-
1.《灵壁石歌为方岩王侍郎作》 宋·戴复古
灵壁一峰天下奇,体势雄伟身巍巍,巨灵怒拗天柱掷。
平地苍龙骧首尾,两片黑云腰夹之。 -
2.《灵溪老松歌》 唐·卢士衡
灵溪古观坛西角,千尺鳞皴栋梁朴。
横出一枝戛楼阁,直上一枝扫寥廓。
白石苍苔拥根脚,月明风撼寒光落。 -
3.《西岳云台歌送丹丘子》 唐·李白
西岳峥嵘何壮哉!黄河如丝天际来。
黄河万里触山动,盘涡毂转秦地雷。
荣光休气纷五彩,千年一清圣人在。
巨灵咆哮擘两山,洪波喷箭射东海。 -
4.《仙掌铭》 唐·独孤及
阴阳开阖,元气变化,泄为百川,凝为崇山,山川之作,与天地并,疑有真宰而未知尸其功者。
有若巨灵赑屃,攘臂其间,左排首阳,右拓太华,绝地轴使中裂,坼山脊为两道,然后导河而东,俾无有害,留此巨迹于峰之巅。
后代揭厉于玄踪者,聆其风而骇之,或谓诙诡不经,存而不议。
及以为学者拘其一域,则惑于余方。 -
5.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
6.《南山诗》 唐·韩愈
吾闻京城南,兹惟群山囿。
东西两际海,巨细难悉究。
山经及地志,茫昧非受授。
团辞试提挈,挂一念万漏。 -
7.《越问·鱼盐》 宋·孙因
百川会同沧海兮,浩天不知夫津涯。
吐云涛以澜汗兮,沃日御而渺瀰。
藏巨灵之贔屃兮,见天吴之惚怳。
戴五山之页峨兮,涵百怪之陆离。 -
8.《龟石》 宋·孔武仲
平川汹汹经南国,匹练横托半天碧。
洪澜巨浪之中央,忽见颓嵬太古石。
此石由来几许时,混元一气初开辟。
神功割破混沌胎,划落半空随霹雳。 -
9.《龟峰行》 宋·韩元吉
吾闻灵龟不愿死有用于清庙,但愿曳尾安泥涂。
所以漆园吏,坐叹清江使者逢豫且。
龟峰之龟定何物,不在泥涂之下,乃在万仞之上高突兀。 -
10.《华山高》 元·杨维桢
思美人兮西华山,我欲往兮如天难。
上通帝座二气之呼吸,下冲龙门百折之昆仑源。
秦关桃林之寒贔屭于其左兮,右抱万顷白玉所产之蓝田。
金天太白实主宰,井鬼上应精灵躔。 -
11.《游山门呈知府大卿》 宋·姚辟
春风到宛陵,太守遇康乐。
隐几坐高斋,清风媚林壑。
语我诸峰峦,道人古棲吒。
幽潜远江汉,秀耸类衡霍。 -
12.《圣节日望拜黄牛祠前退读众碑感而有作》 宋·洪咨夔
蜀在八极间,卦位西南坤。
万里泝天险,三峡为坤门。
巨灵擘太华,飞出黄河源。
余刃落巴山,巉绝雷斧痕。 -
13.《华岳》 唐·薛能
簇簇复亭亭,三峰卓杳冥。
每思穷本末,应合记图经。
发地连宫观,冲天接井星。
河微临巨势,秦重载奇形。 -
14.《二十世纪太平洋歌》 清·梁启超
亚洲大陆有一士,自名任公其姓梁。
尽瘁国事不得志,断发胡服走扶桑。
扶桑之居读书尚友既一载,耳目神气颇发皇。
少年悬弧四方志,未敢久恋蓬莱乡。 -
15.《品松》 唐·孟郊
追悲谢灵运,不得殊常封。
纵然孔与颜,亦莫及此松。
此松天格高,耸异千万重。
抓拏巨灵手,擘裂少室峰。 -
16.《品松》 唐·孟郊
追悲谢灵运,不得殊常封。
纵然孔与颜,亦莫及此松。
此松天格高,耸异千万重。
抓拏巨灵手,擘裂少室峰。 -
17.《望九华山》 唐·林滋
兹山突出何怪奇,上有万状无凡姿。
大者嶙峋若奔兕,小者pI嵬如婴儿。
玉柱金茎相拄枝,干空逾碧势参差。 -
18.《古诗赠新城王贻上》 清·钱谦益
风轮持大地,击扬为风谣。
吹万肇邃古,赓歌畅唐姚。
朱弦泛汉魏,丽藻沿六朝。
有唐盛词赋,贞符汇元包。 -
19.《暖谷诗》 宋·蒋祺
县南山水秀且清,天地坯冶陶精英。
有唐刺史昔行县,访寻洞穴为寒亭。
屈指於今几百祀,磨崖字字何纵横。
相随栈道倚空险,来者无不毛骨惊。 -
20.《独石行》 明·张佳胤
独石城南一片石,突兀霜空削如壁。
古松屈铁盘云根,紫翠千峰莽相射。
陆海俄翻滟滪堆,流沙直接昆仑脉。
奇标眼底不常见,谁其置之巨灵迹。