。
响烟惊落日,长桥芳草外,客愁醒。
天风送远,向两山、唤醒痴云。
犹自有、迷林去鸟,不信黄昏。 -
136.《三峡》 南北朝·郦道元
自三峡七百里中,两岸连山,略无阙处。
重岩叠嶂,隐天蔽日。
自非亭午夜分,不见曦月。
(阙 通:缺;重岩 一作:重峦)
至于夏水襄陵,沿溯阻绝。 -
137.《阻雪连句遥赠和》 南北朝·佚名
积雪皓阴池,北风鸣细枝。
九逵密如绣,何异远别离。
(谢朓)
风庭舞流霰,冰沼结文澌。 -
138.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
139.《自菩提步月归广化寺》 宋·欧阳修
春岩瀑泉响,夜久山已寂。
明月净松林,千峰同一色。 -
140.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。