-
141.《题郭功甫诗卷》 宋·李廌
山人跨鱼天上来,识者珍重愚者猜。
或呼文举异童子,林宗独谓王佐材。
蚩蚩众目如瞽蒙,白马羽雪皆皑皑。
古有仁贤不愚者,举足疐路心徘徊。 -
142.《精思观崔道士授剑柏中剑常吼若雷》 宋·李廌
阴阴老柏森庭牖,外脱中空若虚缶。
崔仙授剑柏遂神,剑气腾天剑声吼。
顷年天师受丹诀,此地精思岁华久。
玉函金匮发灵崖,因使阴符诬虎口。 -
143.《李仲高石君堂》 宋·王灼
三吴黑风吹地拆,太湖浪高一千尺,龟鼋两山压湖心,岁岁飞涛恣冲射。
山骨虽坚亦破碎。
穴穿根断瑰奇出。 -
144.《绍兴六年十月六日同信可舜弼进道谒隐甫值渠》 宋·冯时行
画山画骨更画魂,范宽此中高出群。
君家八幅老笔墨,百年古箧铺香芸。
我来日出挂东壁,苍崖落雪飞纷纷。
寒鸟不动空无尘,荡荡晴天开四垠。 -
145.《游月岩》 宋·吴芾
仙人蜕骨几何年,姓氏于今秘不传。
石壁苍崖无处问,空余洞府尚依然。 -
146.《游铜梁县云岩》 宋·李石
我来云岩夏初吉,岩洞向晚开新蟾。
晴空飘飘雨花坐,护此燕几垂飞檐。
老僧闭门一榻外,但有瓶钵云炎奁。
人间日车手可热,道上火繖官争炎。 -
147.《丈人观庙醮留题》 宋·王之望
翠麓丹崖敞洞天,琼宫珠殿照云烟。
森罗壁绘推前辈,缥缈楼居见列仙。
朝斗坛边星象冷,步虚声内月华圆。
尘埃迥隔人间世,骨悚魂清夜不眠。 -
148.《峡中赋百韵》 宋·李流谦
振奇欲何夸,颇疑造物者。
两山擘其间,放此江东泻。
不知太古前,宇宙孰坏冶。
疏凿著夏书,固自人力假。 -
149.《题戚仲骡纲图》 宋·李洪
北风吹雪飞千山,雪深山径难往还。
长林乔木敛秀色,层崖叠嶂雕苍颜。
山腹痴云结寒润,山巅去天不盈寸。
溪湍岩瀑争喧豗,兽蹄鸟迹皆逃遁。 -
150.《谢人惠油炭》 宋·杨冠卿
阴崖冷彻骨,榾柮残无烟。
号寒冰氏子,炙背思负暄。
主君惠穷涂,施予无所偏。
炉分天地春,力夺造化权。
和气与俱游,死灰欣复然。 -
151.《吊友人朱子大》 宋·周文璞
与君昔并丹阳船,形容惘怆俱可怜。
自说宅囿及百年,藏三小山出云烟。
土伯小庙自题扁,持照清池分丑妍。
吁嗟先君方下世,侄子卖半相炒煎。 -
152.《题会庆建福宫长歌》 宋·程公许
赤城峨峨五岳尊,帝命作镇西坤。
崇冈远自太白分,旁骞三峨下荆门。
黛面负扆如帝宸,群峰翼趋候临轩。
眈眈千柱楼云根,黍禾之福此骏奔。 -
153.《病虎行》 宋·岳珂
长风吹谷白日暗,旷野人稀云黯澹。
狐狸啸舞豺狼嗥,病虎妥尾行蓬蒿。
天寒泉冻山骨高,皮枯髀痒霜爪搔。
纷纷晴雪爮落毛,垂头帖耳身腥臊。 -
154.《春晴将游玉渊践吴季谦待制冯可久武博山行之》 宋·岳珂
康庐三万丈,下有神龙渊。
旁联玉井并,仰溯银河连。
层崖积冰雪,断岸藏风烟。
崔隤五老峰,迸泻三峡泉。 -
155.《黄鲁直食面帖赞》 宋·岳珂
山谷书法,本于天才。
变而成家,如万壑崖。
骨瘦气清,霜寒籁哀。
故其言曰,法安出哉。 -
156.《和乘雪游山韵》 宋·王柏
千丈层崖玉作堆,瑶林璀璨路萦回。
寒光彻骨清无敌,第一轩中第一杯。 -
157.《寿立斋》 宋·王柏
思泉种德懋,后皇命浮美。
髧髦传正学,一念不妄起。
真固满腔仁,兢兢日增累。
甲子正一周,庞眉追甪绮。 -
158.《感旧》 宋·方岳
昔年访月寒溪头,霜高酒劣棱生裘。
溪僧辍寝从吾幽,共移不系渔人舟。
断崖老木纷金虬,又如蘋藻涵清流。
鹤骨浸烦风露忧,妙语满地无人收。 -
159.《又和诸公作雪月歌》 宋·方岳
月观夜午雪观早,酒兴崔嵬诗潦草。
梅花在傍具知状,唤渠收拾秋崖藁。
月边雪边同一寒,诗成不许凡人看。
年年月寒雪寒处,老骨槎牙倚枯树。 -
160.《月中观梅》 宋·方岳
江南地暖得春早,老眼观梅堂草草。
今冬最暖春最迟,忽忆诚斋南海藁。
解道晴暄殊欠寒,城中未有梅花看。
却入山深最寒处,雪照冰溪才一树。