-
61.《贺新郎(和俞叔夜七夕)》 宋·李处全
秋意生何许。
对玉钩、微云避舍,素风吹暑。
银汉桥成天路稳,乾鹊声声媚妩。
送仙仗、年年须度。 -
62.《贺新郎(和俞叔夜七夕)》 宋·李处全
秋意生何许。
对玉钩、微云避舍,素风吹暑。
银汉桥成天路稳,乾鹊声声媚妩。
送仙仗、年年须度。 -
63.《东风第一枝·咏春雪》 宋·史达祖
巧沁兰心,偷黏草甲,东风欲障新暖。
谩凝碧瓦难留,信知暮寒轻浅。
行天入镜,做弄出、轻松纤软。
料故园、不卷重帘,误了乍来双燕。 -
64.《念奴娇(三和)》 宋·刘克庄
戏衫抛了,下棚去、谁笑郭郎长袖。
小小草庵无宝贝,何必神呵鬼守。
黄奶篝灯,青奴拂榻,莫要他桃柳退之二妾。
客来问字,此翁高卧摇首。 -
65.《水龙吟·赋张斗墅家古松五粒》 宋·吴文英
有人独立空山,翠髯未觉霜颜老。
新香秀粒,浓光绿浸,千年春小。
布影参旗,障空云盖,沉沉秋晓。
驷苍虬万里,笙吹凤女,骖飞乘、天风袅。 -
66.《惜黄花慢·菊》 宋·吴文英
粉靥金裳。
映绣屏认得,旧日萧娘。
翠微高处,故人帽底,一年最好,偏是重阳。
避春祗怕春不远,望幽径、偷理秋妆。 -
67.《玉漏迟(四时怀古冬词)》 宋·陈著
故都冬亦好。
风光可是,人间曾有。
问雪楼台,肉阵不教寒透。
妙手搀春弄巧,唤得应、千花如绣。 -
68.《玉漏迟(四时怀古冬词)》 宋·陈著
故都冬亦好。
风光可是,人间曾有。
问雪楼台,肉阵不教寒透。
妙手搀春弄巧,唤得应、千花如绣。 -
69.《一翦梅(宿龙游朱氏楼)》 宋·蒋捷
小巧楼台眼界宽。
朝卷帘看。
暮卷帘看。
故乡一望一心酸。
云又迷漫。
水又迷漫。
天不教人客梦安。
昨夜春寒。
今夜春寒。
梨花月底两眉攒。
敲遍阑干。
拍遍阑干。 -
70.《玉漏迟》 宋·韩嘉彦
杏香消散尽,须知自昔,都门春早。
燕子来时,绣陌乱铺芳草。
惠圃妖桃过雨,弄笑脸、红筛碧沼。
深院悄。 -
71.《蓦山溪(蜡梅)》 宋·费时举
黄苞初绽,谁向江头寄。
天赋与清香,笑红颜、呈妖逞媚。
低垂花面,不与众争妍,春尚未。
先群卉。 -
72.《永遇乐(春情)》 宋·解昉
风暖莺娇,露浓花重,天气和煦。
院落烟收,垂杨舞困,无奈堆金缕。
谁家巧纵,青楼弦管,惹起梦云情绪。
忆当时、纹衾粲枕,未尝暂孤鸳侣。 -
73.《天香》 宋·王观
霜瓦鸳鸯,风帘翡翠,今年早是寒少。
矮钉明窗,侧开朱户,断莫乱教人到。
重阴未解,云共雪、商量不了。
青帐垂毡要密,红炉收围宜小。 -
74.《天香》 宋·王观
霜瓦鸳鸯,风帘翡翠,今年早是寒少。
矮钉明窗,侧开朱户,断莫乱教人到。
重阴未解,云共雪、商量不了。
青帐垂毡要密,红炉收围宜小。 -
75.《沁园春(庆舍第生子)》 宋·程节齐
自古人言,庆在子孙,端有由来。
看长庚孕李,昴星佐汉,福从人召,瑞自天开。
曾忆当年,用翁熊梦,岂在区区春祀D63C。
只凭个、仁心积累,厚德栽培。 -
76.《水调歌头》 宋·曹遇
造物巧能赋,新腊报花期。
江梅清瘦、只是洁白逞芳姿。
我欲超群绝类,故学仙家繁杏,农艳映横枝。
朱粉腻香脸,酒晕著冰肌。 -
77.《离骚》 先秦·屈原
帝高阳之苗裔兮,朕皇考曰伯庸。
摄提贞于孟陬兮,惟庚寅吾以降。
皇览揆余初度兮,肇锡余以嘉名:
名余曰正则兮,字余曰灵均。 -
78.《送参寥师》 宋·苏轼
上人学苦空,百念已灰冷。
剑头唯一吷,焦谷无新颖。
胡为逐吾辈,文字争蔚炳?
新诗如玉屑,出语便清警。 -
79.《货殖列传序》 两汉·司马迁
老子曰:“至治之极,邻国相望,鸡狗之声相闻,民各甘其食,美其服,安其俗,乐其业,至老死不相往来。
”必用此为务,挽近世涂民耳目,则几无行矣。
太史公曰:夫神农以前,吾不知已。
至若《诗》、《书》所述虞、夏以来,耳目欲极声色之好,口欲穷刍豢 之味,身安逸乐而心夸矜势能之荣。 -
80.《上书谏猎》 两汉·司马相如
臣闻物有同类而殊能者,故力称乌获,捷言庆忌,勇期贲、育。
臣之愚,窃以为人诚有之,兽亦宜然。
今陛下好陵阻险,射猛兽,卒然遇逸材之兽,骇不存之地,犯属车之清尘,舆不及还辕,人不暇施巧,虽有乌获、逢蒙之技不能用,枯木朽枝尽为难矣。
是胡越起于毂下,而羌夷接轸也,岂不殆哉!虽万全而无患,然本非天子之所宜近也。