-
1.《慧林中禅师真赞》 宋·黄庭坚
廓然豁尔,师不自知。
工何能写,晬然衎尔。
工以为真,师不谓之假。
金然玉尔,物自宾之。
木然石尔,孰能亲之。
维丹青不能新之,其孰能陈之。 -
2.《师说》 唐·韩愈
古之学者必有师。
师者,所以传道受业解惑也。
人非生而知之者,孰能无惑?惑而不从师,其为惑也,终不解矣。
生乎吾前,其闻道也固先乎吾,吾从而师之;生乎吾后,其闻道也亦先乎吾,吾从而师之。 -
3.《寄题阆州开元寺泽师竹轩》 宋·文同
泽师种竹三十年,竹成满院生绿烟。
苍龙子孙太繁盛,分领眷属来渭川。
藏风蓄雨荫殿壁,不敢辄近寒森然。
香飞常入佛座上,叶落不到经窗前。 -
4.《驹支不屈于晋》 先秦·左丘明
会于向,将执戎子驹支。
范宣子亲数诸朝。
曰:“来,姜戎氏。
昔秦人迫逐乃祖吾离于瓜州,乃祖吾离被苫盖,蒙荆棘,以来归我先君。 -
5.《遇李尊师》 宋·方回
东城焉所适,有此松下风。
更有竹万计,连山翠如葱。
长廊无人白日静,古坛高殿秋阴中。
云房锁扃帘幔卷,久乃忽遇星冠翁。 -
6.《书谢师厚至》 宋·梅尧臣
尔来哭尔姑,清泪滴尘几。
一闻在目言,不谓今则死。
而犹意远行,所念当至止。
秋风忽助嚎,万木欲摧毁。 -
7.《诸君和篇摩垒致师不容闭壁再绎前韵》 宋·郑清之
平生周伯仁,耿耿空洞腹。
翛然猿鹤姿,岂辨鸠鹰目。
仆射不解事,居士偶题木。
种柳仅成五,乐园祗可独。 -
8.《季梁谏追楚师》 先秦·左丘明
楚武王侵随,使薳章求成焉,军于瑕以待之。
随人使少师董成。
斗伯比言于楚子曰:“吾不得志于汉东也,我则使然。
我张吾三军而被吾甲兵,以武临之,彼则惧而协以谋我,故难间也。 -
9.《治安策》 两汉·贾谊
臣窃惟事势,可为痛哭者一,可为流涕者二,可为长太息者六,若其它背理而伤道者,难遍以疏举。
进言者皆曰天下已安已治矣,臣独以为未也。
曰安且治者,非愚则谀,皆非事实知治乱之体者也。
夫抱火厝之积薪之下而寝其上,火未及燃,因谓之安,方今之势,何以异此!本末舛逆,首尾衡决,国制抢攘,非甚有纪,胡可谓治!陛下何不一令臣得熟数之于前,因陈治安之策,试详择焉!夫射猎之娱,与安危之机孰急?使为治劳智虑,苦身体,乏钟鼓之乐,勿为可也。 -
10.《后出师表》 魏晋·诸葛亮
先帝深虑汉、贼不两立,王业不偏安,故托臣以讨贼也。
以先帝之明,量臣之才,固知臣伐贼,才弱敌强也。
然不伐贼,王业亦亡。
惟坐而待亡,孰与伐之?是故托臣而弗疑也。 -
11.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
12.《蹇叔哭师》 先秦·左丘明
冬,晋文公卒。
庚辰,将殡于曲沃。
出绛,柩有声如牛。
卜偃使大夫拜,曰:“君命大事将有西师过轶我,击之,必大捷焉。 -
13.《林琴南敬师》 清·佚名
闽县林琴南孝廉纾六七岁时,从师读。
师贫甚,炊不得米。
林知之,亟归,以袜实米,满之,负以致师。
师怒,谓其窃,却弗受。
林归以告母,母笑曰:“若心固善,然此岂束修之礼?”即呼备,赍米一石致之塾,师乃受。 -
14.《赠写御容妙善师》 宋·苏轼
忆昔射策干先皇,珠帘翠幄分两厢。
紫衣中使下传诏,跪捧冉冉闻天香。
仰观眩晃目生晕,但见晓色开扶桑。
迎阳晚出步就坐,绛纱玉斧光照廊。 -
15.《虞师晋师灭夏阳》 先秦·谷梁赤
非国而曰灭,重夏阳也。
虞无师,其曰师,何也?以其先晋,不可以不言师也。
其先晋何也?为主乎灭夏阳也。
夏阳者,虞、虢之塞邑也。 -
16.《张惕山人即昔所谓惠思师也余旧识之於京师忽》 宋·苏辙
昔日高僧今白衣,人生变化定难知。
故人相见不相识,空怪解吟无本诗。 -
17.《张惕山人即昔所谓惠思师也余旧识之于京师忽》 宋·苏辙
昔日高僧今白衣,人生变化定难知。
故人相见不相识,空怪解吟无本诗。
听诵长江近章句,喜逢澄观已冠巾。
醉吟挥弄清潮水,谁信従前戒律人。 -
18.《机简堂余里人也在方外三十年未识其面乾道己》 宋·吴芾
我家石井旁,山水非不奇。
所恨过从少,无与同襟期。
独幸里巷间,高僧有二机。
大机传祖印,海内声名驰。 -
19.《咸淳师相》 元·张宪
咸淳师相专军国,堂吏馆宾供羽翼。
诸司百职听使令,台谏承颜言路塞。
轮舟五日一入朝,湖山佳处多逍遥。
谀言佞语颂功德,边事军声听寂寥。 -
20.《同微之赠别郭虚舟炼师五十韵》 唐·白居易
我为江司马,君为荆判司。
俱当愁悴日,始识虚舟师。
师年三十馀,白皙好容仪。
专心在铅汞,馀力工琴棋。