-
121.《题三清殿后壁》 宋·白玉蟾
些儿顽石些儿水,画工撑眸几睥睨。
忽然心孔开一竅,呼吸掇来归幅纸。
白发黄冠逞神通,手把武夷提得起。
大槐宫中作蝼蚁,醒来闻此心豁喜。 -
122.《武夷歌》 宋·白玉蟾
天下武夷兮第一山溪,升真有洞兮大王天柱交相齐。
不知何年中秋兮玉帝赐宴会曾孙,幔亭结云霞兮彩桥跨虹霓。
欲访仙迹兮搜剔地灵,遡洄乘舟兮陟险杖藜。
身轻欲生羽翰兮们烟萝而蹑天梯,下视人境杳邈兮但见乱峰参错相高低。 -
123.《定斋为杨和甫赋》 宋·白玉蟾
水澄秋月现,云散春山出。
镜内影去来,杯中形出没。
释氏慧之源,儒者诚之骨。
忘躯见天机,灰心契造物。 -
124.《大道歌》 宋·白玉蟾
乌飞金,兔走玉,三界一粒粟。
山河大地几年尘,阴阳颠倒入玄谷。 -
125.《送杨渥赴西安主簿》 宋·蔡襄
余思去夏还瓯闽,温风赤日争陶蒸。
舟行夜寄浙江稜,江涛汹涌来相仍。
雷电翕虩蛟螭腾,方床竹簟寒生冰。
上陇西去景色澄,青山两向水一絙。 -
126.《次韵子瞻减降诸县囚徒事毕登览》 宋·苏辙
山川足清旷,阛阓巧拘囚。
安得纤阿御,同为穆满游。
遥知因涣汗,远出散幽忧。
原隰繁分绣,村墟尽小侯。 -
127.《答王定国问疾》 宋·苏辙
五年窜南荒,顽质不伏病。
吸清吐浊秽,气练骨随劲。
澹然久忘归,寂寂就遐屏。
国恩念流落,牵挽畀邻境。 -
128.《游麻姑山》 宋·曾巩
军南古原行数里,忽见峻岭横千寻。
谁开一径破苍翠,对植松柏何森森。
危根自迸古崖出,老色不畏莓苔侵。
修竹整整俨朝士,下荫石齿明如金。 -
129.《丹霞洞》 宋·曾巩
麻姑石坛起云雾,常意已极高峰颠。
岂知造化有神处,别耸翠岭参青天。
长松桀柏枝嵬砢,中画一道如流泉。
林风飕飕满丘壑,山鸟嘲哳凌飞烟。 -
130.《湘寇》 宋·曾巩
衡湘有寇未诛剪,杀气凛凛围江浔。
北兵居南匪便习,若以大舶乘高岑。
伧人操兵快如鹘,千百其旅巢深林。
超突溪崖出又伏,势变不易施戈镡。 -
131.《龟峰行》 宋·韩元吉
吾闻灵龟不愿死有用于清庙,但愿曳尾安泥涂。
所以漆园吏,坐叹清江使者逢豫且。
龟峰之龟定何物,不在泥涂之下,乃在万仞之上高突兀。 -
132.《云洞》 宋·韩元吉
挥策度绝壑,撑空见楼台。
丹崖几千仞,中有佛寺开。
老僧如远公,譍门走蒿莱。
下马问所适,褰衣指崔嵬。 -
133.《梦仙谣》 宋·刘子翚
鹅子峰前波色清,刘郎看山无俗情。
癯儒自昔有仙骨,夜梦体飞如叶轻。
云中不识朝天路,双童导我凌空去。
侧身度岩隈,盘盘复回回。 -
134.《吕居仁惠建昌纸被》 宋·刘子翚
寒声晚移林,残腊无几日。
高人拥楮眠,脔卷意自适。
素风含混沌,春煦回呼吸。
余温偶见分,来自芝兰室。 -
135.《浮丘道人招魂歌》 宋·汪元量
有母有母死南国,天气黯淡杀气黑。
忍埋玉骨崖山侧,蓼莪劬劳泪沾臆。
孤儿以忠报罔极,拔舌剖心命何惜。
地结苌弘血成碧,九泉见母无言责。
呜呼二歌兮歌复忆,魂招不来长叹息。 -
136.《文山道人事毕壬午腊月初九日》 宋·汪元量
崖山禽得到燕山,此老从容就义难。
生愧夷齐尚周粟,死同巡远只唐官。
雪平绝塞魂何往,月满通衢骨未寒。
一剑固知公所欠,要留青史与人看。 -
137.《酬潘县尉》 宋·王之道
尧明文采灿星宿,子全道义高金玉。
伤哉二子不可见,墓上悲风号拱木。
逢君论在友话偶及,令我吞声为渠哭。
因渠感君不我鄙,远寄锦囊诗一轴。 -
138.《旧在杭时为冷起敬赋泉石歌乱后失之今起敬为》 明·刘基
君不见吴山削成三百尺,上有流泉发苍石。
冷卿以之调七弦,龙出太阴风动天。
初闻涓涓响林莽,悄若玄宵鬼神语。
玲然穿崖达幽谷,竽籁飕飕振乔木。 -
139.《潜溪图歌为宋景濂赋》 明·刘基
金华山水天下希,潜溪龙门尤绝奇。
群峰峻极河汉上,一峰独立芙蓉陂。
先生结庐在其下,文追班扬兼贾马。
遂令此山增壮观,野有朴樕皆梧矰。 -
140.《气出唱》 明·刘基
今日不乐,振策远游。
东上泰山,巍何修修。
道逢仙人,要我同仇。
蒸霞为粮,烹玉为羞。